Mandaryn1962: Dziennikarstwo obywatelskie jako alternatywa i jego „prawne” konsekwencje w Polsce

Dziennikarstwo obywatelskie jako alternatywa i jego „prawne” konsekwencje w Polsce

W dniu 28 września 2023 r. Sąd Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie, jako sąd II instancji, a konkretnie sędzia Tomasz Morycz, wydał wyrok w sprawie Dariusza Kosiura i Pawła Ziemińskiego (Sygn. Akt IV K 225/19).

W skrócie orzeczenie sędziego Morycza sprowadziło się do uznania oskarżonych za winnych, a zarazem uchylenia wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie IV Wydz. Karny z dnia 28 czerwca 2023 r. (odpowiednio kar pozbawienia wolności na okres roku – Dariusz Kosiur, i sześciu miesięcy – Paweł Ziemiński, w obu przypadkach w zawieszeniu na okres 3 lat oraz dodatkowo objęcie obu oskarżonych obowiązkiem obejrzenia w obecności kuratora filmu w rez. I. Cywińskiej ” Cud purymowy”) i zasądzenie oskarżonym kary grzywny w dotkliwym wymiarze.

W przypadku D. Kosiura, wysokość grzywny + koszty, to ok. 10 000 zł, a w przypadku P. Ziemińskiego, to ok. 4000 zł. Sąd także zwolnił oskarżonych z absurdalnego obowiązku oglądania filmu żydówki, I. Cywińskiej.

Niżej publikuję swoją apelację, której treść, jak i poprzednio zgłaszane przeze mnie wnioski dowodowe w sądzie I instancji, zostały całkowicie zignorowane przez SSO T. Morycza, jak poprzednio przez SSR M. Krakowiaka.

Szczególnego wymiaru zyskuje cała sprawa, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że wszczęcie śledztwa przez prokuratora Macieja Młynarczyka, pod zarzutem szerzenia nienawiści etnicznej i propagowania faszyzmu, nastąpiło na podstawie zawiadomienia jadowicie antypolskiej organizacji o szowinistycznych korzeniach syjonistycznych, jaką jest stowarzyszenie „Otwarta Rzeczpospolita”, a w formułując akt oskarżenia wobec D. Kosiura prokurator Młynarczyk dopuścił się przestępstwa w postaci sformatowanej, zmanipulowanej przez siebie (a zatem fałszującej intencje autora) treści artykułu D. Kosiura na stronie wiernipolsce1.wordpress.com.

Łódź, dnia 15 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
VI Wydział Karny-Odwoławczy
ul. Poligonowa 3, 04-051 Warszawa

za pośrednictwem:

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie
IV Wydział Karny
ul. Terespolska 15A, 03-813 Warszawa

Oskarżony:

Paweł Ziemiński
Sygn. Akt IV K 225/19

APELACJA

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie
IV Wydział Karny, z dnia 28 czerwca 2022 r., o czyn z art. 241 § 1 k.k w zw. z art.12 k.k.,
sygn. akt IV K 225/19

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 KPK w zw. z art. 444 KPK, zaskarżam powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Na podstawie art. 438 pkt.1 KPK oraz art. 427 § 1 KPK zarzucam wyrokowi obrazę prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisywanego oskarżonemu, polegającą na błędnym przyjęciu, że czyn oskarżonego wyczerpuje dyspozycję art. 241 KK w zw. z art. 12 KK, mimo że:

a) czyn spełnia warunki art. 1 §2 KK w zw. z art 115 § 1 i § 2 KK oraz art.49 § 1 KPK

b) czyn wyczerpuje dyspozycję art. 26 §1 i §2 KK w zw. z art. 8 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 17 i art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i politycznych, a także art. 7, art.8 pkt 1, art.9, art.14, art.32, art.37, art.50, art.54, art.73, art.82, art. 85 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 438 pkt. 2 KPK oraz art 427 §3 KPK zarzucam wyrokowi obrazę przepisów postępowania, a mianowicie:

a) art.4 KPK, art. 7 KPK, art. 17 § 1 pkt. 2 i 3 KPK

Na podstawie art. 438 pkt. 3 KPK zarzucam wyrokowi błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mianowicie:

a) art. 4, 7, 410 i 424 § 1 pkt 1 KPK wyrażającą się w ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy na podstawie niekompletnego materiału dowodowego, z wyeliminowaniem wniosków dowodowych składanych przez oskarżonego – bez umotywowania takiego stanowiska w uzasadnieniu wyroku;

b) art. 170 §1a i art. 174 KPK przez oddalenie wniosków dowodowych bez wskazania przesłanek takiej decyzji oraz oparcie ustaleń na spornych wykładniach art.241 KK w związku z art.13 ust.1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984, Prawo Prasowe.

Na podstawie art. 427 § 1 i 3 w zw. z art. 167, art. 169 KPK, zarzucam wyrokowi obrazę przepisów postępowania, a mianowicie:

a) art. 170 § 1a i § 3 KPK

b) art. 171 § 1 KPK

Wskazując na powyższe zarzuty:

na podstawie art. 427 § 1 i art. 437 § 2 KPK wnoszę o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, umorzenie postępowania i uniewinnienie.

Na podstawie art. 632 ust.2 w zw. z art. 627 i art. 634 KPK wnoszę o zwolnienie z kosztów i opłat sądowych w całości oraz zasądzenie kosztów i opłat na rzecz Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi Północ ustalił, że w okresie od 9 czerwca 2018 r. do 11 czerwca 2018 w Łodzi działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, bez zezwolenia organu postępowania przygotowawczego, publicznie rozpowszechniałem wiadomości z nadzorowanego przez Prokuraturę Rejonową Warszawa -Praga Północ w Warszawie postępowania przygotowawczego o sygn. Akt PR 4 Ds 624.2018, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, w ten sposób, że:

– w dniu 9 czerwca 2018 r. na stronie internetowej wiernipolsce1.wordpress.com jako administrator i publicysta tej strony opublikowałem tekst zawierający informację o przedmiocie postępowania oraz o przebiegu czynności przeszukania w dniu 8 czerwca mieszkania należącego do mojej córki, w którym zamieszkuję,

– w dniu 11 czerwca 2018 r. działając wspólnie i w porozumieniu z Dariuszem Kosiurem, nagrałem i opublikowałem audycję na kanale „ WierniPolsce1” na YouTube pod tytułem „ Audycja specjalna”, i która następnie została umieszczona na stronie internetowej wiernipolsce1.wordpress.com.,

i na tej podstawie oskarżył mnie z art. 241 kk w zw. z art.12 kk.

W ocenie skarżącego, nie można jednak zgodzić się z zaprezentowanym w sentencji wyroku poglądem oraz jego uzasadnieniem, iż oskarżony popełnił przestępstwo z art. 241 kk w zw. Z art. 12 kk, gdyż:

– brak było zasadności do podjęcia postępowania przygotowawczego o czyn z art. 256 i 257 kk w stosunku do Dariusza Kosiura.

– Prokurator wykroczył poza podstawowe cele i podjął działania nieproporcjonalne do sformułowanego podstawowego celu, tj. „ ustalenia kto (…) opublikował w serwisie internetowym funkcjonującym pod adresem URL http://www.wiernipolsce1.wordpress.com teksty autorstwa Dariusza Kosiura pod tytułem : „Musimy walczyć z syjonizmem a nie z faszyzmem i nacjonalizmem”, „ Rządzą nami syjonistyczni bandyci bez skrupułów” i „ Minął 1 Maja”.

Postanowienie Prokuratora było powodem naruszenia miru domowego i stało w sprzeczności z gwarantowanymi mi prawami konstytucyjnymi, a mianowicie: art. 7, art.8 pkt 1, art.9, art.14, art.32, art.37, art.50, art.54, art.73, art.82, art. 85 pkt 1 Konstytucji RP oraz prawami człowieka, a konkretnie: art. 8 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 17 i art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i politycznych.

Zauważam, że w dniu 15 czerwca 2018 roku złożyłem zażalenie do Sądu Rejonowego Warszawa- Praga Północ III Wydział Karny, na zasadność podstaw do podjęcia postępowania przygotowawczego, na wykraczanie poza podstawowe cele zamierzone przez Prokuratora oraz na niezachowanie zasady umiaru w czynnościach zleconych do wykonania przez funkcjonariuszy Policji Państwowej wraz z towarzyszącym im biegłym informatykiem, przy przejmowaniu sprzętu elektronicznego. Zażalenie winno być w aktach sprawy.

Mój status w dniu przeszukania miejsca mojego zamieszkania w dniu 8 czerwca 2018 r. był nieokreślony, nie byłem ani podejrzanym, ani świadkiem, byłem na pewno obywatelem polskim objętych prawami Konstytucji RP i obowiązującego Polskę prawa międzynarodowego.

Wobec powyższego moje czyny z dnia 9 i 11 czerwca 2018 r. były działaniem w warunkach wyższej konieczności zgodnie z art. 26 §1 i §2 KK w zw. z art. 8 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 17 i art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i politycznych, a także art. 7, art.8 pkt 1, art.9, art.14, art.32, art.37, art.50, art.54, art.73, art.82, art. 85 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Moje czyny miały charakter informacji publicznej wynikającej z powinności edukacyjno-naukowych (jestem dr ekonomii i byłym pracownikiem dydaktycznym Uniwersytetu Łódzkiego) oraz powinności informacyjnych jako dziennikarza obywatelskiego i publicysty. Moje czyny nie naruszały dobra prawnego jakiejkolwiek osoby, czy instytucji, a jedynie broniły dobra wyższego, tj. wolności poglądów oraz miru domowego wobec jawnej przemocy i prób zastraszania w wykonaniu Prokuratora, który na podstawie spreparowanego zarzutu wszczął postępowanie przygotowawcze. Działałem zatem w oparciu o art. 26 §1 i §2 KK, a mój czyn wypełnia warunki art. 1 §2 KK w zw. z art. 115 § 1 i § 2 KK.

Oddalenie złożonych przeze mnie w czasie procesu wniosków dowodowych, mających istotny wpływ na kwalifikowanie czynów oraz przebieg procesu, dodatkowo bez wydania postanowienia w tej kwestii, jest rażącym naruszeniem norm prawnych, a mianowicie art. 4, 7, 410 KPK

Paweł Ziemiński

Dla przypomnienia rozprawa przed Sądem Rejonowym (dwa posiedzenia)