ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ ZIELNEJ - ROZPOWSZECHNIONE W CAŁYM CHRZEŚCIJAŃSTWIE.
.
15 sierpnia - w Kościele katolickim przypada uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W tradycji ludowej obchodzono tego dnia święto Matki Boskiej Zielnej. Uroczystść ta jest rozpowszechniona w całym chrześcijaństwie. Kościoły wschodnie, w tym Cerkiew prawosławna, wyznają wiarę w Zaśnięcie Bogurodzicy choć nie dogmatyzują tej nauki.
Chrześcijanie ewangelicy, chrześcijanie bez denominacji oraz protestanci przeciwstawiają się temu dogmatowi, podając jako argument brak wzmianek na ten temat w Piśmie Świętym.
Wydarzenia związane z zakończeniem ziemskiego życia Maryi zaczęto upamiętniać w V wieku na Wschodzie przez obchody święta Zaśnięcia Matki Bożej, które stało się tym samym jednym z najstarszych świąt maryjnych Jest to jedno z największych i najpopularniejszych świąt w Kościele katolickim. Przede wszystkim uznawane jest za najstarsze święto maryjne. Znane jest pod nazwą Wniebowzięcia Maryi Panny, ale także jako Zaśnięcie Matki Boskiej lub Matki Boskiej Zielnej. Nazwa i charakter tego dnia wywodzą się z 1950 roku. Był to dogmat wprowadzony przez papieża Piusa XII o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, wynosząc jej kult jako "Orędowniczki".
Święto Matki Boskiej Zielnej, obchodzone jest na ziemiach Europy w dniu 15. sierpnia. Bardzo często łączone z dożynkami, kojarzy się przede wszystkim ze zwyczajem święcenia w kościołach różnego rodzaju kwiatów, ziół czy kłosów, które przynoszone są tam przez wiernych w formie ozdobnych snopków, bukietów i wieńców.
W różnych częściach Europy, różnie nazywa się święto Matki Boskiej Zielnej: w Czechach jest to święto Matki Boskiej Korzennej, w Bawarii i Nadrenii (południowe Niemcy) – Matka Boska Kwietna, a w Estonii – Matka Boska Żytnia.
Genezy tego święta należy dopatrywać się jeszcze w czasach słowiańskich, zanim na ziemie polskie przybyło chrześcijaństwo. Składali oni w tym czasie ofiary z pierwocin bóstwom agrarnym. W Kościele katolickim pierwsze obchody święta Matki Boskiej Zielnej datuje się na V wiek.
Wedle legendy: - Wiąże się przede wszystkim z opowieścią o wniebowzięciu. Jest wiele apokryfów, czyli pobożnych opowieści, które w prosty sposób tłumaczą prawdy wiary. I w jednym z takich apokryfów jest piękna opowieść o śmierci i wniebowzięciu Maryi. Otóż gdy Matka Boża umarła, apostołowie chcieli ją pochować. Złożyli ciało w trumnie, ale musieli poczekać, bo Tomasz zwany niedowiarkiem - ten sam, który nie uwierzył w zmartwychwstanie, dopóki nie dotknął rany Chrystusa - spóźnił się. Gdy już wreszcie dotarł, chciał zobaczyć ciało Najświętszej Marii Panny. Gdy otworzono trumnę, nie było w niej ciała Maryi, a jedynie piękne, pachnące lilie i inne kwiaty i zioła, mówiąc innymi słowy - w chwili „śmierci” (zaśnięcia) Maryi, Apostołowie zamiast Jej ciała znaleźli kwiaty. Stąd też symboliczny „udział” kwiatów w wiązankach.
Połowa sierpnia to czas zakończenia żniw, zamknięcia letniego cyklu gospodarczego. To ważny dzień dla rolników.
Co tego dnia zabiera się do kościoła do poświęcenia?
W dniu Matki Boskiej Zielnej święcono w kościołach bukiety ziół i zbóż. Święci się więc niemal wszystko, co w tym czasie kwitnie i owocuje. Rośliny do wiązanek (tak samo jak do celów leczniczych) zbierały kobiety, czasem dzieci. To one szukają roślin, robią z nich bukiety oraz zanoszą do kościoła.
- Wiązanki, zwane bukietami w różnych regionach Polski nazywały się inaczej, np.: ziela, równiaki, kępki, ograbki, rózgi lub rózga ograbkowa.
- Poświęcone zioła miały szczególne właściwości – ochraniały przed burzą i gradem, czarami, używano ich także do leczenia ludzi i bydła.
- Dodawano je do herbat lub używano do przygotowywania leczniczych wywarów dla chorych ludzi i zwierząt.
- Posiadały także właściwości ochronne, przed burzą, pożarem czy epidemiami groźnych chorób zakaźnych.
- Poświęcona wiązanka zabezpieczała dom, mieszkańców i całe obejście przed nieszczęściami. Zatknięta na polu chroniło przed piorunami i robakami, umieszczone w sąsiekach przed myszami.
- Okadzano zielem wnętrza domów, pomieszczenia dla bydła, ludzi, żeby ich diabeł nie kusił przed złymi mocami.
- Okadzano też, rodzącą kobietę, a także umierającego.
- Wiązanki wykorzystywano także w celach leczniczych najczęściej zioła z wiązanek stosowano razem, bez wyszczególnienia gatunków, bez względu na rodzaj choroby.
- Wierzono, że poświęcone bukiety mogą wyleczyć nawet z gruźlicy.
- Dosypane do ziarna siewnego miały zapewnić urodzaj w kolejnym roku. (Ziarno wykruszone z poświęconych kłosów bywało często dodawane do pierwszego siewu).
- Święcono przede wszystkim takie zioła, jak: dziurawiec, rozchodnik, krwawnik, rumianek, lubczyk, bylica boże drzewko, dziewanna i in. Do zielnych wiązanek dodawano także kłosy zbóż, makówki, czerwone jabłka. Kwiaty i zioła zbierano w lesie i po polach (najlepiej cudzych, wierzono bowiem, że dobrze wpływają na mleczność krów), unikano natomiast zbierania ich na miedzach, ponieważ tam przebywały czarownice.
Na dawnej wsi, poświęcone zioła były przechowywane w chatach pod sufitem, na oknie lub za obrazami – zwłaszcza świętymi. Wierzono w ich magiczne i lecznicze właściwości.
.Poświęconego ziela nie wolno było wyrzucać – jest ono przedmiotem świętym, z którym trzeba się szczególnie obchodzić. Stary lub zniszczony bukiet należało spalić – tak jak stare, czy zniszczone święte obrazy.
T. Grzywacz
zdjęcie ze strony: Florystyczna pasja. Święto Matki Boskiej Zielnej.
https://www.facebook.com/photo/?fbid=2565802443484649&set=a.212880888776828
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz