O mój Boże! dopomóż mi, abym się przejął tą prawdą, która dowodzi, jak wysoko cenisz człowieka, abym zrozumiał swą godność. Nie dopuść, abym się miał zniżyć do tego, co nie jest mnie godnym.
Bądź odtąd jedynym przedmiotem moich myśli i uczuć; spraw, abym wszystko odnosił do Ciebie; aby nauki i przykłady Jezusa Chrystusa były jedynym prawidłem mego postępowania; abym zdeptał świat, pychę i swą miłość własną; abym umarł światu i samemu sobie, a tym sposobem podniósł się do Ciebie, który jesteś moim początkiem i końcem, i jedynym źródłem mego szczęścia. Amen. [1]
Wielu konserwatystów zachwyca się najnowszym dokumentem Dykasterii Nauki Wiary pt. Deklaracja Dignitas infinita o godności człowieka.
Jeśli skupimy się na szczegółach i zachwycimy odrzuceniem aborcji i teorii gender, nie zauważymy podstawowego błędu, który stoi jako fundament tekstu Victora Manuela kard. Fernándeza.
Ideą, którą promuje ten dokument, jest twierdzenie, że:
Nieskończona godność, niezbywalnie związana z istotą samego bytu, przysługuje każdej osobie ludzkiej, niezależnie od jakichkolwiek okoliczności i jakiegokolwiek stanu lub sytuacji, w jakich się znajduje [2].
W sposób jaskrawy jest to sprzeczne z doktryną o grzechu pierworodnym, która tłumaczy, że człowiek utracił swoją pierwotną godność na skutek grzechu pierworodnego, który jest przekazywany potomkom Adama przez rozmnażanie.
Jak słusznie poucza katechizm kard. Gasparriego:
71. Czy pierwsi ludzie trzymali się zakazu Boskiego?
Pierwsi ludzie nie trzymali się zakazu Boskiego, i dlatego za ciężki grzech pychy i nieposłuszeństwa utracili sprawiedliwość i świętość, i wypędzeni z raju ziemskiego ulegli pożądliwościom, śmierci i innym boleściom i nędzom życia.
72. Czy Adam swoim przestępstwem zaszkodził także potomstwu?
Adam swoim przestępstwem zaszkodził także potomstwu, bo przeniósł na nie nie tylko pożądliwość, śmierć i inne kary za grzech, lecz także sam grzech, to jest pozbawienie sprawiedliwości i świętości.
73. Jakim sposobem Adam przeniósł grzech na potomstwo?
Adam przeniósł grzech na potomstwo, skoro przeniósł na nie naturę pozbawioną sprawiedliwości i świętości, której Bóg raczył udzielić naturze, i ten brak jest grzechem natury, i to grzechem stanu, co do pochodzenia jednym w Adamie, ale rozpowszechnionym przez rozmnożenie.
Nie można w sposób logiczny pogodzić tych dwóch wizji człowieka. Tradycyjne nauczanie katolickie przypomina nam, że godność ludzka zostaje przywrócona przez sakramenty święte, w szczególności przez chrzest, który zmazuje winę grzechu pierworodnego, którego skutkiem jest zepsuta natura człowieka. A ta zepsuta natura pozostaje już na całe jego doczesne życie i objawia się w pożądliwościach i ludzkich słabościach.
Człowiek jest zdany przede wszystkim na łaskę Boga, a dopiero w drugiej kolejności na własne uczynki. Dokument kard. Fernándeza odwraca tę relację do góry nogami i głosi, że będziemy sądzeni tylko z naszych uczynków.
Jest prawdą, że Pan Jezus w Ewangelii utożsamiał się z biednymi i odrzuconymi. Prawdą jest przykazanie miłości bliźniego. Nie można jednak z tych ewangelicznych prawd wnioskować o nieskończonej godności człowieka, ponieważ nasza miłość bliźniego ma wynikać przede wszystkim z posłuszeństwa Panu Bogu i miłości do Niego, który wszystko stworzył na swoją własną chwałę.
Jeżeli zmienimy perspektywę i zamiast odnosić wszystko do Pana Boga, zaczniemy zatracać się we wspólnocie i mętnie rozumianej dobroczynności, to nasza wiara niczym nie będzie się różniła od masońskiej ideologii, która przyświecała rewolucji (anty)francuskiej i jej Deklaracji praw człowieka i obywatela.
Czy do tego zmierza teraz wiara Kościoła? Z czego wynika zaślepienie osób, które wydawałoby się, że stoją na straży ortodoksji? Odpowiedź jest prosta: jeśli porzuci się proste prawdy zawarte w katolickim katechizmie, oszuka nas pierwsza lepsza filozofia.
Warto poruszyć jeszcze jeden aspekt. Człowiek może całkowicie pozbawić się własnej godności, jeżeli ostatecznie odrzuci Pana Jezusa Chrystusa i w stanie grzechu śmiertelnego trafi w ogień wieczny. A ponieważ natura anielska plasuje się wyżej od człowieczej, to w hierarchii piekielnej nawet upadłe anioły będą stać wyżej od ludzi, którzy się potępili. Przy takiej postawie całkowicie uwidacznia się nieprawdziwość twierdzenia kard. Fernándeza, że:
Nieskończona godność, niezbywalnie związana z istotą samego bytu, przysługuje każdej osobie ludzkiej, niezależnie od jakichkolwiek okoliczności i jakiegokolwiek stanu lub sytuacji, w jakich się znajduje3.
Przypisy
[1] M. Grou SI, Przewodnik na drodze życia duchowego, Kraków 1907.
[2]Dykasteria Nauki Wiary, Deklaracja Dignitas infinita o godności człowieka, tinyurl.com/Dignitatis-Infinita [dostęp: 9.05.2024].
[3] Tamże
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz