Swego czasu w “Rzeczpospolitej” opublikowano artykuł nt. 45 Zasad Zniewalania. Autorem zasad podobno jest Iwan Sierow – swego czasu szef KGB. “Instrukcja Serowa”, bo i tak czasami zwane są poniższe zasady była znaleziona w kancelarii Bolesława Bieruta. Zasady można przeczytać w dolnej części wpisu.
Skoro porady mają dotyczyć zniewalania ludzi, zwiększenia zakresu władzy i kontroli komunistów to możemy z nich wyciągnąć pewne wnioski – wystarczy praktycznie odwrócić zawarte w nich zalecenia. Przeprowadzenie takiego procesu myślowego pozwoli nam poprawić komfort życia, poziom niezależności i bezpieczeństwa w czasie Peak Oil czy innych katastrof. W myśl założeń projektu Agepo pominięte zostaną “zalecenia ogólne” dotyczące tego co powinno robić państwo czy szeroko rozumiany “naród” – ocalenie narodu czy świata przed nieuchronnym jest i tak niemożliwe. Skupimy się jak zwykle na jednostce…
20 Zasad surwiwalu w czasie długotrwałego kryzysu
1. Nawiąż znajomości z policjantami i wojskowymi – “plecy” w czasach kryzysu, gdy aparat państwa będzie dużo bardziej skorumpowany mogą okazać się bezcenne.
2.W dyskretny sposób gromadź bogactwo – ziemię, gotówkę, metale szlachetne. To da Ci większe możliwości.
3.By wiedzieć co się dzieje na świecie i w Polsce obserwuj wiele źródeł – krajowych i zagranicznych. Również takich z którymi się nie zgadzasz – choćby po to by wiedzieć jaka propaganda jest serwowana masom.
4.Jeśli prowadzisz gospodarstwo rolne postaraj się uczynić je produktywnym i jak najbardziej niezależnym.
5. Produkuj znacznie większą ilość żywności niż potrzebujesz, uprawiaj też wiele niekonwencjonalnych rzeczy, o których inni nie wiedzą, że nadają się do jedzenia. Lub miej znajomości lub rodzinę na wsi oraz pieniądze na zakup pożywienia.
6.Miej dobrego prawnika, radcę prawnego oraz znajomości w administracji. Wiele przepisów jest na tyle niejednoznacznych, że zależą od interpretacji urzędnika – dobry prawnik ułatwi przedzieranie się w gąszczu przepisów.
7.Naucz się skutecznie dawać łapówki – korupcja to smar pozwalający działać niesprawnemu mechanizmowi.
8.Jeśli masz biznes, postaraj się mieć w nim jak największą władzę.
9.Zdobądź dostęp do broni i przechowuj amunicję. Jak ją zdobyć? Patrz punkt 1, 6 i 7.
10. Posiadaj swój własny środek transportu i zapas paliwa.
11.Zadbaj o dostęp do źródła czystej wody. Najlepiej mieć co najmniej 2 niezależne źródła (np. studnia i deszczówka). W czasie wojen studnie bywają celowo zatruwane.
12.Jeśli budujesz dom uwzględnij w nim dodatkowe pomieszczenia do prowadzenia działalności gospodarczej i/lub hodowli zwierząt.
13.Jeśli budujesz dom uwzględnij w nim dodatkowe miejsce na gromadzenie żywności – światowe zapasy zbóż wynoszą kilkadziesiąt dni.
14.Jeśli jesteś rzemieślnikiem/przedsiębiorcą poznaj alternatywne źródła zaopatrzenia dla Twojego biznesu.
15.W czasach kryzysu bądź dyskretny w krytykowaniu władzy – państwo w czasach kryzysu będzie chciało znaleźć kozły ofiarne. Japońskie przysłowie głosi, że “gwóźdź dostaje bo wystaje”.
16.Myśl krytycznie – wiele rzeczy jest ze sobą bardziej połączone niż rządzący chcą by nam się to wydawało.
17.Zdobądź dobry zawód, który ma przyszłość w czasie kryzysu, bądź otwarty by cały czas uczyć się czegoś nowego i w razie potrzeby się przekwalifikować.
18.Jeśli uznasz, że chcesz 5 lat na studiować to zastanów się czy nie poświęcasz około 5000 godzin życia (czas potrzebny na zajęcia i naukę na studiach) tylko na “zdobycie papierka” – patrz punkt 17. Podobnie rozważania przeprowadź, jeśli Twoje dziecko chce studiować komunikację europejską, socjologię, pedagogikę (demografia się kłania) i tym podobne kierunki szkolące wykwalifikowanych bezrobotnych.
19.W miarę możliwości miej alternatywne źródła energii – możliwość zapalenia choć 1 żarówki energooszczędnej zimą zużywającej 15 W znacznie wydłuża czas w którym możesz pracować czy uczyć się.
20.Bądź gotów (emocjonalnie, finansowo) wyjechać z kraju gdy zajdzie taka potrzeba – historia uczy, że często nie jest lepiej przez dziesięciolecia.
Przestrzeganie powyższych zasad wcale nie gwarantuje przetrwania. Odrobinę jednak zwiększa jego szanse oraz poprawia komfort życia i poczucie bezpieczeństwa.
Iwan Sierow *- – osoba która nauczyła praktycznego survivalu w warunkach realnego socjalizmu miliony osób. Jeszcze większa ich liczba procesu nauki niestety nie ukończyła.
Źródło: agepo.info
* Iwan Sierow - postać wielce złowroga i tajemnicza, o której w PRL-u nic nie pisano, mimo że to on dyrygował polskimi komunistami i był jednym z największych zbrodniarzy stalinowskich, nadzorujący masowe deportacje z Kresów Wschodnich i krajów bałtyckich, rozbijanie polskiej konspiracji i zaangażowany w zbrodnię katyńską i w aresztowania żołnierzy AK na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie w 1944. Po wojnie też nie próżnował, tłumiąc powstanie na Węgrzech w 1956.
Iwan Sierow urodził się 16 września 1905 roku we wsi Afimskaja niedaleko Wołogdy (niektóre źródła jako miejsce jego urodzenia podają samą Wołogdę). W 1925 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Wojskowa kariera Sierowa doprowadziła go dość szybko do stanowiska oficera artylerii, kolejne awanse umacniały zaś jego pozycję w strukturach służb siłowych Związku Sowieckiego. Wkrótce Sierow rozpoczął działalność w wywiadzie wojskowym Razwiedupru – IV Zarządu Sztabu Generalnego (późniejszemu GRU), czyli organu podporządkowanego kierownictwu Armii Czerwonej, odpowiedzialnego za koordynację służb wywiadowczych na niższym szczeblu wojskowym, gromadzącego informacje wynikające z m.in. z rozpoznania taktycznego i gospodarczego (w odniesieniu do spraw militarnych) wroga. Wtedy też aktywnie włączył się w zbrodnicze działania podczas stalinowskiej Wielkiej Czystki w Armii Czerwonej (dotykającej w jej szeregach wysokich rangą oficerów), samemu unikając represji. Skutecznie kierował również poprzedzającymi ją akcjami wymierzonymi przeciw ludności Ukrainy sowieckiej z okresu sztucznie wywoływanej tam klęski głodu.
W 1939 roku Sierow znalazł się w NKWD ZSRS (Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych ZSRS), a rychłe umocnienie tam jego pozycji nastąpiło wskutek osobistej protekcji Ławrientija Berii – wówczas szefa NKWD. W wyniku tak wysokiego poparcia Sierow prędko znalazł się na szczytach władz i mianowany został szefem Tajnego Wydziału Politycznego Zarządu Głównego Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB).
2 września 1939 roku Sierow objął funkcję ludowego komisarza spraw wewnętrznych Ukraińskiej SRS. Po sowieckim ataku na Polskę rozpoczętym 17 września 1939 oraz po zaanektowaniu przez Sowietów innych ziem państw europejskich (zgodnie z paktem Ribbentrop – Mołotow) – wyznaczony przez Berię – stał się osobiście odpowiedzialny za nadzór części akcji przesiedleńczych ludności z obszarów zajętych przez Armię Czerwoną, w tym z Kresów Wschodnich II RP. Koordynował działaniami związanymi z deportacjami, sygnował raporty kierowane do Moskwy w kwestii zesłań i zawiadywał kolejnymi działaniami dotyczącymi wywózek z podległych mu terenów. Zdobyte wówczas doświadczenia Sierow wykorzystał nadzorując następne akcje przesiedleńcze przeprowadzane przez Związek Sowiecki, w późniejszym czasie m.in. przesiedlenia Litwinów, Łotyszy i Estończyków z obszarów państw bałtyckich, Niemców z Powołża oraz – w 1944 roku – Czeczeńców, Inguszów z Kaukazu, a także – w tym samym roku – Tatarów z Krymu.
Do tego czasu Iwan Sierow (w latach 1941 – 1943) sprawował stanowisko zastępcy szefa kontrwywiadu Smiersz (Specjalne Metody Wykrywania Szpiegów) oraz szefa NKGB ZSRS (Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRS), by w 1943 roku stać się zastępcą Ławrientija Berii w NKWD.
Po wkroczeniu Sowietów do Polski w 1944 roku, Sierow koordynował działaniami mającymi na celu rozbicie polskiego podziemia niepodległościowego. Gdy w połowie lutego 1945 roku sowiecka policja polityczna rozpoczęła wielką prowokację, której celem było aresztowanie członków Rady Jedności Narodowej, Krajowej Rady Ministrów oraz dowództwa Armii Krajowej – akcją kierował właśnie Iwan Sierow. Występował wówczas jako gen.-płk Iwanow, który w rzeczywistości nie istniał. Był to pseudonim, pod którym ukrywał się kierujący operacją przeciw przywódcom polskiego podziemia Sierow, mianowany 11 stycznia 1945 roku pełnomocnikiem NKWD ZSRR przy 1. Froncie Białoruskim, a 6 marca doradcą NKWD przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego ZSRS. Po aresztowaniu (w zasadzie porwaniu) przez Sowietów w marcu 1945 roku dowództwa Armii Krajowej, w okresie odbywającego się w Moskwie tzw. procesu szesnastu, Sierow osobiście przesłuchiwał i torturował Leopolda Okulickiego, późniejszego Komendanta Głównego AK, który został wówczas osadzony w moskiewskim więzieniu na Łubiance. Za porwanie polskich przywódców Stalin odznaczył go tytułem Bohatera Związku Sowieckiego i awansował do stopnia generała-pułkownika. (Bolesław Bierut nadał mu w kwietniu 1946 Krzyż Orderu Virtuti Militari IV klasy; order został odebrany Sierowowi dopiero w roku 1995 przez prezydenta RP, Lecha Wałęsę.) Sukcesy sprawiły, że Sierow dalej czynnie kierował działaniami NKWD na ziemiach polskich i nadzorował masowe aresztowania byłych akowców walnie przyczyniając się do rozbicia ostatecznego struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
Po wojnie Iwan Sierow nadal miał silna pozycję w sowieckim aparacie władzy. Po śmierci Stalina w 1953 roku, w czasie walki o sukcesję, opowiedział się za Chruszczowem (rywalizującym wtedy z Ławrientijem Berią), za co otrzymał od niego stanowisko pierwszego zastępcy ministra w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych ZSRS. Później – już jako szef KGB, którym zawiadywał w latach 1954-1956 – m.in. brał udział w tłumieniu powstania węgierskiego z 1956 roku, gdzie udał się osobiście, by dowodzić operacjami wojsk sowieckich. W 1958 roku Sierow objął z kolei funkcję szefa wywiadu wojskowego GRU, kierując nim do 1963 roku. W 1965 przeszedł w stan spoczynku, zmarł prawdopodobnie 1 lipca 1990 roku.
Źródło: kresy-siberia.org
Instrukcja Sierowa
lub
45 Zasad Zniewalania wg. Iwana Sierowa
Poniżej przedstawiono tłumaczenie z języka rosyjskiego instrukcji, znalezionej w kancelarii Bolesława Bieruta, pierwszego powojennego prezydenta PRL - Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (i agenta NKWD jeszcze sprzed II wojny światowej). Z tekstu jasno wynika, ze jest to instrukcja NKWD z roku 1947 przeznaczona dla placówki KGB w ambasadzie sowieckiej w Warszawie.
Instrukcja była publikowana m. innymi na łamach pisma „Wychowawca” w roku 1995.
Ściśle tajne Moskwa, 2.VI.1947r. K.AA/OC 113 INSTRUKCJA NK/003/47
45 Zasad Zniewalania
1. W gmachu ambasady nie należy przyjmować żadnych informatorów terenowych rekrutujących się z krajowców. Spotkanie z tymi ludźmi organizują nasze służby specjalne w miejscach publicznych. Informacje przyjmuje ambasada za pośrednictwem naszych służb specjalnych.
2. Należy szczególnie zadbać o to, aby nie było żadnych kontaktów pomiędzy naszym wojskiem a ludnością cywilną kraju. Niedopuszczalne jest składanie wizyt w domach krajowców przez naszą kadrę oficerską, ani nawiązywanie kontaktów przez naszych żołnierzy szeregowych z miejscowymi kobietami, ludnością lub żołnierzami krajowców.
3. Przyspieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP AK i BCh i innych ugrupowań, które powstały bez naszej inspiracji. Wykorzystać w tym celu fakt istnienia zbrojnej opozycji.
4. Dopilnować, aby do wszystkich akcji bojowych w pierwszej kolejności kierować żołnierzy, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na naszym terytorium. Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji.
5. Przyśpieszyć zjednoczenie wszystkich partii w jedną organizację i dopilnować, aby wszystkie kluczowe stanowiska obsadzone były przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne.
6. Doprowadzić do połączenia całego ruchu młodzieżowego w jedną organizację, a stanowiska od szczebla powiatowego wzwyż obsadzić przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne. Do czasu zjednoczenia zlikwidować znanych przywódców harcerstwa.
7. Spowodować i dopilnować, aby delegaci wyznaczeni na zjazdy partyjne nie zachowali mandatów na okres kadencji wybranych przez siebie władz partyjnych. W żadnym wypadku delegaci nie mogą zwoływać posiedzeń międzyzakładowych. W razie konieczności zwołania takiego posiedzenia należy wyeliminować ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji postulatów. Na każdy następny zjazd wybierać nowych kandydatów (ruchowo), tylko wytypowanych przez nasze służby specjalne.
8. Należy zwrócić baczną uwagę na ludzi wyróżniających się zmysłem organizacyjnym, umiejących sobie jednać popularność. Ludzi takich należy pozyskać, a w razie odmowy nie dopuszczać do wyższych stanowisk.
9. Doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach państwowych (z wyjątkiem służb ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) otrzymywali niskie pobory. Dotyczy to w szczególności służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, oświaty i kierowników różnych szczebli.
10. Do wszystkich organów władzy i większości zakładów pracy wprowadzić ludzi współpracujących z naszymi służbami specjalnymi (bez wiedzy władz krajowych).
11. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby prasa krajowców nie podawała sumarycznych ilości rodzajów towarów wysyłanych do naszego kraju. Nie można też również nazwać to handlem. Należy dopilnować, aby prasa krajowa podkreślała ilość towarów wysyłanych przez nas do krajowców, ale wspominała, że to w ramach wymiany handlowej.
12. Wpłynąć na władze krajowców, aby nabywcy ziemi, parceli i gruntów nie otrzymywali aktów własności, a jedynie akty nadania.
13. Ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, aby prowadzenie gospodarstw stało się nieopłacalne, a wydajność jak najmniejsza. W następnej kolejności przystąpić do kolektywizacji wsi. W razie wystąpienia silniejszej opozycji należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi i zwiększyć powinność wobec państwa. Jeżeli to nie pomoże, spowodować, aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowych kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie.
14. Spowodować, aby wszystkie zarządzenia i akty prawne, gospodarcze, organizacyjne (z wyjątkiem wojskowych) nie były precyzyjne.
15. Spowodować, aby dla każdej sprawy powoływano kilka komisji, urzędów, instytucji społecznych, ale żadna z nich nie powinna mieć prawa podejmowania ostatecznej decyzji bez konsultacji z pozostałymi (nie dotyczy przemysłu wydobywczego).
16. Samorządy w zakładach pracy nie mogą mieć żadnego wpływu na kierunek działania przedsiębiorstw. Mogą się zajmować jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.
17. Związki zawodowe nie mogą mieć możliwości sprzeciwu wobec poleceń dyrekcji. Obciążyć związki inną pracą, jak organizowanie wczasów, zaopatrzenia, działalności rozrywkowej i oświatowej, wycieczki oraz rozprowadzanie atrakcyjnych towarów, potwierdzanie opinii i decyzji władz politycznych.
18. Należy spowodować, aby awansowano tylko tych pracowników i kierowników, którzy wzorowo wykonują przydzielone im zadania i nie wykazują skłonności do analizowania spraw wychodzących poza te działania.
19. Krajowcom na stanowiskach partyjnych, państwowych i gospodarczych należy stworzyć warunki do działań, które będą kompromitować ich w oczach podwładnych i zamykać im powrót do środowisk, z których pochodzą.
20. Kadrze oficerskiej rekrutującej się z krajowców można powierzać odpowiednie stanowiska pod warunkiem, że są tam już nasze służby specjalne.
21. Otoczyć szczególnym nadzorem ilości amunicji do wszystkich rodzajów broni, z każdego arsenału akcyjnego i ćwiczeń w ostrym strzelaniu prowadzić swoiste rozliczenia.
22. Objąć szczególnym nadzorem wszelkie laboratoria i instytucje naukowo-badawcze.
23. Należy zwrócić szczególną uwagę na ruch racjonalizatorski i wynalazczy, rozwijać go i popierać, ale wszystkie odkrycia dokładnie rejestrować i zapisem przekazywać do centrali. Dopuszczać do realizacji tylko te wynalazki, które przydatne są w przemyśle wydobywczym, wstępnej obróbki i określone w specjalnej instrukcji. Nie mogą być realizowane te odkrycia, które mogłyby doprowadzić do wzrostu produkcji kosztem ograniczenia wydobycia surowców lub zaniechania zalecanych działań. W wypadku głośnych odkryć spowodować ich sprzedanie za granicę. Nie dopuszczać do publikacji zawierających wartości i opisy wynalazków.
24. Spowodować zakłócenia w punktualności transportów (z wyjątkiem transportu określonego w instrukcji NK 552-46).
25. Inspirować zwoływanie narad środowiskowych i problemowych, zbierać stawiane tam wnioski i propozycje, rejestrować wnioskodawców, a realizować linię określoną w instrukcjach.
26. Spopularyzować wywiady z ludźmi pracy na aktualne tematy produkcyjne, w których zawarta jest krytyka przeszłości lub lokalnego bałaganu, ale nie doprowadzać do likwidacji przyczyn krytykowanych zjawisk.
27. Wystąpienia publiczne władz krajowców mogą zawierać akcenty narodowe i historyczne, ale nie mogą prowadzić do zjednoczenia ducha narodu.
28. Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osiedlach nie budowano ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci wodociągowej. Stare ujęcia wodne i studnie uliczne systematycznie likwidować.
29. Przy odbudowie i rozbudowie przemysłu dopilnować, aby ścieki przemysłowe spływały do rzek mogących stanowić rezerwaty wody pitnej.
30. Mieszkania w nowych osiedlach i odbudowywanych miastach nie mogą zawierać dodatkowych pomieszczeń pozwalających na hodowlę inwentarza lub gromadzenie żywności na dłużej i w większych ilościach.
31. Spowodować, aby prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia nie pozwalające na produkcję artykułów dobrej jakości, a ceny tych produktów powinny być wyższe od podobnych wytwarzanych przez państwo.
32. Doprowadzić do maksymalnej rozbudowy administracji biurowej wszystkich stopni. Można dopuszczać krytykę działalności administracyjnej, ale nie wolno pozwolić na jej zmniejszenie ani sprawną pracę.
33. Należy dopilnować wszystkich planów produkcyjnych w przemysłach wydobywczych i w działach określonych odpowiednimi instrukcjami i nie wolno dopuścić do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego.
34. Szczególnej obserwacji poddać Kościół i tak ukierunkować działalność oświatowo-wychowawczą, aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji. Objąć baczną uwagą i kontrolą kościelne drukarnie, biblioteki, archiwa, kazania, kolędowania, treści nauk religijnych oraz obrzędy pogrzebowe.
35. W szkolnictwie podstawowym, zawodowym, a w szczególności w szkołach średnich i wyższych doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. Na ich miejsce wprowadzić ludzi mianowanych. Doprowadzić do zerwania korelacji między przedmiotami, do ograniczenia wydawania materiałów źródłowych, do usunięcia ze szkół średnich łaciny, greki, filozofii ogólnej, logiki i genetyki. W historii nie można podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, trzeba natomiast ukazywać tyranię królów oraz walki uciemiężonego ludu. W szkolnictwie zawodowym doprowadzić do wąskich specjalizacji.
36. Inspirować organizowanie imprez państwowych związanych z walką krajowców z zaborcami (z wyjątkiem zaboru rosyjskiego), szczególnie z Niemcami i walki o socjalizm.
37. W publikacjach krajowych nie dopuszczać opracowań traktujących o krajowcach przebywających w naszym państwie do rewolucji i w czasie II wojny światowej.
38. W razie powstania organizacji popierającej sojusz z naszym państwem, ale zmierzającej do kontroli działalności gospodarczej oficjalnych władz kraju, należy natychmiast podjąć działalność (niezależnie od władz kraju) obciążając te organizacje tendencjami nacjonalistycznymi i szowinistycznymi. Formy działalności: burzenie naszych pomników i cmentarzy, publikowanie ulotek wyszydzających nasz naród, naszą kulturę, sens zawartych układów. Do prac propagandowych angażować krajowców i wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.
39. Zadbać o budowę i rozbudowę mostów, dróg i licznych połączeń, aby w razie konieczności interwencji wojskowej można było szybko i z każdej strony dotrzeć do punktu oporu lub koncentracji sił opozycji.
40. Pilnować, aby aresztowano przeciwników politycznych. Rozpracować przeciwników z autorytetem wśród krajowców. Likwidować w drodze tzw. zajść sytuacyjnych przypadkowych, zanim staną się głośnymi lub aresztować ich wcześniej za wykroczenia kryminalne.
41. Nie dopuszczać do rehabilitacji osób skazanych w procesach politycznych. W razie konieczności rehabilitacji można ją przeprowadzić tylko pod warunkiem, że sprawa będzie uznana za pomyłkę sądową, bez wszczynania dochodzenia i stawiania przed sądem winnych pomyłki (sędziów, świadków, oskarżycieli, informatorów).
42. Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzonych przez partię, którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołali niezadowolenie podwładnych. W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowiska i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe. W skrajnych sytuacjach ulokować na stanowiskach niekierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.
43. Ogłaszać publicznie procesy ludzi ze stanowisk kierowniczych (wojsko, ministerstwa, główne zarządy, szkolnictwo) oskarżonych o działalność przeciwko ludowi, przeciwko socjalizmowi, przeciwko industrializacji. Będzie to mobilizować czujność mas pracujących.
44. Dbać o wymianę ludzi na stanowiskach roboczych przez dopuszczenie do tych funkcji ludzi z awansów, mających najniższe kwalifikacje.
45. Spowodować napływ do szkół wyższych ludzi pochodzących z najniższych grup społecznych, którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, a tylko chęć zdobycia dyplomu
Źródło: <!-- w -->[url=http://www.4lomza.pl]www.4lomza.pl<!-- w -->[/url]
Poniżej rozmowa o 45 zasadach na portalu historycy
<!-- m -->http://www.historycy.org/index.php?showtopic=18788<!-- m -->
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz