Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum, adversus Dominum, et adversus Christum ejus (Ps 2:2). Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i Jego Pomazańcowi. Psalm, który tego dnia rozpoczyna pierwszy nokturn Jutrzni, mówi zwięźle: zerwijmy ich więzy, odrzućmy od siebie ich jarzmo! Czyż nie to właśnie dzieje się na naszych oczach już od dawna, zbyt dawna? Czyż możni i elity nie chcą zerwać wszelkich więzów z Bogiem i nie buntują się przeciwko Jego świętemu Prawu? Czyż nie dążą do zniekształcenia obrazu Stwórcy w stworzeniu i podobieństwa Trójcy Świętej w człowieku? A ileż to razy my sami jesteśmy kuszeni, by odrzucić słodkie jarzmo Chrystusa, czyniąc się niewolnikami świata, ciała i diabła? Cała dzisiejsza liturgia rozbrzmiewa oburzeniem Boskiego Majestatu; przerażeniem Ojca Opatrzności z powodu buntu Jego dzieci; smutkiem Syna z powodu niewdzięczności człowieka; gorzkim rozczarowaniem Parakleta z powodu obłąkańczego uporu w złu tych, którzy c