Warto przeczytać – Judy Mikovits, Kent Heckenlively: Pandemia kłamstw

Warto przeczytać – Judy Mikovits, Kent Heckenlively: Pandemia kłamstw

O prawdę walczą wszyscy. Tylko, że niektórzy do momentu aż zaczyna ona uderzać w nich samych. „Pandemia kłamstw” to książka o uczciwych naukowcach, którym przyszło zapłacić wysoką cenę za odkrywanie prawdy.

Zachęcamy do lektury książki. Wydawnictwu „Illuminatio” dziękujemy za udostępnienie fragmentu do publikacji.

Historia doktor Judy Mikovits pokazuje, że poglądy głoszone z uporem przez firmy farmaceutyczne i skorumpowane rządowe organy nadzorcze w celu ochrony władzy i zysków pozostają dominującą siłą w nauce i polityce.

Pod każdym względem doktor Judy Mikovits była jednym z najbardziej wykwalifikowanych naukowców swojego pokolenia. Dziesiątego czerwca 1980 roku rozpoczęła pracę zawodową na Uniwersytecie Virginia, uzyskała tytuł licencjata w dziedzinie chemii, wyspecjalizowała się w tematyce białek i rozpoczęła pracę dla National Cancer Institute (Narodowy Instytut Nowotworów, NCI). Zajmowała się projektem ratującym życie, mającym na celu oczyszczanie interferonu. Jakość jej pracy i przebłyski niezawodnego geniuszu wkrótce zaprowadziły ją na szczyt zdominowanego przez mężczyzn świata badań naukowych. W NCI Mikovits rozpoczęła dwudziestoletnią współpracę z doktorem Frankiem Ruscettim, pionierem w dziedzinie ludzkiej retrowirusologii. Kierując w 1977 roku laboratorium Roberta Gallo, Ruscetti dokonał historycznego odkrycia – wraz z Berniem Poieszem wyizolowali pierwszego ludzkiego retrowirusa, HTLV-1 (wirus ludzkiej białaczki z komórek T). Retrowirus jest „ukrytym wirusem”, który, podobnie jak HIV, przedostaje się do organizmu gospodarza, nie ostrzegając przy tym układów odpornościowych.

Przez wiele lat może znajdować się w stanie uśpienia i nie mieć żadnych negatywnych skutków. Przed zabiciem nosiciela retrowirus zazwyczaj niszczy jego system odpornościowy. W rezultacie wiele retrowirusów powoduje raka. Wraz z rosnącym zrozumieniem zachowań retrowirusa współpraca Ruscettiego i Mikovits oraz wielokrotnie nagradzana praca doktorska badaczki napisana na Uniwersytecie Jerzego Waszyngtona w 1991 roku zmieniły paradygmat leczenia HIV-AIDS, zamieniając chorobę z wyrokiem śmierci w chorobę, nad którą można panować.

Od samego początku najbardziej zniechęcającą przeszkodą w rozwoju kariery Mikovits była jej naukowa uczciwość. Zawsze przedkładała ją nad osobiste ambicje.

Judy Mikovits nigdy nie chciała wdawać się w awantury o zdrowie publiczne. Nigdy nie uważała się za buntowniczkę czy rewolucjonistkę. Jej krewni pracowali głównie w rządzie lub organach ścigania. Wierzyli w fundamentalne amerykańskie zasady – ciężką pracę, szacunek dla władzy, a przede wszystkim w mówienie prawdy. To dlatego Judy nie mogła porzucić wysokich standardów uczciwości i prawości, nawet gdy w pewnej chwili stanęły jej one na drodze.

Po odejściu z National Institutes of Health (Narodowe Instytuty Zdrowia, NIH) pracowała dla firmy farmaceutycznej Upjohn, prowadząc projekt mający na celu udowodnienie bezpieczeństwa bestsellera firmy – Bovine Growth Hormone (Bydlęcy Hormon Wzrostu, BGH). Kiedy Mikovits odkryła, że jego formuła może spowodować przedrakowe zmiany w ludzkich kulturach komórkowych, szef zabronił jej rozpowszechniać tę wiedzę, jednak nie posłuchała go. Jej odkrycie sugerowało, że powszechna obecność tego hormonu w mleku może wywoływać raka piersi u pijących je kobiet. Po tym, jak się zbuntowała, musiała odejść z Upjohn. Wróciła do NIH. Wojna Judy z BGH ostatecznie doprowadziła do tego, że Upjohn zrezygnowała ze swojego sztandarowego produktu.

W 2009 roku należący do środowiska akademickiego Mikovits i Ruscetti, którzy nadal pracowali w NCI, poprowadzili zespół, który odkrył silny związek między nieznanym wcześniej retrowirusem, a chorobą znaną powszechnie jako zespół przewlekłego zmęczenia (ME/CFS). Przewidywano, że retrowirus jest również związany z pewnymi nowotworami krwi. Współpracownicy nazwali go gammaretrowirusem (Xenotropic Murine Leukemia Related Virus, XMRV), gdy kilka lat wcześniej po raz pierwszy wykryli go w sekwencjach DNA raka prostaty.

Od czasu pojawienia się w połowie lat 80. zespołu przewlekłego zmęczenia, który uderza głównie w kobiety, środowisko medyczne miało do niego nieprawidłowe podejście. Medycy określali ME/CFS mianem „grypy yuppie”, którą przypisywali psychicznej wrażliwości kobiet wykonujących zawody w korporacyjnych ekosystemach charakteryzujących się wysoką presją. Mikovits znalazła dowody na występowanie retrowirusa u około 67% kobiet cierpiących na ME/CFS, a także u nieco mniej niż 4% zdrowej populacji.

Ósmego października 2009 roku Mikovits i Ruscetti opublikowali swoje rewolucyjne wyniki badań w czasopiśmie „Science”. Opisali procedurę pierwszego w historii wyizolowania niedawno odkrytego retrowirusa XMRV oraz jego związek z ME/CFS. Rewelacje na temat ME/CFS natychmiast wywołały gniewne reakcje ze strony zazdrosnych ośrodków zajmujących się nowotworami, uparcie odrzucających naukową teorię, która przypisuje wirusom choroby nowotworowe i neuroimmunologiczne.

Cios był tym mocniejszy, że późniejsze badania Mikovits sugerowały, iż nowy retrowirus, pierwotnie występujący u myszy, jakimś cudem przedostał się do organizmu człowieka poprzez skażone szczepionki.

Jednak najbardziej niepokojący dla środowiska medycznego był fakt, że badania doktor Mikovits wykazały, iż wiele pacjentek mających XMRV urodziło dzieci z autyzmem. Podejrzewając, że XMRV może być przekazywany z matki na dziecko, tak jak w przypadku HIV, Mikovits przebadała siedemnaścioro dzieci. U czternaściorga z nich wykryto wirusa. Wyniki tych badań zbiegły się w czasie z doniesieniami rodziców o regresji autystycznej dzieci po szczepieniu. Kolejne badania powiązały XMRV z plagą zachorowań na białaczkę, raka prostaty, chorobę autoimmunologiczną czy chorobę Alzheimera.

Co gorsza, badania wykazały również powszechne skażenie wirusem XMRV zapasów krwi i preparatów krwiopochodnych. Na podstawie badań Mikovits i ustaleń innych naukowców wywnioskowano, że 3–8% populacji jest obecnie nosicielem wirusa – XMRV stał się częścią ludzkiej ekologii, jest przekazywany w bezpośrednim kontakcie matki z dzieckiem lub przez mleko matki.

Wyniki badań Mikovits sugerują, że wirusa, będącego tykającą bombą zegarową, nosi ponad dziesięć milionów Amerykanów i stanowi on znacznie większe zagrożenie niż epidemia HIV-AIDS.

https://instytutsprawobywatelskich.pl/judy-mikovits-kent-heckenlively-pandemia-klamstw/