„BILANS CZYLI 24 ELEMENTY PASU SZAHIDA NASZEGO PREZYDENTA
Dla tych, którzy powtarzają banialuki o tym, że prezydenckie weta, to wyjątkowa, izolowana, typowa dla demokracji „różnica zdań” krótka lista „precedensów” autorskich działań prezydenta:
Podtrzymywanie permanentnego konfliktu z MON
Podtrzymywanie permanentnego konfliktu z Ministerstwem Sprawiedliwości
Konflikty z Premier Beatą Szydło
Konflikt wokół ustawy o zgromadzeniach
Weto wobec ustawy o Regionalnych Izbach Obrachunkowych zatrzymujące porządkowanie „korporacji” samorządowej (podjęte oczywiście w imię… „prawa doskonałego”, co zadaje się być po prostu zwykłym opóźnianiem koniecznych reform, podobnie jak weta sądownicze)
Konflikt wokół miejsca postawienia pomnika L.Kaczyńskiego
7. Irracjonalny wyskok z 10 kwietnia 2016 r. ogłaszający w imieniu… nie wiadomo kogo „pojednanie” i apelujący o „wzajemne wybaczenie”, wyskok, który J.Kaczyński musiał w wieczornym wystąpieniu na Krakowskim Przedmieściu zneutralizować głosem rozsądku
Podtrzymywanie permanentnego konfliktu z Ministerstwem Sprawiedliwości
Konflikty z Premier Beatą Szydło
Konflikt wokół ustawy o zgromadzeniach
Weto wobec ustawy o Regionalnych Izbach Obrachunkowych zatrzymujące porządkowanie „korporacji” samorządowej (podjęte oczywiście w imię… „prawa doskonałego”, co zadaje się być po prostu zwykłym opóźnianiem koniecznych reform, podobnie jak weta sądownicze)
Konflikt wokół miejsca postawienia pomnika L.Kaczyńskiego
7. Irracjonalny wyskok z 10 kwietnia 2016 r. ogłaszający w imieniu… nie wiadomo kogo „pojednanie” i apelujący o „wzajemne wybaczenie”, wyskok, który J.Kaczyński musiał w wieczornym wystąpieniu na Krakowskim Przedmieściu zneutralizować głosem rozsądku
8.Izolowanie się od PIS-u i J.Kaczyńskiego w kwestii prac nad reformą sądownictwa (zero wewnętrznych konsultacji)
9. Fatalne uzasadnianie nie przyjmowania „uchodźców” otwierające możliwość przyjęcia ich w przyszłości
10. Kumoterska decyzja powołania w skład tak ważnej instytucji jak KRRiT ojca byłej sympatii swojej córki, Kingi – Andrzeja Sabatowskiego, który na dodatek skompromitował się jako pełnomocnik Hajdarowicza do spraw etyki , gdy ten usuwał red. P. Lisickiego i licznych innych dziennikarzy z „Rzeczpospolitej
11. Dywersyjne i skandaliczne sprowadzenie i uroczyste powitanie w Polsce znanego w świecie bastionu marksizmu kulturowego (otwarcie biura AJC w Warszawie)
12. Dowartościowanie poprzez weta sądownicze ulicy i zagranicy, czyli „totalnej opozycji” oraz zagranicznych ośrodków nacisków z entuzjazmem powitane przez niemiecką i rosyjską prasę
13. Wielomiesięczne opóźnienie kluczowej dla wszystkich innych reform – reformy sądownictwa, czyli de facto wstrzymanie, obstrukcja głębokiej reformy państwa
14. Spowodowanie rozłamu w elektoracie i obozie PIS
15. Przygotowanie kompromitujących projektów prezydenckich ustaw sądowniczych wymuszających potrzebę majstrowania przy konstytucji
16. Obsesja paternalistyczna niczym nie uzasadnionych „konsultacji” z takimi środowiskami „reformatorskimi” jak Iustitia, Fundacja Batorego, p.Gersdorf, KEP, konsultacji mających jawny cel stępienia ostrza reform
17. Wykluczenie ruchów narodowych z komitetu obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości
18. Z nikim nie konsultowany wyskok ogłoszenia terminu referendum o potrzebie zmiany konstytucji
19. Spór o termin referendum konstytucyjnego
20. Lansowanie przedziwnej wizji „ponadpartyjnej większości” w istocie rzeczy konserwującej status quo i sprowadzającej głębokie i nieodwracalne reformy do fikcji okrągłostołowych podstolików i pudrowania trupa zamiast operacji chirurgicznej
21. Nachalne forsowanie wstępu do z nikim nie konsultowanej zmiany systemu na prezydencki
22. Nieustępliwość w sprawie wymiany konfliktogennego rzecznika
23. Wprowadzenie zupełnie nowej kategorii do rozmów w obrębie jednego obozu politycznego, kategorii „nieustępliwości” i „warunków brzegowych”, czyli de facto rozbicie obozu władzy w imię obrony interesów środowisk i kast blokujących dogłębność reform w celu obrony swoich interesów i status quo (wzorcowy schemat pozorowania reform zaczerpnięty z obrad Okrągłego Stołu)
24. Dewaluacja języka – mesjanistyczno-pojednawcza retoryka i leksyka prezydenta Dudy niepokojąco i niezauważalnie, lecz konsekwentnie zbliża się do słownika Kwaśniewskiego i Komorowskiego rozmywając i rozmydlając w odbiorze społecznym jakąkolwiek wizję konieczności strukturalnych, przenicowujących narośla patologii reform.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz