„Wirusy znajdują się na pograniczu świata ożywionego i nieożywionego. Nie są istotami żywymi, nie są organizmami, nie mają własnej przemiany materii – nie odżywiają się, nie oddychają, nie są zdolne do zdobywania energii (oraz nie posiadają ładunku elektrycznego!).
ROZMNAŻAĆ MOGĄ SIĘ JEDYNIE WE WNĘTRZACH ŻYWYCH KOMÓREK,
poza nimi będąc jedynie martwymi cząstkami nukleinowo-białkowymi, nie wykazującymi żadnych cech materii ożywionej”.
Ku*wa! Co za bełkot!
Komórka – budowa i funkcje. Jak działa komórka? lek. med. Grzegorz Prasałek
Najmniejszą cząstką naszego organizmu jest komórka. Tyle, że budowa komórki ludzkiego organizmu może być różna w zależności od tego, jaką ma pełnić rolę. Typową wypełnia gęsta ciecz zwana cytoplazmą, w której zatopione jest jądro. Cytoplazma i jądro otoczone są cienką błoną. Jednak nie wszystkie komórki wyglądają tak samo. Różnią się między sobą budową, funkcjami oraz wielkością. Wszystkie jednak rozmnażają się przez podział. Z reguły nie są ze sobą wymieszane przypadkowo, ale łączą się w grupy zwane tkankami.
Centralną część prawie każdej komórki zajmuje jądro. To jakby kulka zawieszona w cytoplazmie, otoczona porowatą błoną. Wnętrze jądra wypełniają związki organiczne, głównie białka, tworzące półpłynną karioplazmę. W tej rzadkiej galaretce znajdują się m.in. cząsteczki kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) oraz rybonukleinowego (RNA). Cząsteczki DNA przypominają splecione spiralnie dwie nici. Zakodowane są na nich miliardy informacji dotyczących budowy i działania naszego organizmu. Jest to kod genetyczny, dzięki któremu komórki mogą się rozmnażać i przejmować określone funkcje. To jakby matryca człowieka. Z kolei RNA zawiera zakodowane informacje dotyczące wytwarzania swoistych białek, z których powstaje nasz organizm.
A TERAZ NAJWAŻNIEJSZE – OCHRONA KOMÓRKI PRZED INTRUZAMI!
Błona plazmatyczna ochrania komórkę!!!
Ta otaczająca komórkę nazywana jest błoną plazmatyczną. Ma trzy warstwy: środkowa zbudowana jest z lipidów, czyli tłuszczów, natomiast dwie pozostałe – z białek. Błona plazmatyczna jest mocna, ale lekko porowata. Przepuszcza do wnętrza komórki substancje niezbędne do jej życia i rozwoju, na zewnątrz zaś uwalnia np. hormony.
Niektóre komórki (np. białe krwinki, czyli leukocyty) wykorzystują swoją błonę do walki z wrogami organizmu, np. z bakteriami czy wirusami. Gdy dotkną nią do bakterii lub wirusa, błona zagłębia się i zamyka intruza w specjalnej bańce (wakuoli). W wakuoli enzymy komórkowe trawią, czyli niszczą bakterię ewentualnie wirusa. Fachowo proces ten nazywa się fagocytozą.
Tyle lekarz!
A co na to logika?!
Wirusy, nawet jeśli by istniały, NIGDY NIE MOGŁYBY PRZEDOSTAĆ SIĘ DO WNĘTRZA ŻYWEJ KOMÓRKI, GDYŻ OTOCZONA JEST ZAPORĄ, KTÓRA MA AŻ TRZY WARSTWY I ZNISZCZY KAŻDEGO INTRUZA!!!
Czy to ku*wa jest zrozumiałe?!
A teraz, namordniki na ryje!
WIRUSY NIE ISTNIEJĄ!
Jednak chyba nie prawda.... przykład - wirus Epstaina-Barr (opryszczki).
OdpowiedzUsuń"Wirus po dostaniu się do ludzkiego organizmu w pierwszej kolejności wnika do komórek nabłonka wyściełającego gardło. Tam wstępnie się namnaża i zakaża limfocyty B, komórki krwi należące do białych krwinek, odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał biorących udział w swoistej odpowiedzi na zakażenia. Zainfekowane limfocyty B ulegają aktywacji. Zaczynają produkować liczne, nieswoiste przeciwciała, które trafiają do krwiobiegu. Ponadto pobudzają namnażanie innej populacji limfocytów – limfocytów T, czego skutkiem jest powiększenie węzłów chłonnych, śledziony i wątroby. W ten sposób rozwija się aktywne zakażenie EBV.
Poza aktywacją zarażone limfocyty B przechodzą pewną przemianę, zapewniającą wirusowi przetrwanie w ludzkim organizmie do końca życia. Jedną z ich funkcji jest przekształcenie w komórki plazmatyczne – nieśmiertelne „bazy danych” o napotkanych patogenach, pozwalające w sytuacji prawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego na szybkie „przypomnienie” rodzaju przeciwciał potrzebnego do walki z ponownie napotkanym drobnoustrojem. Wirus EBV pozostaje uśpiony w komórkach plazmatycznych do końca życia zainfekowanego człowieka. Jego wiriony są również w stanie przetrwać w komórkach nabłonka jamy ustnej. "