I słusznie tam gdzie masowe mordy to zawsze na scenie lub za sceną Żyd
Koran stworzyli Żydzi . Mahomet był analfabetą i pastuchem podobno dyktował Koran – Islam i Koran powstał gdy ożenił się z Khadija bint Khuwaylid – żydowska biznes woman. Mahomet był bardzo zaintrygowany fascynującymi opowieściami żydowskimi
Większość Koranu powstała po śmierci Mahometa i wręcz została przepisana z Talmudu
Koran można byłoby opisać jako kompendium talmudycznego judaizmu. (Blair, Źrodła Islamu, str. 55).
Czytając Koran praktycznie poczujesz się jakbyś odczytywał znane opowieści z Midrash i Talmudu, ale zaserwowane w mahometańsko/arabskim aromacie
Ważne, żeby wiedzieć, że Mahomet był dobrze zaznajomiony z naukami żydowskimi nie wskutek czytania Biblii, Talmudu czy Midraszu, lecz poprzez dogłębne konwersacje z żydami. (Rosenthal, Judaism and Islam, str. 8).
W żydowskim Talmudzie – słowo często powtarza się w wersach Koranu – rabini stawiają postawę przed wszystko inne, a zatem, że żydzi są lepsi od innowierców intelektualnie, moralnie i rasowo. I tak samo zrobił Mahomet w Koranie, oparł swoje rozważania na tym przesądzie, ale z nową postawą, gdyż wskazał Arabów jako boskich wybrańców, najlepszych ze wszystkich narodów – nową wariację na ten sam temat „narodu wybranego”.
Mahometa i naucza w Koranie, że zasadą naczelną wiary jest absolutne podporządkowanie jedynemu i osobowemu bogu, Allahowi – zauważ etymologiczną korelację z Elohim- rzeczownika oznaczającego bożka hebrajskiego
Można być zaskoczonym, jak podobni są ultrakonserwatywni żydzi i muzułmanie w sprawie ich poglądów na otaczający ich świat (niegolenie brody, XIX-wieczny ubiór), jedzenie (kosher i halaal), ich interpretację zmian na świecie w oparciu o rygorystyczne odczytywanie swych pism i ciągłe ich recytowanie, trzymanie się ich jako wyłącznej i niepodlegającej dyskusji prawdy…a najbardziej można się zdziwić podobieństwem, w jaki postrzegają i traktują kobiety, jawnie poniżająco.
Koran -święta księga Islamu
Z literackiego punktu widzenia Koran nie może wiele zaoferować. Deklamacje, repetycje, infantylizm, brak logiki i spójności czyha na nieprzygotowanego czytelnika na każdej stronie. To doprawdy poniżające dla ludzkiego intelektu uświadomić sobie, że marna literatura ta stała się przedmiotem nieskończonych komentarzy oraz to, że miliony ludzi marnują czas przyswajając ją sobie.
Historyk Edward Gibbon opisał Koran jako „rozklekotana rapsodia bajek, nakazów, deklamacji, czasem tarzających się w kurzu, a czasem zagubionych w chmurach.”
Encyklopedia McClintock & Strong konkluduje:
Encyklopedia McClintock & Strong konkluduje:
Treść Koranu jest wyjątkowo niespójna i sentencjonalna; księga widocznie bez jakiegokolwiek logicznego porządku zarówno w części jak i w całości. Jest to w zgodzie ze zdawkowym i przypadkowym sposobem w jaki utrzymuje się, że została ona przekazana
Ali Daszti komentuje:
Koran zawiera niekompletne zdania, zrozumiałe jedynie przy pomocy komentarzy; obce słowa, nieznane słowa arabskie oraz zwykłe słowa użyte w odmiennym od przyjętego znaczenia; przymiotniki i czasowniki odmienione z pogwałceniem zasad rodzaju i liczby; nielogicznie i niegramatycznie zastosowane zaimki czasami pozbawione odniesienia; orzeczenia, które w rymowanych fragmentach odbiegają daleko od podmiotu.
Podsumowując, w Koranie występuję ponad sto aberracji przyjętych zasad i norm struktury języka arabskiego.
Słowa obcego pochodzenia
Mało tego, są fragmenty w Koranie, które nie są w języku arabskim!
Źródła żydowskie
Wiele z historii opisywanych w Koranie ma swoje źródła w żydowskim Talmudzie, Midraszu oraz wielu dziełach apokryficznych.
Zwrócił na to uwagę Abraham Gieger w roku 1833, a dodatkową dokumentację przedstawił inny żydowski badacz, dr Abraham Katsh z Uniwersytetu nowojorskiego w roku 1954.[54]
Źródłem sury 3: 35-37 jest fantastyczna księga znana jako Protoewangelion Jakuba Mniejszego.
Źródłem sury 87: 19 jest Testament Abrahama.
Źródłem sury 27: 17-44 Jest Drugi Targum Estery.
Źródłem sury 87: 19 jest Testament Abrahama.
Źródłem sury 27: 17-44 Jest Drugi Targum Estery.
Fantastyczne opowiadanie jak Bóg sprawił, że „człowiek umarł na sto lat” bez jakiegokolwiek wpływu na jego żywność i napój oraz osła jest żydowską bajką (sura 2: 259ff.).
Pomysł, że Mojżesz zmartwychwstał oraz podobny materiał pochodzi z żydowskiego Talmudu (sura 2: 55, 56, 67).
Historia z sury 5: 30, 31 może być znaleziona również w przed islamskich pracach Pirke Rabbiego Eleazara, Targumie Jonatana ben Uzzyjasza oraz Targumach jerozolimskich.
Opowiadanie o wyratowaniu Abrahama od ognia Nemroda pochodzi z Midraszu Rabbaha (sury 21: 51-71; 29: 16, 17; 37:, 97, 98). Należy przy tym wspomnieć, że Nemrod i Abraham żyli w różnych czasach. Mohamet jednak znany jest z mieszania ludzi, którzy nie żyli w tym samym czasie.
Niebiblijne szczególy wizyty królowej Saby w surze 27: 20-44 pochodzą z Drugiego Targumu Księgo Estery.
Źródłem sury 2: 102 jest niewątpliwie Midrasz Jalkut (rozdział 44).
Historia jaka znalazła się w surze 7: 171, opisująca jak Bóg uniósł górę Synaj i trzymał ją nad głowami Żydów grożąc im zmiażdżeniem w przypadku odmowy przyjęcia prawa (przykazań) pochodzi z żydowskiej księgi Aboda Sara.
Historia odlania złotego cielca na pustyni, gdzie wyskoczył on w pełni ukształtowany z ognia i zaryczał (sura 7: 148 i 20: 88), pochodzi od Pirke Rabiego Eleazara.
Siódme niebo i piekła opisane w Koranie pochodzą z Zohar i Haggady.
Mohamet posługiwał się Testamentem Abrahama nauczając, że waga będzie miernikiem oceny w dniu sądu, który zadecyduje o przeznaczeniu do nieba lub do piekła (sury 42: 17 i 101: 6-9).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz