Mandaryn1962: O powrocie św. Szymona i wściekłości Żydów…

«Zamiast realizacji żydowskich oczekiwań – na pierwszy plan powrócił najbardziej niepoprawny politycznie kult katolicki…»

Andrea Carancini, włoski bloger-rewizjonista historyczny, w swym artykule zatytułowanym «Giovanni Gasparro i powrót św. Szymona», pisze:

We wtorek, 24 marca 2020 roku, wydarzyło się coś, co zdenerwowało nie tylko włoskie środowisko żydowskie, ale również to ogólnoświatowe.

Giovanni Gasparro

Co się stało?

Giovanni Gasparro, młody ale już dobrze znany malarz z Bari, opublikował na Facebook’u zdjęcie swojego najnowszego obrazu, noszącego tytuł: „Męczeństwo świętego Szymona z Trydentu (Simone Unverdorben) – rezultat żydowskiego mordu rytualnego”.

Przypomnijmy, że właśnie 24 marca przypada święto św. Szymona, które figurowało w przedsoborowym kalendarzu świętych.

Obraz – namalowany z wielką zręcznością techniczną i dysponujący bezdyskusyjną siłą wyrazu – reaktywuje tradycyjną ikonografię świętego, który według Martyrologium Rzymskiego sprzed Soboru Watykańskiego II (a więc do 1965 roku) był przedstawiany jako „dziecko zabite w okrutny sposób przez Żydów i autor wielu cudów”.

[W oryginale zamieszczono tu uwypuklone szczegóły obrazu – admin]

(Końcowe – paradoksalne – stwierdzenie z Wikipedii polskojęzycznej mówi:
(…) Martyrologium Rzymskie ukazało się też po polsku po Soborze w roku 1967. W przekładzie opuszczono elementy legendarne i historycznie niepewne[3].

Wykreślenie świętego z kalendarza liturgicznego nie oznacza pozbawienia świętego świętości, „bowiem, kto raz został uznany za świętego i wpisany do Martyrologium, pozostaje świętym na zawsze, chociażby wypisano go ze wszystkich kalendarzy liturgicznych na całym świecie”[4].

>https://pl.wikipedia.org/wiki/Martyrologium )

Fakt ten wywołał protesty i gniew najrozmaitszych mass mediów, żydowskich i nie tylko, zarówno we Włoszech, jak i za granicą.

We Włoszech, pisały o tym:
>www.mosaico-cem.it, http://www.progettodreyfus.com
>www.moked.it
>www.italiaisraeletoday.it
>www.hookii.org
>https://www.mosaico-cem.it/cultura-e-societa/arte/simonino-il-mito-antisemita-sconfessato-dalla-chiesa-torna-in-unopera-darte
>https://www.progettodreyfus.com/san-simonino-antisemitismo/
>https://moked.it/blog/2020/03/27/simonino-di-nuovo/
>http://www.italiaisraeletoday.it/ebreo-colpevole/
>https://hookii.org/giovanni-gasparro-dipinge-un-quadro-antisemita-en/

Poza granicami Włoch, sprawą obrazu zajęły się między innymi
>www.algemeiner.com
>www.jpost.com.

>https://www.algemeiner.com/2020/03/26/italian-artist-giovanni-gasparro-revives-antisemitic-blood-libel-with-graphic-painting-of-medieval-child-martyr/?fbclid=IwAR0-livC24ThiZC89y_KJOzvozJpBYoeBnvVKDKoFbeSb6XOS3-owtxPN3g

>https://www.jpost.com/diaspora/antisemitism/italian-artist-accused-of-antisemitism-for-new-painting-of-blood-libel-622578

Wydaje się, iż we Włoszech, kwestia obrazu – w dziwny sposób – przez katolików tradycjonalistycznych (do których należy także Giovanni Gasparro) nie została zauważona. (…)

Wszystkie artykuły opublikowane w żydowskich gazetach oskarżają Gasparro o „antysemityzm”:

«Włoski artysta Giovanni Gasparro powtarza antysemickie oszczerstwa na temat krwawych rytuałów żydowskich przy pomocy sugestywnego wizerunku średniowiecznego dziecka ‚męczennika’» – pisze http://www.algemeiner.com.

W wszystkich artykułach, męczeństwo świętego Szymona określane jest jako „fake news”.

A zatem, zarówno Żydzi jak i (post)modernistyczne władze watykańskie, uważają, że katolicy przez całe wieki wierzyli w „fake news”.

Praca Gasparro wzbudziła wściekłość – między innymi – Shimona Samuels’a z Centrum Simona Wiesenthala, który bezzwłocznie napisał list do sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej, monsignore Pietro Parolin’a, w którym można przeczytać:

„Sobór Watykański II postanowił zakazać kultu Szymona z Trydentu po to, by zwalczyć antysemityzm w Kościele. Także dokument Nostra Aetate zainaugurował długo oczekiwaną, zdrową relację między chrześcijaństwem a judaizmem […]

Praca Gasparro wydaje się być doceniana w Kościołach włoskich – choć obraz ten wyraźnie podżega do poszukiwania kozła ofiarnego w atmosferze nawracających fake news – podkopując w tym samym linię polityczną Watykanu, więc powinien zostać jednoznacznie potępiony”.

>http://www.wiesenthal.com/about/news/shimon-samuels-swc.html
>https://www.wiesenthal-europe.com/en/news-releases-2020/663-wiesenthal-centre-to-the-vatican-blood-libel-painting-undermines-pope-francis-condemnation-of-antisemitism

Ze swej strony, Ester Moscati – autorka artykułu opublikowanego przez http://www.mosaico-cem.it – przypomina i chwali niedawną wystawę, przy pomocy której Diecezjalne Muzeum Trydenckie opowiedziało (na sposób modernistyczny) historię świętego Szymona, tj. według obowiązujących od roku 1965 kanonów tzw. „zdrowej relacji” pomiędzy chrześcijaństwem i judaizmem.
>http://www.arte.it/calendario-arte/trento/mostra-l-invenzione-del-colpevole-il-caso-di-simonino-da-trento-dalla-propaganda-alla-storia-64669

Wystawa, o której mowa, miała posłużyć jako skonstruowanie definitywnego i bezapelacyjnego „nagrobka” dla wielowiekowego kultu świętego trydenckiego.

A tu – zamiast realizacji żydowskich oczekiwań – na pierwszy plan powrócił najbardziej niepoprawny politycznie kult katolicki.

Słynny malarz, który stał się sławny przede wszystkim w kontekście sztuki sakralnej, na nowo odkrywa kult świętego Szymona.

Opowiedziana historia przypomina mi trochę tę sprzed 2 000 lat.

Także wtedy osobistości świata żydowskiego były przekonane, że potworny przypadek Jezusa – w sposób nieodwracalny – przywaliły kamieniem nagrobnym.

Tajemnica Zmartwychwstania powtarza się w przejściach świętych. Obraz Giovanni’ego Gasparro na temat św. Szymona opowiada – co jest rzeczą słuszną z katolickiego punktu widzenia – o męczeństwie dziecka jako o pasji.

Dowodem tego jest rana w boku chłopca, która przypomina ranę Chrystusa. Faktycznie – gdy zobaczyłem ten naprawdę niezwykły obraz – pierwszym, co przyszło mi na myśl, nie były nazwiska takich artystów jak Caravaggio czy Bosch (które również można byłoby wymienić), ale film „Pasja” Mela Gibsona, ten niezapomniany z roku 2004. Również wtedy obfitowały oskarżenia o antysemityzm.

Film przetrwał jednakże. Także obraz Gasparro pozostanie w historii. Miejmy nadzieję, że jego autor nie będzie dręczony ponad miarę.

Przy pomocy swego dzieła, Giovanni Gasparro dokonał autentycznego aktu odwagi, gestu bohaterstwa duchowego, jako że naraził na poważne niebezpieczeństwo swą dotychczasową, prestiżową karierę, której głównymi zleceniodawcami były często te same władze kościelne, do których Shimon Samuels zwrócił się ze swą reprymendą.

W dniach, kiedy wejście do kościoła – z powodu strachu przed koronawirusem – jest zabronione, obraz Gasparro wprowadza nas z powrotem w atmosferę Wielkanocy, która wydawała się być całkowicie zakazaną i zmiażdżoną przez psychozę mass-medialną.

Wersja włoska artykułu pod linkiem:
>https://www.andreacarancini.it/2020/03/giovanni-gasparro-e-il-ritorno-di-san-simonino/

* * *