Mandaryn1962: Hołodomor czyli monumentalny ukraiński mit.

Hołodomor czyli monumentalny ukraiński mit.

Myślę że problem dojrzał do tego aby się z nim zmierzyć. I to nie w cudzym (czytaj rosyjskim) interesie, ale jak najbardziej w swoim własnym.

Bowiem jest rzeczą jeśli nie pewną to bardzo prawdopodobną, że oskarżenia o organizowanie „ukraińskiego hołodomoru” prędzej czy później skierują się w naszym kierunku i właśnie na ten moment trzeba zaopatrzyć się minimum wiedzy na wspomniany temat.

Dlaczego mają się skierować w naszym kierunku?

Dlatego że propaganda,zwana umownie „informacją” wczesnych lat 30-stych mówiła o klęsce głodu na Zachodniej Ukrainie.
Dlaczego tak mówiła?
Bo tworzyła ją przebywający na zachodzie emigracyjni „petlurowcy” dla których pojęcie „ukrainy” odnosiło się do części byłej Galicji. To po pierwsze.

Nowojorski ukrainojęzyczny „Szczodryje wieści”

Głodowa śmierć panuje we wsiach Galicji

Zwiększa się głód na Zachodniej Ukrainie

15.000 dzieci na Zakarpackiej Ukrainie zagrożonych głodową śmiercią

(link 1 i 2)

Zaś po drugie herszt ukraińskich komunistów był etnicznym Polakiem, więc wystarczy odrobina złej woli a tej ukraińskiej propagandzie nie brakuje,aby uznać Stanisława Kosiora winnym celowej organizacji głodu jako sposobu unicestwienia znienawidzonych Ukraińców. (link 3)

Na początek należy wyjaśnić niektóre bazowe pojęcia takie jak „hołodomor” i „kułak”.

Twórcą tej dziwnej i tylko z pozoru słowiańskojęzycznej konstrukcji „hołodomor” był angielski żurnalista i historyk Robert Conquest. Conquest współpracował z kilkoma ośrodkami wywiadowczymi a jego pisarstwo w całości wprzęgnięte było w zimnowojenną propagandę ( link 4 i 5). Jeśli ktoś właśnie od niego uczył się historii to to czego się nauczył nie ma wielkiego związku z historią. Bardzo mi przykro.

Idea podniesienia hołodomoru na sztandary niepodległości przyszła wraz z prezydenturą Wiktora Juszczenki. Wcześniej nikt nie wydobywał tego zdarzenia z jego historycznie prawdziwego kontekstu. Hołodomor z założenia miał być, jest i będzie orężem do walki z Rosją i nic tego nie zmieni.A wszystko co można zrobić, to poznać fakty,analizować je i wyciągać wnioski i nigdy nie zapominać o tym że niewiedza jest najwierniejszym sojusznikiem manipulatorów.

Pojęcie „kułaka” większość kojarzy z sowiecką propagandą, tymczasem to żywy dowód na to, że najciemniej jest pod latarnią.

W rzeczywistości pojęcie powstało w drugiej połowie XIX wieku i odnosiło się do społecznej klasy powstałej po zniesieniu pańszczyzny, która to pańszczyzna tylko z pozoru przyniosła chłopom wolność. Przyniosła natomiast ogromne przeludnienie wsi i bankructwa pewnej części posiadaczy ziemskich. Dotychczasowych właścicieli nie było stać na opłacanie siły roboczej dlatego ich majątki popadały w ruinę i najczęściej przejmowane były właśnie przez kułaków, którzy jednocześnie bogacili się na groszowej wartości siły roboczej. Kułacy stosowali coś na wzór lichwy. Za użyczenie narzędzi, koni czy materiału siewnego, wymagali darmowej pracy w nieprzyzwoicie dużych wymiarach, dzięki czemu oni-kułacy stawali się coraz bogatsi a biedni chłopi stawali się jeszcze biedniejsi i zniewoleni bardziej niż za czasów pańszczyzny.

Obraz rosyjskiego malarza Bogdanowa 1913 rok: „Nowi gospodarze. Picie herbaty”. Wygląd ludzi będących na pierwszym planie oraz sposób w jaki piją herbatę wskazuje że to chłopi. Zaś widoczne na drugim planie wnętrze, w jakim się znajdują wskazuje, że to „pański dwór”.

Jeśli kto czytał „Wiśniowy sad” zapewne pamięta postać Łopachina bogatego kupca który pochodził z kułackiej rodziny co niejednokrotnie z zadumą podkreślał: „mój ojciec był prostym chłopem a ja chodzę w żółtej kamizelce i lakierkach” (cytat z pamięci więc przepraszam ze ewnetualną nieprecyzyjność).

Można też przypomnieć postać Kaczmarka, bezceremonialnego bogatego chłopa, który kupił „Kurów” – majątek ziemski Borowieckich w „Ziemi Obiecanej”.

Idea likwidacji obydwu przejawów tego zjawiska czyli kułaków i wiejskiej biedoty, przyświecała premierowi Stołypinowi w jego agrarnej reformie a jej głównym założeniem było przeniesienie części ludności z przeludnionych wsi na nowe tereny przeznaczone do zagospodarowania. Reforma z różnych powodów nie do końca się powiodła i dwadzieścia lat później zostanie dokończona przez Stalina ale już w znacznie mniej sprzyjających okolicznościach niż te z 1910 roku.

Proces industrializacji zawsze jest (musi być) poprzedzony daleko idącymi reformami rolnictwa. Czasami są one tak drastyczne że przechodzą do historii jako „rewolucje rolne”.Zawsze wywołują społeczne cierpienie no i co tu ukrywać, ofiary.Tak było np w Anglii, gdzie omawiany proces zaistniał już w XVI wieku a „ludzkie nadwyżki” wyrugowane ze wsi po prostu zabito. Nie żeby tak wprost, ale poprzez wydanie prawa pod groźbą śmierci zakazującego „włóczęgostwa”. Nieszczęśnicy przemierzający kraj w nadziei znalezienia jakiegoś zajęcia byli łapani i wieszani. Henryk VIII zasłynął nie tylko z sześciu żon, ale także z podpisania 70.000 wyroków śmierci.

No więc jak to było z tym ukraińskim hołodomorem?

Hołodomoru jako sztucznie wywołanego zjawiska, obmyślanego z zamiarem biologicznej eksterminacji etnicznych Ukraińców, nie było.
Była potworna w swych rozmiarach klęska głodu roku 1932, która miała miejsce w ZSRR i objęła kilka jego regionów na Kaukazie, Kazachstanie, Ukrainie i Rosji.

Powody tej tragedii można podzielić na trzy kategorie:
1 Demograficzne
2 Polityczne
3 Klimatyczne

Rozważając różne problemy związane z Rosją pierwszych trzech dekad XX wieku,nie można nie poruszyć tego zasadniczego-demografii.
W skutek strat poniesionych w I wojnie światowej między 1914 a 1918 państwo utraciło około 3 milionów mieszkańców i odziedziczyło drugie tyle inwalidów. (link 6) Zaś w wyniku wojny domowej trwającej od 1917 do 1923 roku, śmierć poniosło około 15 milionów, a duża choć nie do końca określona ilość uczestników w istotnym stopniu utraciła zdrowie i sprawność. (link 7)

Tych 20 milionów rąk do pracy zabrakło głównie na wsi. A jeśli dodać do tego że wojna domowa pochłonęła większą część pogłowia koni to łatwo sobie wyobrazić sytuację ówczesnej rosyjskiej wsi, w której dominowały kobiety, dzieci z wcale nie przysłowiowymi starcami i tylko gdzieniegdzie zdrowy mężczyzna w wieku produkcyjnym.

Nawet osoby nie mające wyobrażenia o rolnictwie zdają sobie sprawę z tego, że ta sytuacja nie mogła nie odbić się na wysokości plonów. Zebranych pożytków starczało na kilka miesięcy. Nawet kułacy posiadający ogromne areały ale zdani wyłącznie na siłę własnych mięśni i siłę domowników, zbierali tyle co kot napłakał. Ten stan w 1921-1922 dał o sobie znać pierwszą w ZSRR klęską głodu.

Mało się o tym pisze, żeby nie robić konkurencji hołodomorowi, ale właśnie z tamtego czasu pochodzi większość znanych fotografii przy użyciu których Ukraińcy teraz „dokumentują” swój „holokaust”. Klęska roku 1921-1922 przeszła do historii jako „Głód na Powołżu”

Fotografie powstały dzięki norweskiemu polarnikowi Nansenowi który na wieść o klęsce na czele humanitarnej misji wyruszył na miejsce tragedii i za pomocą zdjęć które wykonał i pokazał światu poruszył ówczesną opinię publiczną i aktywnie uczestniczył w pomocowych akcjach. Za te zasługi został nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla. Były to te odległe czasy w których jeszcze nie wszystkie organizacje zostały zdominowane przez Anglosasów i podporządkowane doraźnym celom politycznym

(link 8 i 9)

Równoległą grupą problemów były polityczne „trzęsienia ziemi” jakie miały miejsce w latach 1917-1930.
Trwająca 6 lat wojna domowa odsuwała na dalszy plan rozdźwięki w partii bolszewickiej. Póki trwała wojna bolszewicy wspólnym frontem wystąpili przeciwko „białym”. Z jakiś niewiadomych przyczyn wśród polskiego prostego ludu panuje przekonanie, że to bolszewicy „obalili cara” i zburzyli ustrój Imperium Rosyjskiego. Nic bardziej błędniejszego, To właśnie „biali” zmusili cara do abdykacji a następnie aresztowali go i przymali pod strażą monarchę i jego rodzinę.Tak więc wojna domowa była starciem rebeliantów liberalnych z rebeliantami bolszewickimi.A choć brały w niej udział również oddziały wierne carowi to był to niewielki i zupełnie nie liczący się margines.

Zakończenie wojny ujawniło brak jednomyślności wśród samych bolszewików. Początkowo nieśmiało, najcześciej na łamach prasy, toczono dyskusje i spory, ale z czasem coraz to silniej, coraz brutalniej jedna frakcja poczęła zwalczać drugą frakcję.
Wrogie frakcje skupiły się wokół dwu charyzmatycznych postaci: Lwa Dawidowicza Bronsteina, który onegdaj ukradł w pociągu dokumenty rosyjskiego pułkownika i od tamtego czasu przedstawiał się jako Trocki – oraz Josefa Wissarionowicza Dżugaszwili bardziej znanego jako Stalin.

Nie wiem czy w ogóle było coś co tych ludzi łączyło, ale poglądy na państwo i naród zdecydowanie ich dzieliły.
Trocki to fanatyczny marksista, dla którego państwo i naród to coś co nie powinno istnieć. Zaś Stalin był pod tym względem zdecydowany tradycjonalista. Więc kiedy zakończyła się wojna powstało pytanie „co teraz robić” ?
Trocki (a wraz z nim cała frakcja) uważał, że należy tak pomyślnie wzniecony i gorejący płomień rewolucji ponieść dalej i klasę robotniczą na całym świecie zjednoczyć do ostatecznej walki w krwiożerczym kapitałem. Stalin zaś był zdania że najpierw trzeba odbudować kraj ze zniszczeń, a potem w drodze intensywnej edukacji i ekonomicznych inwestycji wydźwignąć go do pozycji lidera i ewentualnie potem zamyślać światową rewolucje.

Trocki był zdecydowanie przeciwny inwestycjom. Argumentował swoje stanowisko dokładnie tak jak w latach 90-tych będą robili to liberałowie: po co wymyślać rower skoro już jest wymyślony? wystarczy zakupić go za środki pochodzące ze sprzedaży surowców.

Początkowo pewną przewagę miała frakcja Trockiego a to z tej przyczyny że sprzyjał jej sam Lenin, który umrze niestety dopiero w 1924 i zdąży przeforsować trockistowski NEP.

Ze względu na do dziś trwający, pozytywny piar zachodniej prasy, NEP przez mniej wnikliwych postrzegany jest jako dobrodziejstwo, zamiar budowania „socjalizmu z ludzką twarzą” który został brutalnie przerwany przez Stalina.
Tymczasem NEP był bezprecedensowym rabunkiem majątku Rosji. Można powiedzieć że w historii Rosji NEP był tym czym były lata 90-te.
Zainteresowanych odsyłam do książki Antony C Suttona „Wall Street a rewolucja bolszewicka”.Myślę że dla wielu fakty z jakim się tam zetkną będą prawdziwym szokiem.

Rosja została wydana na pastwę zachodniego, głównie amerykańskiego kapitału. Ekipa Trockiego rozdawała amerykańskim koncernom koncesję na wszystko. Cała ekonomika, zwłaszcza sektory pozyskiwania surowców, a także system bankowy, została oddana w ręce amerykańskiego kapitału i międzynarodowych grup finansowych.

Złoto lało się do USA niebywałym potokiem

New York Times zamieszcza na pierwszej stronie tytuł „Złoty potok w izbie probierczej” i informuje że w rezultacie nieprzerwanego napływu złota,sejf i państwowe izby probiercze są nabite złotem w sztabkach i monetach.Jeśli w 1913 złoty zapas USA wynosił 1.9 miliarda dolarów to w 1927 zwiększył się do 4 miliardów.
„Antony Sutton „Wall Street i rewolucja bolszewicka”

W stwierdzeniu że fundamenty pod bretton-woodski system zostały zbudowane dzięki zasobom pochodzącym z rabunku Rosji, nie ma żadnej przesady.

Istnieją dwie wersje tłumaczące stanowisko Trockiego. Jedna lightowa mówi, że jako marksista miał inne priorytety i nie pojmował co to „interes narodowy”. Osobiście wkładam to między bajki. Był kanalią a nie idiotą.
A wersja hard zakłada że nie był żadnym marksistą ani nawet komunistą (wszak do partii bolszewików przystał dopiero w 1917 roku na potrzeby rewolucji), a przywódcą agenturalnej sieci stworzonej po to aby pod pretekstem lewicowej rewolucji wyprzeć z terytorium Rosji rodzimych fabrykantów i finansistów, następnie przejąć ich aktywa rewolucyjnym dekretem a potem innym dekretem przekazać je kapitałowi międzynarodowemu. Nawet system bankowy został powierzony międzynarodowym grupom finansowym (link 10;11,12;13)
Fakty zdają się całkowicie przemawiać za prawdziwością właśnie tej wersji.

Po śmierci Lenina Trocki i jego frakcja utraciła wpływowego poplecznika na czym zyskała grupa skupiona wokół Stalina, której w drodze wewnątrzpartyjnych rozgrywek i intryg udało się zdobyć lekka przewagę nad przeciwnikami a później krok po kroku ograniczać ich wpływy.
Kiedy tylko stało się to możliwe (idzie o rozkład głosów w organach decyzyjnych), Stalin zaczął stopniowo odbierać zagranicznym koncernom wydane wcześniej koncesje. W ramach retorsji możliwości płatnicze ZSRR zostały zredukowane do ropy naftowej, drewna i ziarna, Rosja już nie mogła płacić złotem i innymi cennymi metalami.
W 1929 roku stronnictwo Trockiego jest w odwrocie a sam Trocki opuszcza ZSRR i udaje się na emigracje. Rok 1929 jest końcem politycznego projektu „światowej rewolucji” i początkiem nowej epoki którą wyznaczy decyzja o industrializacji.

Następuje dość ciekawa sekwencja dat którą wielu współczesnych historyków łączy w logiczną narrację a nawet sugerują że to tylko kwestia ujawnienia sekretnych materiałów, które prędzej czy później musi nastąpić.
W 1929 w styczniu Trocki zostaje deportowany, w maju zapada decyzja o industrializacji, w sierpniu ma miejsce monumentalny zjazd NSDAP. Rok wcześniej ta mało znana partyjka nie mogła zorganizować zjazdu z braku funduszy a już po kilku miesiącach miała ich nieograniczone ilości. Zjazd w 1929 roku olśnił rozmachem a kadry z jego przebiegu znalazły się w znanych filmach propagandowych.

Główną przeszkodą na drodze industrializacji była demografia: niedostateczna ilość siły roboczej zdolnej do realizowania inwestycji a potem pracy w nowo powstałych obiektach. Zatem konieczną jak nigdy przed tym stała się reforma rolnictwa która usunie trwające już nieomal stulecie zapóźnienia: zlikwiduje małe nieefektywne gospodarstwa, co pozwoli na mechanizację prac a uwolniona w ten sposób nadwyżka ludzi będzie mogła być przekierowana do pracy przy budowie nowych przedsięwzięć.

Z jednej strony była to bardzo trudna a nawet desperacka decyzja, ale z drugiej strony do stracenia było niewiele. Albo industrializacja, rozwój przemysłu i szansa przeżycia nieuchronnie zbliżającej się wojny, albo powrót „komunizmu wojennego” (link 14) którego wielkim entuzjastą i animatorem był Lew Trocki (uściski dla Klausa Schwaba) (link15;16)

Stalin zdecydował się na kolektywizację rolnictwa jako wstępną fazę industrializacji. Kiedy rozmowy z amerykańskimi firmami były już bliskie zakończenia, Wall Street podejmuje decyzje, że zapłatą będzie już nie ropa naftowa, drewno i zboże ale wyłącznie zboże.
Była to wielka komplikacja bo wydajność radzieckiego rolnictwa wciąż nie była imponująca. Wprawdzie były jakieś nadwyżki, które się eksportowało, ale nowy wymóg będzie musiał oznaczać zwiększenie eksportu. Dokonano obliczeń z których wyszło, że wprawdzie będzie trudno, ale przy odpowiedniej mobilizacji na najpilniejsze potrzeby zbóż wystarczy.

I właśnie wtedy wydarzyło się coś, czego nikt nie przewidywał; trwająca dwa sezony susza która objęła część kontynentu amerykańskiego i europejskiego. Do dziś nie wiadomo, co wywołało kataklizm, choć samo wydarzenie zapisało się historii nie tylko ZSRR ale i USA (link 17)

Żądanie spłaty zadłużenia zbożem jedni tłumaczą zmową „czarciego pomiotu”, formą zemsty za wyrzucenie ich i odebranie koncesji na grabienie. A inni twierdzą, że to żądanie było wymuszone sytuacją, że sami pod tym względem cienko przędli (w tym czasie w USA z głodu, niedożywienia,braku opieki medycznej i złych warunków bytowych zmarło około 7 milionów ludzi ale o tym przy innej okazji)

Co było dalej aż nie chce się pisać. Dalej był kataklizm głodu, który pochłonął kilka milionów ofiar.
Bezwzględnie należy podkreślić, że owa liczba odnosi się do wszystkich ofiar głodu na całym obszarze, którego dotknął żywioł a więc na Kaukazie, w Kazachstanie, na Ukrainie i w Rosji.
Przypisywanie sobie nieprawdziwej liczby ofiar, utrzymywanie że były to ofiary celowych działań, tak jak to robi współczesna Ukraina – to podłość i zwyczajna małość. Nie znam drugiego narodu zdolnego do działań tak nikczemnie kłamliwych i bezceremonialne monopolizującego martyrologię (może tylko poza jeszcze jednym narodem).

Jedyną osobliwością odróżniającą przebieg klęski głodu na Ukrainie od przebiegu w innych regionach jest tylko to, że tamtejszy I sekretarz komunistycznej partii Stanisław Kosior (etniczny Polak nawiasem mówiąc) był pochłonięty wewnątrzpartyjnymi rozgrywkami i nie przykładał nadmiernej uwagi do tego co się dzieje na zewnątrz jego świata. Choć możliwości państwa w zakresie całkowitego rozwiązania problemu były mocno ograniczone bo nieomal nigdzie nie było nadwyżek żywności, to jednak jakieś tam były, ale Stanisław Kosior nie skorzystał z żadnej – a żeby mieć święty spokój do Moskwy słał raporty zawierające nieprawdziwe, nie oddające rzeczywistości, dane.

Za swoje karygodne zaniedbania w 1938 roku został rozstrzelany ale w 1956 został przez Chruszczowa rehabilitowany, więc zalicza się w poczet niewinnych ofiar terroru.Takich niewinnych ofiar terroru w latach 1937-1939 rozstrzelano około 8 tysięcy i odnosi się to do funkcjonariuszy bezpośrednio i z własnej inicjatywy stosujących terror i okrucieństwo.

Osiem tysięcy funkcjonariuszy NKWD aresztowano,osądzono i rozstrzelano za wymuszanie zeznań nielegalnymi metodami (od roku 2001 w USA tortury w śledztwie są legalne – tyle że już nie nazywają się po starodawnemu „tortury” a „specjalne metody śledcze”), fałszowanie dowodów oskarżenia oraz stosowanie innych pozaprawnych środków.

Dziś wnukowie i prawnukowie tamtych ośmiu tysięcy najgłośniej krzyczą o terrorze dyskretnie przemilczając fakt że tworzyli go właśnie ich poczciwi przecież dziadziusiowie. A bywało że babunie.

1 https://burckina-new.livejournal.com/642007.html
2 https://interaffairs.ru/news/show/35330
3 https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Kosior
4 https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Conquest
5 http://www.legitymizm.org/spw-robert-conquest
6 https://www.ogirk.ru/2022/08/01/1-avgusta-den-pamjati-pogibshih-v-pervoj-mirovoj-vojne/
7 https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D1%80%D0%B0%D0%B6%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D0%B2%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D0%B0_%D0%B2_%D0%A0%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B8
8 https://www.google.com/search?q=Fridtjof+Nansen+foto+Russian+famine+of+1921%E2%80%931922&tbm=isch&ved=2ahUKEwi5qJrx8OD7AhUtlosKHbnqCTwQ2-cCegQIABAA&oq=Fridtjof+Nansen+foto+Russian+famine+of+1921%E2%80%931922&gs_lcp=CgNpbWcQDDoECCMQJ1DuB1joKmDhO2gAcAB4AIABjQGIAb4HkgEDMS43mAEAoAEBqgELZ3dzLXdpei1pbWfAAQE&sclient=img&ei=sA2NY7mQL62srgS51afgAw&bih=646&biw=1333&client=firefox-b-d
9 https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B4_%D0%B2_%D0%9F%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%BB%D0%B6%D1%8C%D0%B5_(1921%E2%80%941922)