Fałszywe oskarżenia w stosunku do Milosevica. Zmowa państw NATO pod dyktando USA i Niemiec. Manipulacje, fałszywe zeznania. Zbrodnicze działania przeciwko Jugosławii USA i NATO, bombardowania Serbii i ludności cywilnej.
Wstęp.
Ten film jest poświęcony procesowi który toczył się przed Międzynarodowym Trybunałem w Hadze przeciwko prezydentowi Jugosławii Milosevicowi, procesu opartego na wykreowanych przez zachodnie media i polityków przeciwko Milosevicowi fałszywych obrazow, i opartego na fałszywych oskarżeniach i na zeznaniach fałszywych świadków.
Twórca tego filmu reżyser Jos De Putter chciał ten proces i związane z nim relacje zrekonstruować w sposób obiektywny, niezależny od politycznych celów, ukazać prawdę i odkrył, że nie tylko były manipulowane obrazy ale wręcz angażowani byli fałszywi świadkowie i to świadomie werbowani są przez oskarżycieli, mimo że muszą przysięgać że będą mówić prawdę i tylko prawdę.
Film był zrealizowany dla holenderskiej TV stacji oddział VPRO i pokazany publiczności.
Film trwa prawie godzinę, zawiera ogromną ilość wypowiedzi, więc byłem zmuszony moje tłumaczenie zawartych tam wszystkich wypowiedzi i relacji z języka angielskiego i holenderskiego na język polski, podzielić na 4 części tak by tekst nie był za obszerny i nie spowodował znudzenia treścią i obrazem.
Tu jest film w orginale:
Początek narracji filmu.
Narrator.
Te obrazy w czerwcu 2001 roku były przedstawiane na całym świecie. Slobodan Milosevic dostarczony do Trybunału do spraw Jugosławii w Hadze. Te obrazy ukazały całemu światu że „główny winowajca wojny w Jugosławii” został złapany. To było jasne, że ten główny winowajca nie uniknie już kary.
Oskarżenie składało się z wojennych przestępstw w Bośni, Kosowie i Chorwacji. Szło o etniczne czystki a nawet o ludobójstwo.
Milosevic nie uznał tego Trybunału za legalny. Bronił się sam. Do prawników i sędziów zwracał się per pan, pani. A oskarżycieli nazywał – – inna strona – –
Trwało to 1.5 roku i zostało przesłuchanych 250 świadków oraz zapisano 800 tysięcy stron, a mimo to oskarżyciele nie mają kompletu materiału. Wiadomości ukazujące się z sądu są bardzo oszczędne. Czasem pisane jest i mówione o arogancji Milosevica oraz że brak mu uczuć. Jest przedstawiany wyłącznie w negatywnym świetle. Ale jest to dziwne, bo gdy ktoś przypatruje się sprawie i wyciąga wnioski to rozumie, że coś tu nie zgadza się w trakcie tych prowadzonych rozpraw. Z tego powodu są proste ale intrygujace pytania co my widzimy w tym obrazie dotyczącym tego procesu ?
Ten film ma za zadanie uświadomić nam jak przedstawiony jednostronnie obraz może mieć na nas wpływ na naszą ocenę i postawę czyli na nasze wnioski.
SPRAWA Milosevica – wątpliwości dotyczące tego procesu.
Głos kobiety.
Ja byłam zawsze przeciwko Milosevic. Nie byłam absolutnie politykiem który by jego wspierał, nawet w czasach pokoju a już na pewno nie w czasie wojny. Ale z innej strony, gdy chodzi o Zachód, to można by było mnie uznać za przyjaciela Milosevica. Jestem sceptyczna i przeciwna trybunałowi, ponieważ ja zajmowałam się wojną na Bałkanach i ogólnie wojnami na świecie przez długie lata .
Moja opinia jest, że ten trybunał bazował swoje konkluzje na podstawie obrazów formułowanych wyłącznie przez media. A to jest fałszywe, błędne.
Relacja starszego człowieka.
Ja uważam że trybunał nigdy nie był obiektywny ponieważ opierał się na publikowanych przez media obrazach pokazywanych wyłącznie biednych zagłodzonych ludzi w „obozach koncentracyjnych”. A to wywoływało naturalnie oburzenie i żądanie że musi być coś z tym zrobione, A o ile tak to powinni przeprowadzić śledztwo by odpowiedzialnych ukarać a oni od razu wydali wyrok na Milosevica i skupiano całą uwagę wyłącznie, by Milosevica przedstawić jako geniusza zła i winnego rozpadu Jugosławii.
W moich oczach trybunał do spraw Jugosławii stał się czysto politycznym instrumentem. A tak nigdy nie powinno być i to nie może mieć miejsca.
Liliana Smajlovic. [Sprawozdawca sądu w Belgradzie].
Ja jestem dziennikarką NIN, najstarszego pisma w Serbii. Ten Trybunał został powołany do życia ponieważ społeczność międzynarodowa chciała pokazać że jest coś robione i ponieważ ogólnie było przeświadczenie, że coś jest nie w porządku. I krążyło przeświadczenie że Serbowie wszędzie byli winni.
Reakcja kobiety przy komputerze.
Tworzony obraz był następujący: Jugosławia to było wielkie więzienie. Serbowie to byli ci, którzy innych uciskali. Serbowie to komuniści i mają to w genach. Oni chcieli wszystkie narody zamknąć w więzieniu. A te inne narody to są kochające wolność demokrację i zorientowane na Zachód. Więc ci uciskani w końcu chcieli pozbyć się ucisku, wyzwolić się z pod ucisku. To Armia Jugosławii napadła na inne republiki i dokonała ludobójstwa w tych innych republikach. W następstwie tego zareagowało NATO by zakończyć to definitywnie.
Więc mniej więcej taki obraz był przedstawiany w mediach ale był to całkowicie fałszywy obraz i nie prawidłowy.
Niestety, ten zafałszowany obraz był punktem wyjściowym dla trybunału w Hadze.
Advokat BranislavTapuskovic z Belgradu.
W sytuacji kiedy Slobodan Milosevic nie chciał być broniony przez zawodowego adwokata, sąd musiał ten ubytek uzupełnić. Postanowiono by troje /amici/ ekspertów włączyć do sprawy. Jeden ekspert dla procedury, drugi dla spraw dotyczących prawa, a trzeci który uważany był za znawcę spraw, historii Jugosławii.
Więc Milosevic nie był oskarżony o własnoręcznie popełnione zbrodnie, a szło kto ponosił odpowiedzialność za wydawane na najwyższym poziomie rozkazy. W końcu nie można było tego ustalić bez wglądu w wymiar historyczny. Obraz kreowany przez media zawsze jest daleki od rzeczywistości i prawdziwych przyczyn w sprawie niektórych działań.
Relacja kobiety
Właściwie od czasow wojny w Zatoce w 1991 roku, obrazy wojny były kreowane przez biuro do spraw public-relations. To oni kreowali obrazy i używali środków wpływających na przedstawiane obrazy i manipulowali obrazem.
James Hartf, były szef PR biura Ruder Finn który pracował dla Chorwatów Bośniakòw i Albańczyków w Kosowo, powiedział:
Musimy grać na zasadzie źli chłopcy przeciwko dobrzy chłopcy, taki ma być nasz przekaz. Więc źli kontra dobrzy. Oni wiedzieli że na tym terenie mogą tą grę wygrać.
Jim Hartf z Global Communicators w Washington. International PR i marketingu.
W Ameryce tak jak w innych częściach świata ludzie nie mają wiedzy geograficznej jak i politycznej na temat gdzie była Jugosławia. To samo dotyczyło Chorwacji, Bośni i Kosowa. Amerykanie i członkowie kongresu nie mieli pojęcia i nie wiedzieli gdzie to było i co tam się działo. My mieliśmy edukacyjne role by im wytłumaczyć, gdzie były te represje.
Nazywam sie George Kenny pracowałem w ministerstwie spraw zagranicznych.
W mojej ostatniej funkcji byłem przydzielony do spraw Jugosławii. W przeciwieństwie do innych kryzysów z którymi mieliśmy do czynienia gdzie był uformowany obraz i całe lata na te tematy były dyskusje i mieliśmy trwale wyrobione opinie i wiele danych o kontroli zbrojeń, że Środkowy Wschód chciał mieć chińską broń. A jeżeli chodziło o Jugosławię to nie mieliśmy tych danych. Jest ważne by zrozumieć że obraz każdego dnia o Jugosławii był na nowo określany. Nie wiedzieliśmy co my chcemy. Jak rząd Busha by postawił na swoim to byśmy nic nie zrobili.
Nasza strategia była, by więcej uwagi wygenerować i przyspieszyć potok informacji. Więc zastosowaliśmy wysoce zaawansowaną aparaturę, by zbierać informacje z frontu o tym co dzieje się w Chorwacji i w Bośni w formacie zrozumiałym dla Amerykanów. To były skrócone sprawozdania a nie bez końca relacje. Aktualne codzienne skrócone informacje o tym co tam się działo.
Głos, Ja relacjonowalem dla Margaret Tutwiler z MSZ zaufanej ministra James Bakera.
Ona chciała więcej akcji niż wysocy urzędnicy trudniący się tą kwestią. Między tym co ja pisałem a tym co ona mówiła istniała możliwość że ci wysocy urzędnicy mogli wymazać to co ja napisałem. Pewnego ranka rozmawiałem z moim kolegą z ambasady w Belgradzie. On mi powiedział że Serbowie przeprowadzają czystki etniczne. Ja pomyślałem co za ładne określenie , „etniczne czystki”. To określenie użyłem w deklaracji dla prasy dla mediów. Dla mojego zdziwienia nie wymazano tego określenia. Tak więc Margaret Tutwiler używała tego terminu a to było gdzieś w maju 1992 roku.
To określenie było już w użyciu w Jugosławii ale nie w USA. Od momentu kiedy ona użyła tego określenia jak czystki etniczne, alarm był już na czerwono. To dawało do myślenia o 2 wojnie światowej.
– Więc to ty wprowadziłeś tę nazwę,
Tak to ja zrobiłem i przeszło to określenie do historii. Od samego początku tym określeniem oskarżani byli wyłącznie Serbowie. Tak zgadza się.
– Dlaczego ?
To jest bardzo trudne pytanie. Pierwszy powód leży w błędzie polityki zagranicznej USA. Uznanie niepodległości Bośni.
[USA nie robi „błędów”, lecz celowo i świadomie dokonuje zbrodni – admin]
[USA nie robi „błędów”, lecz celowo i świadomie dokonuje zbrodni – admin]
Kiedy my to zrobiliśmy istniały grupy które sprzeciwiały się kierownictwu muzułmanów bo w ich mniemaniu to byli złoczyńcy. Ale jest jeszcze więcej, Serbowie nie współpracowali z próbą USA by ten problem rozwiązać. Sytuacja stawała się jeszcze gorsza, gdy Serbowie nie tylko że nie współpracowali z USA ale nie przejmowali się tym co publikują media. Oni przekazy które kreowały media nie akceptowali. A to ułatwiło by wyrobić sobie opinie ze jedna strona to ta dobra a druga jest w błędzie i jest tą złą.
Dam przykład.
Na początku wojny w Sarajewie była rura kanalizacyjna w której muzułmanie więzili dziesiątki Serbskich więźniów. Straszne. Ludzie wepchnięci do tunelu i zakratowani.
Wszyscy zachodni korespondenci w Sarajewo wiedzieli o tym ale nikt o tym nie napisał ani nie mówił. Bo to nie pasowało na Zachodzie do obranej przez Zachód narracji jaką uważano za poprawną.
Na wszystkich poziomach w masowym myśleniu było właśnie tak i każdy dopasował się do tej jedynej według zachodnich liderów i środków masowego przekazu „słusznej” narracji przekazu.
Wszyscy mówili to samo i wszyscy wierzyli w to samo. Oni wszyscy mylili się i popełnili błąd.
[Taaa… zbrodniarz popełnił „błąd”, zabijając siekierą troje ludzi… kurwa mać… – admin]
Koniec części 1 z 4 .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz