Sobór Watykański pierwszy nie był katolickim soborem

Sobór Watykański pierwszy nie był katolickim soborem, ponieważ zawęził nieomylne nauczanie papieskie w sprawach wiary i moralności tylko do nauczania ex cathedra pomijając zwyczajne, które nie jest formą uroczystą. Jest to zaprzeczenie wcześniejszym orzeczeniom Kościoła i PŚ:

„I rzekł Pan: Symonie, Symonie! oto szatan pożądał was, aby przesiał jako pszenicę; Alem Ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twoja: a ty niekiedy nawróciwszy się, potwierdzaj bracią twoję.”Łk22:32 Biblia Jakuba Wujka

Komentarz Kościoła do Pisma: 32.Jam prosił za tobą. Dwa wielkie przywileje uprosił tu Chrystus Piotrowi: jeden, aby wiara jego i namiestników jego nigdy nie ustała na stolicy jego. A drugi, aby on potwierdzał bracią swą, apostoły i biskupy: co też zawsze czynili Piotrowi następnicy rzymscy Papieżowie.O pierwszym przywileju tak Lucius pierwszy Papież i męczennik pisze. In epist.1, ad episc. Hispan. et Galliae. Kościół, prawi, rzymski jest apostolski, i matka wszech kościołów: który od sznuru nauki apostolskiej nigdy nieustąpił, ani heretyckimi nowinami nigdy się nie uwiodł. Bo mu to sam Pan obiecał mówiąc:Jam prosił za tobą, aby wiara twa nie ustała. I Bernat ś. dla tego, mówi, kwestye o wierze mają być do stolice apostolskiej odnoszone, iż tam wiara ustać nie może, wedle tej obietnice Pańskiej. Co też przed nim wyznał Cyprian ś. mówiąc: iż błąd około wiary nigdy nie miał przystępu do stolicy Piotrowej. O wtórym zaś Theophilaktus, chocia Greczyn, mówi, wykładając te Pańskie słowa: Iż cię mam za książę innych uczniów moich, potwierdzajże drugich. Bo to na cię należy, któryś po mnie jest opoką i fundamentem kościoła mego. A Innocentius III. Przeto, mówi, większe sprawy kościelne, zwłaszcza które się o wierze, mają być do stolice Piotrowej odnoszne, iż sie Pan za nim modlił, aby wiara jego nie ustała. Bernar.epist.190.Cypr.epist.55.Theophil.in Luc.21. Innoc. in epist. ad Episc.Arelat

Papież w wierze błądzić nie może(Matt.16, Luc.22):
„Tę pewność ma Kościół Boży w rzeczach wierze służących; iż papież około zbawiennej nauki i prawowiernej wiary nigdy zbłądzić nie może, ani to jest podobna, aby ta opoka, na której Chrystus Kościół swój zasadził, zachwiać się jakim błędem miała. Bo tę ma od Boga pewną nieodmienną obietnicę, iż tego jednego wiara nigdy ustać nie ma, na potwierdzenie wszystkiej braci.” Ks. Piotr Skarga, O Jedności Kościoła Bożego.

Czyli mało tego, iż papież jest nieomylny, kiedy naucza w sprawach dotyczących wiary moralności i dyscypliny, ale nie może popaść w herezję jako prywatna osoba czy to w sposób jawny, czy ukryty, ponieważ Chrystus obiecał Piotrowi i jego następcom, że wiara ich nie ustanie:

„Papież utraciłby również swój urząd wskutek popadnięcia w zupełny i stały obłęd, oraz według powszechnie przyjętego zdania wskutek publicznej herezji, gdyby w nią popadł jako osoba prywatna” – Billot, De Ecclesia Christi

Jeżeli papież mógłby błądzić, kiedy nie naucza uroczyście, to my bylibyśmy mu zobowiązani posłuszeństwo:

„Toteż oznajmiamy, twierdzimy, określamy i ogłaszamy, że posłuszeństwo Biskupowi Rzymskiemu jest konieczne dla osiągnięcia zbawienia”.Bonifacy VIII , Bulla Unam Sanctam

„Niedopuszczalni są ci, którzy mówią, że będą posłuszni Papieżowi, a nie Pawłowi albo Juliuszowi, i sobie to przypisują, chcą aby to był ich sąd, kiedy jako Papież, a kiedy jako Juliusz postanawia. Gdyby raz dopuścić te wykręty, wszelkie posłuszeństwo ze świata zostanie usunięte. Dlaczego bowiem tak samo nie ma ktoś sobie przypisać sądu o wyroku króla, mówiąc że ten wyrok wydał Zygmunt a nie król? Nic zgubniejszego od tego wykrętu nie można wymyśleć.” (Stanisław kardynał Hozjusz, Chrześcijańskie Wyznanie Wiary Katolickiej. Rozdział XXVIII).