PODSUMOWANIE

1. PODSUMOWANIE

   Z przyczyn omówionych powyżej, orzekamy, że:

   (1) Sprawa „Altmann” wymaga od nas stosowania FSIA i przewidzianych w niej wyjątków do roszczeń wynikających z działania, które miało miejsce przed uchwaleniem FSIA w 1976 roku,
   (2) powodowie nie wykazali istnienia przesłanek dla przewidzianego w 28 USC §1605(a)(2) FSIA wyjątku, ponieważ

   (a) konfiskata przez państwo mienia w granicach tego państwa nie jest czynnością „gospodarcza”,

   (b) późniejsze gospodarcze wykorzystanie wywłaszczonego mienia nie pozostaje „w związku z ”wcześniejszym wywłaszczeniem w stopniu wystarczającym do spełnienia przesłanki dla zastosowania wyjątku dla „działalności gospodarczej”, oraz

   (c) odrzucamy przeformułowanie tego, co w swej istocie jest roszczeniem opartym na „wywłaszczeniu” tak, aby stało sie roszczeniem w ramach wyjątku dla „działalności gospodarczej”, oraz

   (3) powodowie nie wykazali istnienia przesłanek dla przewidzianego w 28 USC §1605(a)(3) FSIA wyjątku, ponieważ

   (a) powodowie chcą odzyskać mienie, które nie „znajduje sie na terenie Stanów Zjednoczonych”,

   (b) w takich okolicznościach powodowie musza wykazać, ze mienie „jest własnością lub jest eksploatowane przez agendę obcego państwa lub podmiot, poprzez który działa obce państwo” w rozumieniu FSIA,

   (c) powodowie twierdza, ze przedmiotowe mienie jest „własnością” Ministerstwa Skarbu Rzeczpospolitej Polskiej – zob. Apelacja, str. 15, oraz

   (d) Ministerstwo Skarbu Rzeczpospolitej Polskiej nie jest „agenda lub podmiotem, poprzez który dziala” Rzeczpospolita Polska w rozumieniu FSIA, ponieważ jego „podstawowa funkcja” jest rządową a nie gospodarcza.
   Wobec powyższego podtrzymujemy wyrok wydany przez Sąd Rejonowy uwzględniający wniosek pozwanych o oddalenie powództwa ze względu na brak właściwości rzeczowej.

   23-03-2006 12:47 (2K)
   WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -34-

   23-03-2006 12:47 (2K) WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -35-

   FSIA- Ustawa o Immunitetach Suwerennych Państw Obcych z 1976 roku [Foreign Sovereign Immunities Act] (dalej zwanej w skrócie według tytułu angielskiego tej ustawy „FSIA”), 28 USC §§ 1330, 1602-1611

   Pełny tekst po Angielsku (bardzo trudno znaleźć archiwum z 2006 roku)
2. 

   Rządowy projekt ustawy o rekompensatach za przejęte przez państwo nieruchomości oraz niektóre inne składniki mienia.
   

   http://orka.sejm.gov.pl/Druki5ka.nsf/wgdruku/133

   133.pdf (534 kB)
   133-ustawa.doc (140 kB)
   133-uzas.doc (194 kB)
   133-zalustawa.xls (21 kB)
   Pełna elektroniczna wersja druku sejmowego ma postać PDF.
   Pliki w formacie MS Word (DOC) pełnią rolę pomocniczą i nie zawsze zawierają komplet dokumentów

   LISTA ZDRAJCÓW POLSKI W RZĄDZIE I SEJMIE 2006

   OŚWIADCZENIE EMIGRACJI POLSKIEJ
   DO NARODU POLSKIEGO W KRAJU I ZA GRANICA
   SEJM I RZĄD ZIGNOROWAŁY ŻĄDANIE EMIGRACJI POLSKIJ ODRZUCENIA PROJEKTU USTAWY.

   ZGODNIE Z ZAPOWIEDZIĄ EMIGRACJA POLSKA PRZEDSTAWIA NARODOWI POLSKIEMU RZĄD I SEJM ZDRADY INTERESÓW POLSKI.

   MIMO ŻE SĄD NAJWYŻSZY W USA ODRZUCIŁ KATEGORYCZNIE ŻĄDANIA ŻYDÓW ODSZKODOWAŃ OD POLSKI. GRUPA ZDRAJCÓW OJCZYZNY KTÓRA PODSTĘPEM ( KOLEJNE ZFAŁSZOWANE WYBORY ) UZYSKAŁA STANOWISKA REPREZUNTUJĄCE INTERES NARODU POLSKIEGO – DOBROWOLNIE , BEZ WIEDZY POLAKÓW ( MEDIA MILCZĄ OD 7 MIESIĘCY ) WPROWADZA POPRZEZ SEJM UCHWAŁĘ O PRZEKAZANIU NIEUZASADNIONYCH ODSZKODOWAŃ.

   OTO LISTA ZDRAJCÓW NARODU POLSKIEGO :

   Projektodawcy :
   Prezydent Polski LECH Kaczyński Premier Jarosław Kaczyński

   ODSZKODOWANIA wartości 65 miliardów dolarów dla Żydów USA-

   Nr 133 :projekt dotyczy określenia zasad realizacji rekompensaty (w formie świadczenia pieniężnego) za przejęte przez państwo nieruchomości i niektóre inne składniki mienia;

   ( druk nr 133 wpłynął 19-10-2005 )

   OPIS PROJEKTU:
   – projekt dotyczy określenia zasad realizacji rekompensaty (w formie świadczenia pieniężnego) za przejęte przez państwo nieruchomości i niektóre inne składniki mienia; Dnia 09-12-2005 skierowano do I czytania na posiedzeniu Sejmu

   I CZYTANIE NA POSIEDZENIU SEJMU
   pos. nr 24 dn. 08-09-2006
   temat głosowania: wniosek o skierowanie projektu ustawy do Komisji Nadzwyczajnej, która zostanie powołana
   głosowanie : Elektroniczne
   wynik głosowania : 373 za, 45 przeciw, 0 wstrzymało się (głos. nr 15)
   komentarz : wniosek o odrzucenie projektu ustawy w I czytaniu (głos. nr 14)

   skierowano do : Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia rządowego projektu ustawy o rekompensatach za przejęte przez państwo nieruchomości oraz niektóre inne składniki mienia

   UCHWALENIE
   sprawa niezamknięta

   GŁOSOWANIE Nr 15 – POSIEDZENIE 24.
   Dnia 08-09-2006 Godz. 09:21

   Pkt 5. porz. dzien. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o rekompensatach za przejęte przez państwo nieruchomości oraz niektóre inne składniki mienia

   Głosowanie nad przyjęciem wniosku o skierowanie rządowego projektu ustawy o rekompensatach za przejęte przez państwo nieruchomości oraz niektóre inne składniki mienia, zawartego w druku nr 133, do komisji nadzwyczajnej, która zostanie powołana

   Głosowało – 418 Za – 373 Przeciw – 45 Wstrzymało się – 0 Nie głosowało – 42
   Klub/Koło Liczebność Głosowało Za Przeciw Wstrzymało się Nie głosowało
   PiS 155 147 147 – – 8
   PO 131 116 116 – – 15
   SLD 55 45 – 45 – 10
   Samoobrona 53 51 51 – – 2
   LPR 29 28 28 – – 1
   PSL 25 20 20 – – 5
   niez. 7 6 6 – – 1
   NKP 5 5 5 – – –

   Skład Rady Ministrów

   • LUDWIK DORN
   wiceprezes Rady Ministrów, minister spraw wewnętrznych i administracji
   • ROMAN GIERTYCH
   wiceprezes Rady Ministrów, minister edukacji narodowej
   • ZYTA GILOWSKA
   wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów
   • ANNA FOTYGA
   minister spraw zagranicznych
   • GRAŻYNA GĘSICKA
   minister rozwoju regionalnego
   • PRZEMYSŁAW GOSIEWSKI
   minister – członek Rady Ministrów
   • WOJCIECH JASIŃSKI
   minister skarbu państwa
   • ANTONI JASZCZAK
   minister budownictwa
   • ANNA KALATA
   minister pracy i polityki społecznej
   • TOMASZ LIPIEC
   minister sportu • JERZY POLACZEK
   minister transportu
   • ZBIGNIEW RELIGA
   minister zdrowia
   • MICHAŁ SEWERYŃSKI
   minister nauki i szkolnictwa wyższego
   • RADOSŁAW SIKORSKI
   minister obrony narodowej
   • JAN SZYSZKO
   minister środowiska
   • KAZIMIERZ MICHAŁ UJAZDOWSKI
   minister kultury i dziedzictwa narodowego
   • ZBIGNIEW WASSERMANN
   minister – członek Rady Ministrów
   • RAFAŁ WIECHECKI
   minister gospodarki morskiej
   • PIOTR GRZEGORZ WOŹNIAK
   minister gospodarki
   • ZBIGNIEW ZIOBRO
   minister sprawiedliwości
3. 

   DO POCZYTANIA
   

   POWOJENNE ODSZKODOWANIA POLSKI WOBEC ZACHODU
   dr Ryszard Ślązak – obszerne opracowanie

   http://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2016/09/dr-ryszard-slazak-powojenne-odszkodowania-polski-wobec-zachodu-czesc-i

   Autor jest najlepszym w Polsce specjalistą od spraw prywatyzacji, co dokumentuje m.in. wydana obecnie książka pt „CZARNA KSIĘGA PRYWATYZACJI 1988-1994″ oraz wiele artykułów, w tym zamieszczonych na naszej stronie internetowej

   Raźny: Ustawa 447 – triumf rasizmu
   https://konserwatyzm.pl/razny-ustawa-447-triumf-rasizmu/ Krótkie treściwe

   Wszystkie aspekty ustawy 447 Kongresu USA mają charakter negatywny. To rażąco zła ustawa pod każdym względem – nie tylko prawnym, moralnym i politycznym, ale również cywilizacyjnym. Jej determinantą jest teza o nierówności ofiar niemieckiego nazizmu i II wojny światowej zarówno w sferze prawa i sprawiedliwości, jak i prawdy oraz moralności – czynników kształtujących nie tylko politykę oraz relacje społeczne, ale również kulturę i cywilizację
4. 

   KRÓTKO I KONKRETNIE
   

   Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych – z upoważnienia ministra – na interpelację nr 4550 w sprawie roszczeń majątkowych wobec Polski w kontekście zgłoszonego wniosku czterech amerykańskich kongresmenów do Kongresu USA

   http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/main/63E61385

   Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pana posła Stanisława Żelichowskiego (pismo nr SPS-023-4550/08 z dnia 1 sierpnia 2008 r.) w sprawie roszczeń majątkowych wobec Polski w kontekście zgłoszonego wniosku czterech amerykańskich kongresmanów do Kongresu USA uprzejmie informuję:

   1. Rząd Polski, przyjmując obowiązek wynikający z zobowiązań międzynarodowych po II wojnie światowej, zobowiązał się do zapłaty odszkodowań za przejęte mienie osób posiadających obywatelstwo obcego państwa lub osób prawnych należących do tych państw. Polska zawarła z 12 państwami i rządami umowy odszkodowawcze (indemnizacyjne), na mocy których przekazała środki pieniężne na rzecz roszczeń obywateli tych państw lub ich osób prawnych, których mienie uległo nacjonalizacji lub innego rodzaju przejęciu.

   2. Polska zawarła takie umowy z: Francją, Danią, Szwajcarią, Szwecją, Wlk. Brytanią, Norwegią, Stanami Zjednoczonymi, Belgią i Luksemburgiem, Grecją, Holandią, Austrią i Kanadą. Odszkodowania przyznane na podstawie tych układów były płacone z reguły w gotówce i w ratach. Danii wypłacono 5,7 mln koron duńskich w ciągu 15 lat; Szwajcarii i Księstwu Lichtenstein – 53,5 mln franków szwajcarskich rozłożone na 13 rat, Szwecji – 116 mln koron szwedzkich w 17 ratach, USA – 40 mln dolarów amerykańskich w 20 ratach, Austrii – 71,5 mln szylingów austriackich w 12 ratach, Kanadzie – 1,225 mln dolarów kanadyjskich w 7 ratach, Wielkiej Brytanii – 5,465 mln funtów, Grecji – 230 tys. dolarów amerykańskich, Holandii – 9,05 mln florenów holenderskich, Belgii i Księstwu Luksemburga – 600 mln franków belgijskich. Odmienną zasadę przyjęto tylko w umowie z Francją, na podstawie, której odszkodowanie w wysokości 65 mln dolarów amerykańskich wypłacono w formie dostaw węgla kamiennego, oraz Norwegią, zgodnie, z którą składniki majątku polskiego w Norwegii i norweskiego w Polsce zostały zużyte na rzecz wzajemnych roszczeń. Umowy z Włochami, jako byłym państwem sojuszniczym III Rzeszy, nie zawarto.
   Polska w całości wywiązała się z zawartych umów i przekazała w całości uzgodnione kwoty.

   3. Zasady umów indemnizacyjnych polegały na tym, że umowy te zawierane z państwami obcymi dotyczyły odszkodowań za znacjonalizowane mienie, utratę własności lub użytkowania mienia przez obywateli lub osoby prawne tych państw.

   Osoby uprawnione musiały wykazać się obywatelstwem w chwili utraty mienia, jak i w momencie zawarcie układu. Dotyczy to również spadkobierców, a także spadkobierców obywateli polskich posiadających obywatelstwo obcego państwa, których mienie znacjonalizowano.

   Rząd polski przekazał określoną globalną kwotę pieniężną na zaspokojenie roszczeń rządom państw obcych, które przejęły na siebie całkowitą odpowiedzialność za wypłatę odszkodowań dla swoich obywateli i osób prawnych. Z chwilą wywiązania się z umowy przez obie strony Polska stawała się zwolniona w przedmiocie zaspokojenia roszczeń podmiotów uprawnionych.

   4. Istotną umów indemnizacyjnych jest zasada, że przy spełnieniu przez stronę polską warunków zapłaty globalnej kwoty odszkodowawczej umowy te miały dla strony polskiej skutek zwalniający w przedmiocie zaspokojenia roszczeń podmiotów uprawnionych. Skutek ten został osiągnięty bez względu na fakt, czy osoby uprawnione wystąpiły ze stosownym roszczeniem, czy też nie.

   Ewentualne zarzuty co do niewypłacenia odszkodowania na rzecz indywidualnych podmiotów nie mogą być kierowane przeciwko stronie polskiej, ponieważ to rządy obcych państw przejęły na siebie w całości rozdział kwot odszkodowawczych, bez prawa ingerencji ze strony rządu polskiego.
   Strona polska nie miała żadnego wpływu ani na rodzaj wydawanych przez inne państwa decyzji w przedmiocie wypłat, ani też odmowy wypłat odszkodowania, jak też na wysokość przyznanych odszkodowań. Rozdziałem kwot zajmowały się wyłącznie kompetentne specjalne organy państw obcych powołane do realizacji programów odszkodowawczych.
   Strony zawierające układy były świadome, iż wypłata odszkodowań pełnych przez wyniszczone wojną państwo jest z ekonomicznego punktu widzenia niemożliwa. Dążono wówczas do znalezienia parytetu między wartością a możliwościami ekonomicznymi. Zawarcie układów oznaczało jednak, że obce rządy zgodziły się na wynegocjowane kwoty, które miały stanowić źródło finansowania roszczeń ich obywateli. Układy w sposób wyraźny przerzuciły odpowiedzialność strony polskiej na obce rządy.

   5. Układ polsko-amerykański zawarty 16 lipca 1960 r. przewidywał zaspokojenie roszczeń obywateli USA z tytułu nacjonalizacji lub innego rodzaju przejęcia, które miało miejsce w dniu lub przed dniem wejścia w życie układu. Za datę przejęcia własności uznano datę, w której tego rodzaju polskie prawa zostały po raz pierwszy zastosowane do mienia. Rząd polski zobowiązał się do zapłacenia kwoty 40 mln dolarów amerykańskich na całkowite uregulowanie i zaspokojenie wszystkich roszczeń obywateli USA, zarówno osób fizycznych, jak i prawnych. Zapłata miała być uregulowana w 20 ratach, poczynając od stycznia 1961 r., płatne do rąk sekretarza stanu USA, poczynając od dnia 10 stycznia 1961 r. Należność została rozliczona do dnia 10 stycznia 1981 r. Katalog roszczeń oraz tytułów stanowiących podstawę, do których zaspokojenia zobowiązywał się rząd obcego państwa, był określony odrębnie dla każdego układu. Układ polsko-amerykański roszczeniami określał utratę własności z tytułu:

   a) nacjonalizacji lub innego rodzaju przejęcia przez Polskę mienia;
   b) przejęcia własności albo utraty użytkowania na podstawie polskich ustaw, dekretów lub innych zarządzeń;
   c) długów przedsiębiorstw, które zostały znacjonalizowane lub przejęte przez Polskę.

   Art. IV układu wyraźnie stwierdzał, że rząd Stanów Zjednoczonych nie będzie przedstawiał rządowi polskiemu ani nie będzie popierał roszczeń obywateli USA do rządu polskiego, a w przypadku, gdyby takie roszczenia zostały bezpośrednio przedłożone rządowi polskiemu, ten ostatni przekaże je rządowi USA. Dokumentacja związana z realizacją układu zawartego ze Stanami Zjednoczonymi obejmuje 10 037 wniosków o wypłatę odszkodowania za przyjęte przez Polskę mienie. Większość wniosków dotyczyła utraty nieruchomości, zaś pozostałe odszkodowania dotyczyły papierów wartościowych (obligacji, akcji), pieniędzy i hipotek.

   6. W związku z podpisaniem umowy ze Szwajcarią strona polska podjęła kroki na drodze dyplomatycznej, aby w ramach wykonywania przedmiotowej umowy odszkodowawczej zostały jej przekazane środki znajdujące się na kontach bieżących i depozytowych będących własnością lub należnych obywatelom polskim zaginionym w okresie wojny. W związku z likwidacją przez rząd szwajcarski tzw. martwych kont (nieczynnych po 1945 r. kont bankowych i polis ubezpieczenia na życie), w latach 1960, 1975 i 1997 przekazał on Polsce wykazy właścicieli kont i polis, będących obywatelami polskimi wraz ze zgromadzonymi na nich środkami finansowymi. Stosownie do postanowienia Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1997 r. (protokół ustaleń nr 1/97) wszystkie środki finansowe otrzymane przez Polskę w latach 1960 i 1975 od Szwajcarii w związku z likwidacją tzw. martwych kont, w łącznej wysokości ponad 480 tys. franków szwajcarskich, zostały postawione do dyspozycji prawowitych właścicieli kont bankowych i polis ubezpieczeniowych lub ich spadkobierców. Do wypłaty tych środków na rzecz uprawnionych umocowane zostało Ministerstwo Finansów, które do chwili obecnej zawarło i zrealizowało kilkanaście umów ze spadkobiercami byłych właścicieli. Wszystkie dane przekazane przez rząd szwajcarski zostały opublikowane w specjalnym wydaniu biuletynu ˝Nasze Finanse˝ nr 25 z lutego 1998 r. oraz w polskiej prasie: ˝Rzeczpospolita˝ z dnia 8 grudnia 1997 r. i ˝Gazeta Wyborcza˝ z dnia 9 grudnia 1997 r.

   7. Ambasada RP w Waszyngtonie w rozmowach z przedstawicielami władz USA dotychczas nie nawiązywała bezpośrednio do kwestii umowy indemnizacyjnej z 1960 r., uznając, iż aktywność Kongresu w kwestiach dotyczących restytucji mienia prywatnego ma charakter polityczny i jest podyktowana trwającą kampanią wyborczą przed zbliżającymi się wyborami prezydenckimi i kongresowymi oraz próbą pozyskania wyborców pochodzenia żydowskiego. Należy również zaznaczyć, iż rezolucje Kongresu USA dot. restytucji mienia prywatnego w Polsce, nawet, jeśli zostaną przyjęte, nie będą miały charakteru prawnie wiążącego.

   Warto jednak zauważyć, iż Polska, poza wspomnianymi umowami dwustronnymi, do tej pory nie uregulowała w sposób kompleksowy kwestii restytucji mienia prywatnego przejętego przez nazistowskie Niemcy i następnie znacjonalizowanego przez władze komunistyczne. Rząd Polski pracuje obecnie nad ustawą regulującą tę kwestię, która ostatecznie zamknie sprawę odszkodowań, – o czym informujemy również stronę amerykańską.

   Należy również zaznaczyć, że zarówno polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne w Stanach Zjednoczonych, jak i Ministerstwo Spraw Zagranicznych w kontaktach z władzami amerykańskimi w sytuacjach i w zakresie, w jakim to będzie uzasadnione, będą wykorzystywały argumenty, które mogą być użyte, powołując się na fakt zawarcia i wykonania postanowień umowy indemnizacyjnej z tym państwem.