T. Graczowa: Święta Ruś przeciwko Chazarii (5)

 

T. Graczowa: Święta Ruś przeciwko Chazarii (5)

Rothschildowie – klan chazarski na służbie u Antychrysta

Ten, kto kontroluje zasoby pieniędzy w jakimkolwiek kraju, jest absolutnym gospodarzem całego przemysłu i handlu.

I, kiedy zaczynacie rozumieć, że cały ten system jest bardzo łatwy do skontrolowania w ten czy inny sposób przez kilku bardzo potężnych ludzi na górze, stanie się dla was zrozumiałe, jak powstają okresy inflacji i depresji ekonomicznej.

Prezydent USA James Garfield.
Kilka tygodni po tym oświadczeniu został zamordowany 12 lipca 1818 roku

Rothschildowie to rozwidlony klan bankierów, którego historia sięga odległych wieków, a wpływy swoje rozprzestrzenił na cały świat. Rothschildowie pochodzą z Chazarów, którzy uchodzili do Europy. Po upadku Chazarii Chazarowie nie mogli uciekać na południe i na Bliski Wschód. Wypędzali ich Persowie, wypędzali ich Ormia­nie, wypędzali ich Alanowie. Wypędzały ich liczne narody, z który mi Chazarowie historycznie prowadzili wojny i uważali ich za swoich wrogów. Dlatego ruszyli oni do Europy, i właśnie Europa ich przyjęła.

Historia Rothschildów, jako klanu na służbie Antychrysta, swoim początkiem sięga roku 1743, kiedy urodzony w Niemczech, we Frankfurcie lichwiarz Mayer Amschel Bauer powiesił nad swoimi drzwiami wejściowymi czerwony znak. Tym znakiem była gwiazda sześcioramienna – symbol Tarczy pokolenia Dana-która z punktu widzenia geometrii oraz numerologii kabalistycznej oznacza liczbę 666. Z geometrycznego punktu widzenia, jak przedstawia S. Nilus w książce „Bliskość jest tuż u drzwi”,

„Tak zwana gwiazda Dawida jest niewątpliwie pieczęcią Antychrysta, figurą, zawierającą 6 kątów, 6 wierzchołków i 6 stron, i znacząca liczbę 666.

Nawiasem mówiąc, Judejczycy do XVIII wieku nie uważali sześcioramiennej gwiazdy za symbol judaizmu. Z chazarskich kręgów kabalistów Dana wychodziły osoby, które dążyły do odrodzenia judaizmu. To właśnie oni określili dalsze losy sześcioramiennej gwiazdy-tarczy pokolenia Dana, nazwawszy ją Gwiazdą Dawida. Początkowo Gwiazda Dawida jest popularna w Europie Zachodniej, a potem we Wschodniej.

Z punktu widzenia kabalistyki, gwiazda sześcioramienna symbolizuje panowanie nad całym światem i ludzkością Mosziacha (Mesjasza) zamiast Boga. Pierwsza szóstka jest symbolem władzy w przestrzeni fizycznej (kontrola nad terytorium, gospodarką, finansami i procesami demograficznymi). Druga szóstka oznacza władzę w przestrzeni mentalnej (nad świadomością), łącznie z kontrolą polityki, procesów psychologicznych oraz informacji. Trzecia szóstka to władza w przestrzeni duchowej, co przewiduje wprowadzenie religii uniwersalnej, moralności i kultury. Wiara w jednego Boga zostanie zastąpiona wiarą w Szatana”.

Klan Rothschildów wywodzi się od Chazarów, którzy znaleźli się w Europie i przejęli kluczowe ekonomiczne stery kierowania.

Ma się rozumieć odnosiło się to do finansów. Wszak ich idolem był złoty cielec, którego czcili jak Boga. Przy pomocy pieniędzy i przekupstwa wzięli pod kontrolę wiele rządów i w ten sposób zagarnęli władzę polityczną.

Cel ten osiągnęli w ciągu wieków, cyzelując swoje niszczycielskie metody, łącząc je w jedną wielką strategię, której chronologia formowania się wypływa z chronologii klanu. {Rothschild’s Control of Central Banks” http://www.bushstole04.com/monetarysystem/roth- schildjbank. htm)

1815 rok: pięciu braci Rothschildów pracuje nad tym, żeby zapewnić dostawę złota dla armii Wellingtona (przez Natana w Anglii) oraz dla armii Napoleona (przez Jakuba we Francji) i rozpoczynają swoją politykę finansowania obu stron w wojnach.

Powtarza się to w każdej wojnie, łącznie z wojną domową w USA, podczas której finansowali jednocześnie armię Południa i Północy, wojnę domową w Rosji, finansując i białych i czerwonych, oraz II wojnę światową, kiedy to finansowali i Hitlera i antyhitlerowską koalicję.

Otóż wówczas w 1815 roku bracia Rothschildowie najpierw stworzyli dla siebie możliwości, przygotowali, można rzec, fundament dla przeobrażenia tej polityki w przyszłości w matrycę. Wojna ta była swego rodzaju poligonem, zostały uruchomione banki, utworzone przez Rothschildów w całej Europie. Właśnie wtedy przeprowadzili oni próbę stopnia destrukcji przez oddziaływanie sieci na hierarchię państwową i zobaczyli efektywność tego oddziaływania. Sieć jako ponadnarodowa, globalna technologia niewidzialnej Chazarii, jako antysystem, przeciwdziałająca systemowi państwowości tradycyjnej, była aprobowana w swoim całokształcie poprzez włączenie infrastruktury sieci i poprzez wykorzystanie sieciowych środków.

W charakterze infrastruktury wystąpiła sieć banków Rothschilda, a w charakterze środków jej komórki – tajni agenci, korzystający z tajnych tras w celu przemieszczania się i kontaktów z obiema walczącymi stronami. Byli to kupcy, handlowcy, którym pozwalano przecinać blokady angielskie i francuskie. Ci agenci zajmowali się jeszcze zbieraniem informacji wywiadowczej, co pozwalało Rothschildom na orientowanie się we wszystkich sferach na wojnie oraz na wykorzystanie zebranej informacji wywiadowczej w prowadzeniu korzystnej gry na giełdzie.

Na przykład wiedząc, że Anglia wygrywa wojnę, Rothschildowie dają wytyczne swoim przeciwnikom, żeby sprzedawali angielskie obligacje, puszczając pogłoski, że Anglia ponosi klęskę. Uczestnicy rynku finansowego, wierząc w te pogłoski, zaczynają masowo sprzedawać obligacje angielskie za bezcen. Paralelnie z tym komórki cieni rothschildowskiej sieci w postaci tajnych agentów zaczynają śpiesznie wykupywać obligacje. Następnie napływają wiadomości, że Anglia odniosła zwycięstwo w wojnie i cena obligacji gwałtownie się podnosi. Rothschildowie mają dwudziestokrotny zysk.

W ten sposób, po klęsce Napoleona Rothschildowie, wykupiwszy ogromną ilość obligacji brytyjskich, przejmują kontrolę nad gospodarką brytyjską i zmuszają rząd Anglii do założenia Banku Anglii pod kontro­lą wciąż tych samych Rothschildów. Za okupacją ekonomiczną na­stępuje okupacja polityczna i Anglia staje się kolonią niewidzialnej Chazarii.

Natan Mayer Rothschild znany był ze swoich zjadliwych przekleństw i pogróżek. Po tym, jak w ślad za Kongresem w Wiedniu (wrzesień – czerwiec 1814 r.), zwołanym z powodu planów Rothschilda sformowania rządu światowego, car rosyjski Aleksander I uciął te plany, Natan Rothschild rzucił na niego klątwę i poprzysiągł, że sam albo ktoś z jego potomków zniszczy cały ród carski, aż do ostatniego członka dynastii carskiej. Minęło 100 lat i potomkowie Natana Rothschilda znaleźli się wśród sponsorów rewolucji rosyjskiej i bolszewików, którzy zamordowali całą rodzinę carską. (Lew GUNIN – „GUŁAG of Palestine”, Canada, 1995).

1827 rok:  Sir Walter Scot wydaje swoją pierwszą pracę „Życie Napoleona”. I w drugim tomie pisze, że Rewolucja Francuska była zaplanowana przez iluminatów (Adam Weishaupt) i finansowana była przez bankierów Europy (Rothschildowie).

1849 rok:  Umiera Gutlé Schnapper, żona Mayera Amschela Rothschilda. Przed śmiercią powiedziała: „Jeśli moi synowie nie będą chcieli wojny, to nie odbędzie się ani jedna wojna”.

1861 – 1865 r.: – podstawy, które stały się przyczyną wojny domowej w USA, były praktycznie przygotowane i sprowokowane przez Rothschildów. Ich agentem był George Bikle, założyciel związku „Rycerze Złotego Kręgu”. Z jednej strony Rothschildowie przez Bikle’a organizowali propagandę poparcia dla konfederatów, którzy opuścili Związek Stanów, z drugiej strony, w pozostałych stanach Rothschildowie, poprzez „Johna P. Morgana” i „Augusta Belmonta”, wypowiadali się o prerogatywach zachowania Związku.

Rothschildowie finansowali i jednych i drugich. Bank londyński Rothschild finansował armię Północy, bank paryski – armię Południa.

Lincoln po zrozumieniu tej gry odmówił w 1862 r. i 1863 wypłacenia Rothschildom wysokich odsetek. Co więcej, polecił Kongresowi rozpocząć drukowanie dolarów, żeby mieć możność rozliczania się z armią Północy.

1864 rok: Prezydent Lincoln dowiaduje się, że car rosyjski Aleksander II wystąpił przeciwko Rothschildom, odmówiwszy im ich ciągłych prób utworzenia Centralnego Banku w Rosji podlegającego ich kontroli. Taką samą walkę przeciwko naciskom Rothschildów, ale już w Ameryce, prowadził i sam Lincoln. Zwrócił się on do Aleksandra II o wsparcie w Wojnie Domowej. Car zareagował przychylnie na tę prośbę i wysłał eskadrę atlantycką pod dowództwem admirała Popowa do portu Nowego Jorku, a eskadrę Oceanu Spokojnego admirała Lisowskiego do San Francisco. Car wydał rozkaz „gotowości bojowej z dowolnymi siłami przeciwnika i przyjęcia dowództwa Lincolna!”. W ten to sposób car dał do zrozumienia Anglii, Francji i Hiszpanii, że w przypadku ich interwencji Rosja wesprze prezydenta Lincolna. W konsekwencji Lincoln wygrał Wojnę Domową.

1865 rok: W swojej odezwie do Kongresu Lincoln oświadczył: „Mam dwu największych wrogów – armię Południa przed sobą i instytucję finansową z tyłu. Z tych dwu ten, który jest z tyłu, jest największym moim przeciwnikiem”. Później tego samego roku prezydent Lincoln został zamordowany.

1881 rok: Prezydent James Garfield (dwudziesty prezydent USA, u władzy był tylko 100 dni) dwa tygodnie wcześniej, nim był zamordowany, powiedział: „Ten, kto kontroluje zasoby pieniędzy w jakimkolwiek kraju, jest absolutnym gospodarzem całego przemysłu i handlu. I, kiedy zaczynacie rozumieć, że cały ten system jest bardzo łatwy do skontrolowania w ten czy inny sposób przez kilku bardzo potężnych ludzi na górze, stanie się dla was zrozumiałe, jak powstają okresy inflacji oraz depresji ekonomicznej”.

1891 rok: Lider brytyjskich labourzystów w związku z Rothschildami oświadczył: „Ta banda krwiopijnych pasożytów jest przyczyną niezliczonych klęsk i cierpień w Europie w ciągu całego bieżącego wieku i zgromadziła swój niepomierny majątek głównie w drodze prowokacji wojen między państwami, których, zdawałoby się, nigdy nie można skłócić. Jeżeli w Europie ma miejsce jakieś nieszczęście, jeśli zaczynają chodzić słuchy o wojnach, i rozsądek ludzki zostaje zmącony strachem w oczekiwaniu zmian i katastrof, możecie być pewni, że Rothschild z haczykowatym nosem prowadzi swoje gry gdzieś w pobliżu rejonu rozruchów”. Podobne komentarze dener­wowały Rothschildów i pod koniec lat 1880 kupili nowoczesną agencję Reutersa po to, żeby mieć kontrolę nad mass-mediami.

Uważa się, że pod koniec XIX stulecia klan Rothschildów kontrolował połowę gospodarki światowej. (Lev GUNIN „GUŁAG of Pal­estine”, Canada, 1995).

Tę technologię podporządkowania sobie rządów i państw dobrze opisał Nathan Rothschild (1777-1836):

„Kto kontroluje emisję pieniądza, kontroluje rząd”. „Nieważne jaka marionetka siedzi na tronie Imperium Brytyjskim. Osoba, która kontroluje emisję pie­niędzy w Brytanii, kontroluje Imperium Brytyjskie, kontroluję więc emisję pieniędzy i w Brytanii”.

Dlatego nieprzypadkowo właśnie do barona Waltera Rothschilda w roku 1917 była zaadresowana „Deklaracja Balfoura”, w której zostało wyrażone poparcie ze strony brytyjskich kręgów rządowych idei utworzenia państwa syjonistycznego w Palestynie.

Rothschildowie odgrywali rolę kluczową w formowaniu i umocnieniu ruchu syjonistycznego oraz tworzeniu państwa Izrael. Mianowicie w 1897 roku znaleźli się wśród najważniejszych organizatorów Pierwszego Zjazdu Syjonistów.

1897 rok: Rothschildowie w München zorganizowali pierwszy Zjazd Syjonistów i założyli Ogólnoświatową Organizację Syjonistyczną. Jednakże z powodu opozycji ze strony miejscowych kręgów żydowskich czynności Zjazdu zostały przeniesione do Bazylei (Szwajcaria) i wznowione 29 sierpnia. Na prezydenta Organizacji Syjonistycznej był wybrany Theodor Herzl. Jej symbolem była czerwona sześcioramienna gwiazda Rothschilda, przedstawiona na fladze syjonistycznej, która 51 lat później została flagą Izraela.

1912 rok: George Conroy w numerze grudniowym czasopisma Truth napisał o bankierze Jacobie Schiffie, który odegrał kluczową rolę w organizowaniu rewolucji rosyjskiej: „Schiff jest głową dużego prywatnego domu bankowego Kuhn, Loeb, and Co, który reprezentuje interesy Rothschildów po tej stronie Atlantyku”.

1913 rok: Rothschildowie zakładają Ligę Antydefamacyjną (Przeciw Zniesławieniu), której funkcja nastawiona jest na to, żeby oskarżać o antysemityzm tych, którzy wypowiadają podejrzenia, albo rzucają wyzwanie elicie globalnej. W tym samym roku zostaje utworzony Federalny System Rezerw, usankcjonowany przyjętą 23 grudnia Ustawą o FSR, o której kongresmen Charles Lindber powiedział: „Ustawa ustanawia największy na świecie trust. Kiedy prezydent podpisze tę ustawę, niewidzialny rząd mocarstwa monetarystycznego zostanie zalegalizowany… Tą ustawą bankową i walutową doko­nano największego przestępstwa wszechczasów”.

Będąc prywatną firmą z dochodami przewyższającymi 150 mld dolarów, FSR nigdy nie publikowała swoich sprawozdań.

1914 rok: Rothschildowie ustanowili kontrolę nad trzema najważniejszymi agencjami informacyjnymi w Europie: Wolff (Niemcy), Reuters (Anglia), Havas (Francja). Rothschildowie wykorzystali agencję Wolff w tym celu, żeby drogą manipulowania świadomością społeczeństwa w Niemczech skłonić naród i państwo do wojny. Od tego czasu Rothschildów przestały krytykować mass-media, ponie­waż to były ich media.

1918 rok: Rothschildowie kazali będącym pod ich kontrolą bolszewikom zamordować cara Nikołaja II i jego rodzinę. Dla nich ważne było, żeby pokazać, że zabójstwo całej rodziny, łącznie z kobietami i dziećmi, jest tym, co przydarzy się wszystkim, którzy będą próbować stanąć na drodze Rothschildom.

1919 rok: Po zakończeniu I wojny światowej odbywa się Konferencja Wersalska, na której Izrael zostaje uznany jako ojczyzna żydów. Anglii dano kontrolę nad Palestyną. W tym czasie tylko 1% ludności Palestyny stanowili żydzi. Gospodarzem Konferencji był boss baron Edmond de Rothschild.

Wpływ Rothschildów był tak wielki, że pewien francuski komentator w XIX w. stwierdził: „Istnieje tylko jedna władza w Europie, i to są Rothschildowie”. 

Rothschildowie to jeden z wielkich chazarskich klanów dynastycznych, związanych z masonerią (Iluminatami), mających za cel stworzenie nowego ładu świata. W imię tego szli i idą na każde przestępstwo, łącznie z organizowaniem najbardziej krwawych rewolucji oraz wojen światowych, gdzie głównym celem niezmiennie była Rosja.

Od razu po rewolucji w Rosji, finansowanej przez bankierów chazarskich, Chase Bank Rothschildów i Rockefellerów przejął władzę nad scentralizowanym kapitałem i nad państwem rosyjskim.

Krystian Rakowski (Heim Rejkover), były krwawy dyktator Radzieckiej Ukrainy, osobisty przyjaciel Trockiego, jeden z założycieli komunistycznej Międzynarodówki, członek loży Iluminatów i były radziecki ambasador w Paryżu, podczas przesłuchania w 1938 roku złożył szokujące oświadczenie odnośnie rewolucji i planów Rothschildów. Materiały z przesłuchania Rakowskiego zostały w późniejszym czasie opublikowane w książce „Czerwona symfonia”. Rakowski potwierdził, że Iluminaci-Rothschildowie planowali wykorzystać komunizm dla ustanowienia światowej dyktatury superbogaczy.

Rakowski o Trockim mówi tak:

„Czytaliście biografię Trockiego? Przypomnijcie sobie okres rewolucyjny. Trocki jest jeszcze całkiem młodym człowiekiem; po swojej ucieczce z Syberii pewien czas mieszkał wśród emigrantów w Londynie, Paryżu i Szwajcarii; Lenin, Plechanow, Martow oraz inni przywódcy patrzą na niego tylko jak na obiecującego neofitę. Ale on już ośmiela się podczas pierwszej schizmy być niezależnym, próbując być arbitrem jednoczenia. W 1905 r. kończy 25 lat i wraca do Rosji sam bez partii i bez własnej organizacji…

Trocki jest pierwszą postacią podczas rewolucji w Piotrogrodzie. I faktycznie tak było. Tylko on jeden wychodzi z niej, zyskując wpływy i popularność. Ani Lenin, ani Martow, ani Plechanow nie zdobywają popularności. Oni tylko ją zachowują albo nawet nieco ją tracą. Jak i dlaczego wybija się nieznany Trocki, który jednym ruchem zdobył władzę wyższą od tej, jaką mieli najstarsi i wpływowi rewolucjoniści? Bardzo prosto: ożenił się. Razem z nim przybywa do Rosji jego żona Siedowa. Czy wiecie kto to jest? Jest córką Żywotowskiego, mającego związek z Warburgami, wspólnikami i krewnymi Jacoba Schiffa, tj. tej grupy finansowej, która jak mówiłem finansowała też rewolucję 1905 roku. W tym tkwi przyczyna, dla czego Trocki jednym ruchem staje na czele spisku rewolucyjnego. I tym samym zdobywa klucz do jego prawdziwych personaliów. Przejdźmy do roku 1914. Za plecami ludzi, porywających się na arcyksięcia, stoi Trocki, a to targnięcie się wywołało wojnę w Europie. Czy rzeczywiście wierzycie, że ten zamach i wojna mają przypadkowy charakter…”.

Zgodnie ze słowami Rakowskiego Kiereński został doprowadzony do władzy po to, żeby sprowokować przelew krwi i oddać całkowicie państwo komunistom, co też zrobił. Trocki w ten sposób uzyskuje możność okupowania całego aparatu państwowego. To znaczy, bolszewicy wzięli to, co im wręczyli chazarscy bankierzy. Kiereński, jak twierdzi wtajemniczony w niektóre chazarskie sekrety działacz Rakowski, był współsprawcą Trockiego.

W 1937 roku w USA została napisana i wydana nieduża książka „Trocki i Żydzi a rewolucja rosyjska” {„Trotsky and the Jews be­hind the Russian revolution’’’ wznowienie 1980 r. USA, Christian Defense League. Przekl. John Galepeno. M., 2003). Autor tej książki, Rosjanin, emigrant rosyjski, były komisarz z wojny domowej, pisze tak:

„Imperium Rothschildów, które wchłonęło Anglię oraz Francję, od dawna marzyło o tym, by przyłączyć nieprzebrane bo­gactwa naturalne Rosji. Rząd demokratyczny Kiereńskiego, wspierany przez Rothschilda, stwarzał dogodne warunki dla przewagi syjonistów… Właśnie syjonistyczne ugrupowanie Rothschildów zrzuciło cara w 1917 roku…”.

„Gdyby wojna domowa była wynikiem walki partii politycznych, to szybko by się ona skończyła. I biali, i czerwoni szybko by upadli. To, co się działo faktycznie, była to wojna pomiędzy mafią Rothschilda i mafią Schiffa, które nieprzerwanie stymulowały tę wojnę finansami. To wyjaśnia, dlaczego wojna ojczyźniana tak długo trwała. To wyjaśnia, dlaczego wojna ojczyźniana była o wiele okrutniejsza, niż niedawno zakończona wojna światowa. Tak było dlatego, że w istocie nie była to wojna, lecz ukierunkowane wyniszczenie narodów w celu maksymalnej depopulacji, wyludnienia Rosji. Maksymalna depopulacja otwierała potentatom finansowym drogę do eksploatacji bogactw naturalnych Rosji dla swoich korzyści”.

Nawiasem mówiąc, Chazarowie cały czas pomstowali na Stalina za represje. Oto co mówi Rakowski:

„W ten sposób, po śmierci Lenina, kiedy Trocki został sam na sam ze Stalinem, który rozpoczął gorączkową działalność, już przewidzieliśmy swój krach w Komitecie Centralnym. Musieliśmy w tej sytuacji szybko się przeobrazić, więc postanowiliśmy udawać sprzymierzeńców Stalina, postanowiliśmy stać się stalinowcami, jeszcze większymi niż on sam, zacząć przeginać jego pałkę i tym samym sabotować jego politykę. Całą resztę znacie sami”.

A jakąż to „gorączkową działalność” rozpoczął Stalin, o której powiedział Rakowski? Pierwsze co zrobił Stalin to zwrócił się do wszystkich ludzi pracy całego kraju, by wysyłali do partii przodujących uczciwych ludzi. Gwarantowało to napływ nowych młodych sił. Z ogólnej liczby komunistów – 735 tys. w 1924 r. – 241,5 tys. to byli przedstawiciele tego wezwania. Stalin wysunął jeszcze inne hasło „Jesteśmy rosyjskimi rewolucjonistami”. Zwrócił się do narodu: „Pozostajemy w tyle w stosunku do przodujących krajów o 50 – 100 lat. Powinniśmy tę odległość pokonać w ciągu dziesięciu lat. Albo zrealizujemy to, albo zostaniemy złamani”.

Finansowana przez Rothschildów wojna pod nazwą „rewolucja światowa” Trockiego była kontynuowana poprzez wojnę światową Hitlera. Hitlera też finansowali Rothschildowie. Dokonali oni przestępstw przeciwko swojemu narodowi, złożyli w ofierze życie wielu żydów, żeby wykorzystać to jako pretekst do stworzenia państwa Izrael.

Liczne fakty historyczne świadczą o tym, że wszystkie przewroty oraz wojny, poczynając od końca XVIII w., były inspirowane przez Rothschildów.

1939 rok: Firma I.G. Farben – przodujący wytwórca produktów chemicznych w świecie zaczęła maksymalnie zwiększać swoją produkcję. Praktycznie cała produkcja była wykorzystywana na cele zbrojeniowe Niemiec przed II wojną światową. Firma była pod kontrolą Rothschildów.

Rakowski poświadcza, że te same siły, które wywyższyły i doprowadziły do władzy Trockiego, dały i „Hitlerowi możność triumfu”.

„Oni” w końcu zobaczyli, że Stalin nie może być zrzucony w drodze przewrotu państwowego, więc „Ich” doświadczenie historyczne podyktowało „Im” decyzję „bis” (powtórzenie): zrobić ze Stalinem to, co zrobiono z carem.

(Rakowski często używał zaimka „Oni” oraz odpowiednich jego wariantów w zależności od przypadku – „Im”, „Nimi” itd. W języku masonów tak są oznaczane wyższe hierarchie kulis światowych, których nazwisk przyjęto nie używać bez potrzeby, szczególnie przez samych masonów).

Jak zauważa Rakowski, występowała tu jedna trudność, która wydaje się nam nie do pokonania. W całej Europie nie było państwa-agresora. Ani jedno z nich nie było położone w dogodnym miejscu pod względem geograficznym i nie dysponowało armią dostatecznie dużą, żeby zaatakować Rosję. Jeśli takiego kraju nie było, to „Oni” powinni go stworzyć. Jedynie Niemcy dysponowały odpowiednią ludnością i pozycjami, dogodnymi dla ataku na ZSRR i były zdolne do zadania Stalinowi klęski; można zrozumieć, że Republika Weimarska nie była przewidziana jako agresor ani pod względem politycznym, ani ekonomicznym; na odwrót była ona dogodna dla inwazji. Na horyzoncie głodnych Niemiec zabłysła pędząca gwiazda Hitlera. Para przenikliwych oczu zatrzymała na niej swoją uwagę. Świat stał się świadkiem jego błyskawicznego wywyższenia.

1940 r: Hansjurgen Koehler w swojej książce „Wewnątrz Gestapo” (Hansjurgen Koehler „Inside The Gestapo”) pisze następująco o babce Hitlera Marii Annie Schicklgruber: „Dziewczyna przyjechała do Wiednia do pracy w charakterze służącej i zatrudniła się w willi Rothschildów, nieznanego dziadka Hitlera najprawdopodobniej należy szukać w tej wytwornej willi”. Tę informację potwierdza Walter Langer (Walter Langer „The Mind Of Hitler”), który twierdzi: „Ojciec Adolfa, Alois Hitler był nieprawym synem Anny Marii Schickl­gruber… Anna Maria Schicklgruber mieszkała w Wiedniu w tym czasie, kiedy zaszła w ciążę. Wtedy pracowała jako służąca w domu barona Rothschilda. Gdy tylko fakt jej brzemienności stał się znany gospodarzom, została ona odprawiona z powrotem do domu, gdzie urodził się Alois”.

Rakowski twierdzi, że kiedy w 1929 roku partia narodowosocjalistyczna przeżywała kryzys rozwoju, i nie starczało jej zasobów finansowych, „Oni” wyprawili tam swojego posłańca. Rakowski wymienia jego nazwisko. Był to jeden z Warburgów. W bezpośrednich rozmowach z Hitlerem doszli do porozumienia w sprawie finansowania partii narodowosocjalistycznej i Hitler w ciągu dwu lat dostał miliony dolarów przysłanych z Wall Street i miliony marek od niemieckich finansistów przez Schachta. Utrzymanie SA i SS, a także finansowanie trwających wyborów, które dały Hitlerowi do ręki władzę, odbywały się za dolary i marki przez „Nich” przysłane.

Paradoks polega na tym, że „Oni” walczyli o komunizm w formie państwa globalnego. Stalin zaś, w przeciwieństwie do „Nich”, ukazał się jako nacjonalista i mąż stanu. Rakowski potwierdził, że Stalin faktycznie nie był komunistą. Zgodnie z przekonaniem Rakowskiego „Stalin nie był zdolny do wcielenia w życie ani jednej teorii marksistowskiej”. Stalin tylko nazywał siebie komunistą, ale nie był nim ani z uwagi na ideologię, ani z uwagi na praktykę. Obiektywnie stał on na stanowisku imperialnym i dlatego był dla „Nich” porównywalny z carem. Hitler walczył z absolutnym carem „Kobą I”, więc dlatego obiektywnie Hitler był rewolucjonistą-komunistą, którego „Oni” właśnie doprowadzili do władzy dla walki przeciwko naszej państwowości.

Po wojnie, w 1948 r. prezydent Harry Truman pod naciskiem Rothschildów uznaje państwo Izrael. Za to „Oni” dali mu na kampanię wyborczą 2 min dolarów amerykańskich. „Oni” ogłosili, że Izrael jest pierwszym państwem żydowskim w Palestynie, i w ciągu pół godziny prezydent Truman podał do wiadomości, że Stany Zjednoczone to pierwsze obce państwo, które uznało Izrael. Została pokazana flaga państwa Izrael. Emblemat na fladze stanowił symbol Rothschildów – gwiazda sześcioramienna. Symbol ten oburzył wielu żydów, którzy uważali, że symbolem powinien być starszy symbol żydowski – Menora. Twierdzono również, że tak zwana gwiazda Dawida nawet nie jest symbolem żydowskim.

4 czerwca 1963 r. prezydent John Kennedy podpisuje Dekret 11110, który zwracał rządowi USA prawo do emisji pieniędzy, z pominięciem należącego do Rothschildów Federalnego Systemu Rezerw. Nie minęło 6 miesięcy, jak 22 listopada prezydent Kennedy został zamordowany, według opinii większości, przez Rothschildów, z tej samej przyczyny, z której „Oni” zabili w roku 1865 prezydenta Lincolna. Chciał on emitować pieniądze amerykańskie dla dobra narodu amerykańskiego, a nie dla wzbogacenia się grupki cudzoziemców, zajmujących się grabieżą i wzniecaniem wojny. Dekret 11110 został zniesiony przez prezydenta Lyndona Johnsona tego samego dnia, kiedy był zamordowany prezydent Kennedy.

Kontynuujmy chronologię klanu Rothschildów. W 1980 rozpoczyna się takie zjawisko globalne, jak prywatyzacja. Od samego początku stoją za tym Rothschildowie, żeby przechwycić kontrolę nad wszystkimi aktywami państwowymi na całym świecie.

1987 rok: Edmond de Rothschild tworzy Ogólnoświatowy Bank ( World Conservation Bank), którego działalność jest skierowana na to, żeby przerzucać długi państw Trzeciego Świata na tenże bank, a w charakterze spłaty długów otrzymywać od tych państw ziemię, to znaczy ich terytorium.

1995 rok: ekspert w dziedzinie energii atomowej Kitty Little twierdzi, że Rothschildowie obecnie kontrolują 80% światowych zapasów uranu, co czyni ich monopolistami w sferze energii jądrowej.

Pod koniec roku 1998 we Frankfurcie, w mieście, z którego wywodzi się klan Rothschildów, powstaje Europejski Bank Centralny.

Rothschildowie stali na czele geopolitycznego spisku przeciwko ZSRR w 1991 roku. Ówczesny radziecki premier Walentin Pawłów wiosną 1991 roku powiedział o tym publicznie.

Do końca lat 80. „piąta kolumna” już niczego się nie bała i całkiem jawnie prywatyzowała kraj. Gorbaczow usankcjonował utworzenie w Moskwie potężnego międzynarodowego komercyjnego „Banku Publicznego Finansowania i Kredytowania Programów Narodowych (EHII)”. Głównymi jego akcjonariuszami powinny być: bank szwajcarski Rothschildów, Banque Privee Edmond de Rothschild S.A., a także największe amerykańskie korporacje finansowe Morganów i Rockefellerów. Rothschildowie zażądali od Komisji ds. Badania Sił Naturalnych i Zasobów AN ZSRR przeprowadzenia totalnej inwentaryzacji wszystkich zasobów kontynentalnych. I wtedy KGB wyjawiło, że szefowie wielu wspólnych przedsiębiorstw, włączonych do tworzenia Banku Publicznego Finansowania i Kredytowania Programów Narodowych, są powiązani z mafią międzynarodową! Oprócz tego było wiadomo, że strumień narkodolarów z syndykatu narkotykowego płynął do Szwajcarii. I znaczna część tych środków trafiała do banków Rothschildów.

„Pranie” pieniędzy odbywało się pod kontrolą Izraela. Bracia bankierzy Guy i David de Rothschildowie dokonywali wpłat na korzyść Izraela za pośrednictwem największej organizacji syjonistycznej Francji – Połączony Socjalny Fundusz Żydowski, którego prezesem i skarbnikiem byli oni.

Dojrzewający skandal został stłumiony i zapadła decyzja, żeby narkodolary przeznaczyć na radziecką pieriestrojkę. Podczas przeprowadzania tego na szeroką skalę przedsięwzięcia znaleźli się w niebezpieczeństwie poważni urzędnicy państwowi. Wtedy ostatecznie i jawnie podjęto kurs na zlikwidowanie ZSRR.

Nawiasem mówiąc, Michaił Chodorkowski „bez dozoru” przekazał swoje akcje (53%) lordowi Jacobowi Rothschildowi… To znaczy, że Chodorkowski był zaledwie nominalnym właścicielem JUKOSU.

Na czele światowego rządu niewidzialnej Chazarii stoją właśnie oni – dynastia Rothschildów. Są oni nosicielami chazarskiej dominującej cechy – żądzy walki i zabijania. Chrystus piętnował tę pasję duchowych liderów powstającej już wtedy religii Antychrysta: „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Ewangelia według Św. Jana, 8,44).

Zorganizowana przez Rothschildów i rząd światowy pierwsza wojna światowa doprowadziła do 10 min zabitych i 20 mln rannych. Rewolucja w Rosji dodatkowo kosztowała życie 30 mln. To tylko w okresie pięcioletniego rządu Trockiego i Lenina, to znaczy do 1924 roku.

Pierwsza wojna światowa Édouardowi Rothschildowi oraz chazarskiemu rządowi światowemu przyniosła ponad 100 mld dolarów, I potem chcieli to powtórzyć, więc doprowadzili Hitlera do władzy i urządzili drugą wojnę światową, która kosztowała setki milionów zabitych.

Te obie wojny światowe były ukierunkowane głównie na osiągnięcie celów religijnych. W wyniku pierwszej wojny światowej została zlikwidowana monarchiczna państwowość prawosławna i car rosyjski, który był przeciwny utworzeniu państwa syjonistycznego w Palestynie. W wyniku drugiej wojny światowej to państwo, powstałe na podwalinach nie etnicznych, lecz tożsamości religijnej Chazarów i ich przywódcy duchowego pokolenia Dana, mimo j wszystko zostało utworzone.

Obecnie Rothschildowie oraz inni bankierzy zorganizowali kryzys finansowy i zapisali w swoich planach Trzecią Wojnę Światową, która winna zlikwidować tradycyjną państwowość narodową, w wyniku jakiejkolwiek prowokacji zniszczyć meczet Al-Aksa, zbudować Trzecią Świątynię i, wyczerpawszy ludzkość wojną doszczętnie, na szczątkach państwowości narodowej utworzyć Globalny Kaganat, doprowadzić Antychrysta do władzy, przedstawiwszy go jako „najważniejszego anioła pokoju” i króla wszystkich narodów.

Do najwyższych urzędników armii Antychrysta przede wszystkim należą potentaci finansowi Rothschildowie ze swoim sztabem w Londynie – założyciele i inicjatorzy ogólnoświatowej organizacji Chazarów syjonistów, opętanych żądzą globalnego panowania i bogactwa oraz zdolnych w imię tego do każdego przestępstwa.

Heinrich Heine powiedział: „Pieniądz to bóg naszych czasów, a Rothschild ich prorok”.

Kluczową rolę w organizowaniu globalnego rozkładu odgrywają Rothschildowie i ich agenci Rockefellerowie, którzy w charakterze broni niszczącej gospodarkę użyli Federalnego Systemu Rezerw.

Wiadomo, że ideologiem prawa o federalnym systemie rezerw w USA był mianowicie baron Alfred Rothschild z Londynu.

Andrews Hitchcock („History of the Money Changers”, 2006) i Eustace Mullins (“Secrets of the Federal Reserve”, 1991) ukazują, że Federalny Bank Rezerw jest absolutnym liderem finansów światowych i jest współuczestnikiem organizowania przestępstw na skalę światową, włączając rewolucje i wojny. Hitchcock podkreśla, że „najważniejszym celem Federalnego Systemu Rezerw jest budowa państwa światowego, korporacyjnego Nowego Porządku Świata”. I to jest właśnie celem Niewidzialnej Chazarii.

Przypomnę słowa Nathana Rothschilda: „Nieważne jaka marionetka siedzi na tronie w Imperium Brytyjskim. Osoba, która kontroluje emisję pieniędzy w Brytanii, kontroluje Imperium Brytyjskie, kontroluje więc emisję pieniędzy w Brytanii”.

Obecnie Rothschildowie kontrolują pieniądze w USA i dlatego kontrolują ten kraj.

W 1787 roku Thomas Jefferson powiedział: „Jeśli naród amerykański kiedykolwiek zdecyduje się na kontrolę emisji ich pieniędzy początkowo poprzez inflację, a potem poprzez deflację, banki oraz korporacje, które wyrosną wokół nich, będą pozbawiać naród wszystkiej własności do tej pory, dopóki ich dzieci nie obudzą się bezdomne na kontynencie, podbitym przez ich ojców”. Dokładnie tak, jakby to było powiedziane dopiero wczoraj.

W 1907 roku bankierzy postanowili dopiąć właśnie tego. Roth­schild i Jakub Schiff, szef Kuhn, Loeb and Co., występując w nowojorskiej Izbie Handlowej, praktycznie wypowiedzieli ultimatum, którego sens sprowadzał się do następującego: „Do tej pory, do kiedy nie będziemy mieli Banku Centralnego z adekwatną kontrolą zasobów kredytowych, kraj ten będzie przeżywał najcięższy i daleko idący w swoich skutkach kryzys finansowy w historii tego kraju”.

I faktycznie, kryzys się zaczął. Agent Rothschildów J.P. Morgan oraz jego partnerzy w wyniku tajnego spisku obalili rynek papierów wartościowych. I Kongres wyszedł na spotkanie Morganowi. Robił on pieniądze z niczego i Kongres pozwolił mu na to. Wypuścił on 200 000 000 dolarów i został bohaterem.

Potem wyszła ustawa, na mocy której została utworzona Narodowa Komisja Monetarna. Komisja ta powinna była przeanalizować kwestię bankową i dać rekomendacje Kongresowi. Oczywiście do komisji wszedł J.P. Morgan i jego partnerzy. Przewodniczącym komisji został senator Nelson Aldrich, dziadek z linii matki wiceprezydenta Nelsona Rockefellera i Davida Rockefellera, który zostanie szefem Rady Stosunków Międzynarodowych.

Senator Aldrich z miejsca wybrał się w podróż do Europy, gdzie odbył konsultacje z prywatnymi bankami centralnymi Anglii, Francji oraz Niemiec, to znaczy, z Rothschildem, Rothschildem i Rothschildem.

Po powrocie Aldricha z Europy odbyło się spotkanie bankierów, na którym, oprócz Aldricha, był jeszcze i Paul Warburg, który otrzymał od firmy Kuhn, Loeb & Company honorarium za lobowanie utworzenia prywatnego banku centralnego w Ameryce. W spotkaniu brał udział także Jakub Schiff.

Rodziny Rothschildów, Warburgów i Schiffów pokoligaciły się w wyniku związków małżeńskich. Stali się oni praktycznie jedną rodziną i stworzyli to, co obecnie nosi nazwę Iluminatów. Ich celem jest panowanie na planecie poprzez dyktaturę rządu światowego, armię globalną i ludność chipowaną.

Po wybraniu w 1913 roku Woodrowa Wilsona na prezydenta j USA Morgan, Paul Warburg, Bernard Baruch oraz inni zaproponowali nowy plan, który został nazwany przez Warburga Federalnym Systemem Rezerw.

Kierownictwo Partii Demokratycznej okazało wsparcie wobec tego planu i opowiedziało się za przyjęciem odpowiedniej ustawy, na mocy której zostałoby umocowane to, co do tej pory nosiło nazwę Federalnego Systemu Rezerw.

Prokurator Alfred Crozier wówczas z tej okazji powiedział: „Prawo daje bankierom wyjątkowo niebezpieczną władzę do robienia pieniędzy”.

W 1911 roku, to znaczy do wyboru Woodrowa Wilsona na prezydenta, agent Rothschilda i bliski doradca Wilsona Edward Mendel House napisał książkę pt. „Filip Dru – Administrator”. Forma literacka dzieła wskazywała, że jest to powieść, a faktycznie był to szczegółowy plan przyszłego rządu USA, który winien „wprowadzić socjalizm w takiej postaci, o jakiej marzył Karol Marks”.

Schiffowie, Warburgowie, Kahnowie, Rockefellerowie i Morganowie uczynili House’a swoją zaufaną osobą. Jedną z instytucji opisanych przez House’a był właśnie Federalny System Rezerw. House’a Rothschildowie j przydzielili Wilsonowi w charakterze doradcy. I w taki to sposób realna władza w Ameryce należała wcale nie do prezydenta USA.

Do tej pory tak się to tam odbywa – przydziela się prezydentom w charakterze doradców agentów Rothschildów. Jest to ichnia technologia. Wszyscy bliscy doradcy szefów takich krajów, jak Francja, Wielka Brytania i USA albo pochodzili z rodziny Rothschildów, albo byli przez nich kontrolowani.

Ustawa o Federalnym Systemie Rezerw została podpisana j 22 grudnia 1913 r. Termin ten był bardzo trafnie wybrany, ponieważ wtedy to senatorzy wyjechali na świąteczną przerwę Bożonarodzeniową. Co więcej, szefowie rządu obiecali senatorom, że w czasie tej przerwy nad ustawą nie będzie głosowania. W efekcie w związku z tym, że przyjęcie ustawy odbyło się w czasie przerwy Bożonarodzeniowej, wydarzenie to nazwano „rzezią niewiniątek”.

Eustace Mullins pisze: „Woodrow Wilson podpisał ustawę o Federalnym Systemie 23 grudnia 1913 roku. Historia pokazała, że tego dnia Konstytucja przestała być najważniejszą ustawą dla narodu amerykańskiego, i nasze swobody zostały przekazane niedużej grupie bankierów międzynarodowych”.

USA, jako państwo i naród amerykański, po pozbawieniu swobód w wyniku spisku bankierów chazarskich, stały się zakładnikami tej grupy, nastawionej na zniszczenie państwowości narodowej w drodze prowokowania wojen, rewolucji i kryzysów.

Właścicielami akcji Federalnego Banku Rezerw w Nowym Jorku są ludzie, którzy inspirowali i prowokowali najważniejsze wydarzenia polityczne i ekonomiczne, poczynając od 1914 roku, i do których należały największe banki. Są to Rothschildowie – Rothschild Bank (Londyn, Berlin, Paryż), Bracia Lazard – Lazard Brothers (Paryż), Israel Moses Seif Banks (Włochy), Schiffowie Kuhn Loeb Bank (Niemcy, Nowy Jork), Warburgowie – Warburg Bank (Amsterdam, Hamburg), Bracia Lehman – Lehman Brothers (Nowy Jork), Goldman Sachs (Nowy Jork), Rockefellerowie (Nowy Jork) i Morganowie (Nowy Jork).

To znaczy, że zasadnicza część tych, którzy kierują FBI, to cudzoziemcy. I to właśnie oni przesądzają o wszystkim. Federalna Korporacja Rezerw drukuje pieniądze i daje na kredyt rządowi amerykańskiemu z korzyścią dla siebie.

Interesy tej korporacji stanowią podstawy przeważającej większości amerykańskich ustaw i normatywnych aktów prawnych, dotyczących praktycznie wszystkich aspektów życia społeczeństwa. W tej sytuacji kontrolą Federalnego Systemu Rezerw zostały objęte wszystkie sfery funkcjonowania kraju, łącznie z jego kierownictwem, co, stanowi podstawę do nazwania Federalnego Systemu Rezerw PAŃSTWEM. Zatem, uważa się, że ustawy w USA mają charakter prywatny. I wszyscy ci, którzy je oficjalnie układają – pra­cownicy Instytutu Prawa Federalnego, przeróżni profesorowie – są nikim innym jak agentami interesów banków zagranicznych. W rezultacie wytworzyła się oligarchia prawników i bankierów, którzy kontrolują trzy odnogi władzy w Ameryce. W efekcie została usunięta 13 poprawka w Konstytucji USA w pierwotnym tekście, która mówi:

„Jeśli obywatel Stanów Zjednoczonych przyjmie, poczyni próby otrzymania albo zachowa dowolny tytuł arystokratyczny lub tytuł honorowy, albo bez zgody Kongresu przyjmie lub poczyni pró­by zachowania dowolnego prezentu, oficjalnej emerytury, stanowi­ska, zapomogi czy jakiegoś innego wynagrodzenia od dowolnego imperatora, króla, księcia albo od obcego państwa, taka osoba prze­staje być uważana za obywatela Stanów Zjednoczonych i jest po­zbawiona prawa do zajmowania każdego poufnego stanowiska”.

Jako efekt naruszenia Konstytucji w Stanach Zjednoczonych wystąpiło to, co było nazwane „rządem cieni”, który, będąc w swojej istocie ponadnarodowy i antynarodowy, zaczął kontrolować władzę państwową i realizować kierowanie krajem.

W ten sposób w Stanach Zjednoczonych utarła się opinia, którą j wyraża następujący cytat:

„Ameryka stała się państwem-bankrutem,  które całkowicie przeszło na własność wierzycieli. Oni posiadają Kongres, posiadają legislatywę i egzekutywę, oni posiadają władzę sądową. Do nich należą wszystkie struktury kierowania państwem. Macie świadectwo urodzenia? Ono też należy do nich”.

W istocie, w USA uformował się chazarski model rządzenia krajem – diarchia – dwuwładza. To znaczy, że istnieje nominalne centrum zarządzania – Rząd USA (kagan – tur. : chan chanów) i istnieje realne centrum zarządzania (bek – tur.: władca) – kierownictwo Niewidzialnej Chazarii (Światowy Rząd Kaganatu Globalnego). Ale istnienie dwu centrów zarządzania jest oznaką sieci, która jest odejściem od modelu państwowego dającego stabilność, zbudowanego na hierarchii. Lecz ze względu na to, że sieć a priori jest przeciwna hierarchii, to model diarchiczny (policentryczny) podkłada dynamit pod amerykańską i ogólnie pod Zachodnią Państwowość.

I to właśnie potrzebne jest Chazarom – zniszczenie państwowości narodowej i na jej ruinach wzniesienie Globalnego Kaganatu Antychrysta.

Symboliczne, bardzo obrazowe słowo „ruiny” weszło w skład tytułu poświęconej kryzysowi finansowemu serii artykułów w brytyjskiej „Guardian”. Jest to seria o nazwie krótkiej i trafnej – „Droga ku ruinom”. W tym dziale 26 stycznia 2009 roku „Guardian” opublikował artykuł (Julia Finch „Twenty fiye people at the heart of the meltdown…”), w którym zostało wymienione 25 osób winnych katastrofy finansowej. W publikacji głównie jest powiedziane: „Najcięższy kryzys ekonomiczny od czasu Wielkiej Depresji nie jest zjawiskiem naturalnym, obiektywnym, lecz jest dziełem ludzkich rąk, sztucznie wytworzoną katastrofą…”. Następnie są wymienione nazwiska tych, którzy to wszystko sprowokowali.

I znajdujemy tutaj tych samych bankierów i te same banki, historycznie mające związek z różnorakimi niegodziwościami i tragediami. Na pierwszym miejscu, czego należało się spodziewać, stoi Federalny System Rezerw (czytaj: Rothschildowie). Na drugim miejscu – Bank of England (to również Rothschildowie).

O tym banku mówi się, że słowo „korona” w Anglii kojarzy się wcale nie z rodziną królewską, lecz z Bank of England (E.C. Knuth „The Empire of the City”). „Międzynarodowa oligarchia finansowa używa motywu »korony« jako symbolu władzy i ma swój sztab w Starym Londynie… – gigantyczny Bank of England, to instytucja, która znajduje się na terenie prywatnej własności, nie podlega kontroli ze strony parlamentu brytyjskiego i jest w rzeczy samej suwerennym mocarstwem światowym”.

Uważa się również, iż rządzący bankiem Rothschildowie „wciąż mają wpływ na gospodarkę światową. Wiadomo, że oni opowiadają się po stronie procesu zjednoczenia krajów europejskich w jedną całość polityczną, co jest kolejnym krokiem ku stworzeniu rządu światowego, zarządzającego światem zjednoczonym”. „Parlament brytyjski jest niewolnikiem tej niewidzialnej i niesłyszalnej siły. Widzialni i słyszalni liderzy są zaledwie marionetkami, które tańczą pod muzykę… Rothschildowie za po­średnictwem Banku of England kierują większą częścią świata”.

Na trzecim miejscu wśród organizatorów obecnego kryzysu finansowego Guardian stawia wchodzący w skład światowej oligarchii finansowej bank Goldman Sachs. W liczbie winowajców znajdujemy również tych, którzy mają związek z Federalnym Systemem Rezerw – Lehman Brothers.

W artykule są wymienione także nazwiska takie, jak Clinton, Bush-junior, brytyjski premier Gordon Brown, spekulant Soros, były szef Federalnego Systemu Rezerw Alan Greenspan oraz inni. I widać, że są oni albo marionetkami „niewidzialnej i niesłyszalnej siły” Kaganatu Chazarskiego, albo jego częścią.

Armia bankierów w wojnie o władzę użyła tego, co miliarder Warren Buffett nazwał ,finansową bronią masowego rażenia”.

Jak się okazało, finansowa broń masowego rażenia jest związana z inną bronią masowego rażenia (BMR) – narkotykową. I wszystko odbywa się prawidłowo: jedne pieniądze z przestępstw mają związek z innymi czynami przestępczymi. Pod koniec stycznia 2009 roku Dyrektor Wykonawczy Biura ONZ ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) Antonio Maria Costa w wywiadzie dla austriackiego tygodnika „Profil” powiedział, że pieniądze z narkotyków bardzo często stają się jedynym dostępnym kapitałem w okresie, kiedy kryzys wychodzi spod kontroli. Według słów Costa: „W wielu przypadkach pieniądze z narkotyków są jedynym na danym etapie płynnym kapitałem inwestycyjnym. W drugiej połowie 2008 roku płynność była głównym problemem systemu bankowego, i w ten to sposób płynny kapitał stał się ważnym czynnikiem”.

Biuro ONZ ds. Narkotyków i Przestępczości wykryło dowody, że „kredyty międzybankowe były finansowane na konto pieniędzy, których źródłem był handel narkotykowy oraz inna działalność przestępcza”. „Istnieją dowody, iż banki ratują sytuację w taki właśnie sposób” – powiedział Costa.

Na dodatek Costa odmówił wymienienia z nazwy krajów albo banków, które otrzymywały pieniądze z narkotrafiku i nie wykazały, jakie kwoty występowały w tych operacjach
(http://www.iht.com- /articles/reuters/2009/01/25/europe/OUKWD-UK-FINANCIAL-UN- | DRUGS.php).

Jakaż to walka z narkotykami i przestępczością, jeśli nie wymienia się przestępców z nazwisk i adresów. I jeśli nie wymienia się ich, to znaczy, że się ich osłania. A skoro osłania się, to znaczy sprzyja się im. A jeśli z bojaźni ich się nie wymienia, to znaczy, że mowa j jest o znanych i wpływowych bankach, które mają pod kontrolą procesy. Takich banków jest niewiele. Są one właśnie wymienione w artykule. Prawidłowo został nazwany dział poświęcony kryzysowi – „Droga ku ruinom” – ku ruinom moralności ludzkiej, ku ruinom prawa i porządku prawnego, a tym samym ku ruinom państwowości. Kryzys potrzebny był również po to, żeby wyprać pieniądze uzyskane z przestępczości, z narkotrafiku z Afganistanu, j z innych miejsc, i wykorzystane przez Niewidzialną Chazarię na prowadzenie globalnej wojny przestępczej, w której ogniu winien materializować się Globalny Kaganat. Wojny, które prowadzą USA, j a dokładniej eksploatowany przez Chazarów naród amerykański, obecnie rzucony na ofiarę idolom pokolenia Dana.

W artykule „Guardian” są przytoczone słowa profesora N. Roubini z uniwersytetu w Nowym Jorku, który już w 2006 r. ostrzegał przed ogromnym kryzysem finansowym i rozpoznał, że cały system i bankowy USA jest w tej chwili bankrutem. Wspaniałą szansą jest dokonywanie transakcji i kupowanie wszystkiego po niskiej cenie. Warren Buffett wyraził się tak: „Nastały ważkie czasy, kiedy można za bezcen kupić kęs amerykańskiej przyszłości”.

Pod wpływem bankowych sztuczek wobec państwa i społeczeństwa w USA zaszło zadziwiające zjawisko. Sądy zaczęły uznawać tylko dwie kategorie ludzi – dłużników i wierzycieli. Czyż nie jest to początek niewolnictwa i prolog do niego?

I dokładnie tak samo podzielony jest cały świat – z jednej strony są państwa-dłużnicy, a z drugiej – banki-wierzyciele, którymi kierują bankierzy z pokolenia Dana. I banki te przyciskają państwa do muru grożąc bankructwem i wielką depresją, więc państwa zmuszone są iść na ich pasku. I władza ta oparta jest na szantażu. Materialnie nie jest ona niczym zabezpieczona. Pod nią kryje się kłamstwo i oszustwo. Jej podwalinami nie są realne pieniądze, lecz zagarnięte przez bankierów prawo do manipulowania i zarządzania nimi.

Istnieje międzynarodowy chazarski bank-wierzyciel, który przy pomocy swoich agentów wewnątrz jakiegokolwiek kraju oraz prowokacji doprowadza sytuację w tym państwie do kryzysu finansowego i narastania nastrojów rewolucyjnych. Potem władza w tym kraju, żeby pozostać przy sterze, zwraca się do bankierów, więc ci przerywają prowokacje zorganizowane przez swoich agentów i ubijają interesik. Władza, nie patrząc na to, że całkowicie uzależniła się od banku, jest zadowolona. Została przy władzy.

Ale nadchodzi czas, kiedy bank żąda zwrotu kredytu. Tymczasem nie ma czym go spłacić. Wtedy władza płaci w naturze – suwerennością i państwowością, co w ostateczności prowadzi do upadku państwowości. Zniszczenie państwowości jest głównym celem bankierów pokolenia Dana, głównym warunkiem utworzenia Globalnego Kaganatu z Antychrystem na czele. Właśnie z tej to przyczyny Rosja, jako samowystarczalny kraj, powinna wyjść ze scenariusza Nowego Porządku Świata, w którym wszystkie role są rozpisane przez pokolenie Dana jako reżysera. Rosja musi zaproponować światu swój przeciwstawny do chazarskiego scenariusz rozwoju, ratunku dla niej i dla państw narodowych, zdolny do wyprowadzenia ich z tej kabały bankierów. U podstaw tego projektu winny lec idee naszego kraju jako wcielenia Trzeciego Rzymu – Nowej Jerozolimy. Święta Ruś winna wyjść i wyprowadzić innych z rozkładu do budowania.

Rothschildowie to kluczowe pionki obecnego spisku bankierów utajonej Chazarii. Uważa się, że Rothschildowie są lokomotywą pociągu jadącego do Rosji przez Bałkany, pociągu, który wiezie armie NATO na wojnę przeciwko Rosji.

Taki sam scenariusz był przez nich rozegrany podczas drugiej wojny światowej. Była Jugosławia to faza w wyprawie krzyżowej imperium Rothschildów oraz innych podobnych do nich klanów chazarskich przeciwko Rosji. Bałkany i Serbia znalazły się na drodze tej bestii.

Ważną kampanią Rothschildów w tym regionie jest Carlyle Gro­up. Nazwę tę należy zapamiętać, bowiem będziemy do niej wracać.

Rothschildowie prowadzą kontrolę, używając swojego instrumentu – Międzynarodowej Grupy Kryzysowej (the International Crisis Group), na czele której stoi główny agent Rothschildów, patologiczny rusofob George Soros. Właśnie to on był jednym z najważniejszych organizatorów antyrosyjskich rewolucji w Jugosławii, Gruzji oraz na Ukrainie.

Carlyle Group i Międzynarodowa Grupa Kryzysowa w ciągu wielu lat wspomagały separatystów w Kosowie i prowadziły agresywną politykę antyserbską. Kosowo budzi wielkie zainteresowanie Rothschildów, ponieważ jest to tak zwany „serbski Kuwejt” z ogromnymi zasobami ołowiu, cynku, złota i węgla. Rothschildowie w tym regionie poczynili duże inwestycje. Dlatego oddzielenie Kosowa było bardzo ważne dla interesów Rothschildów.

Dla realizacji swoich niszczycielskich celów, mając na względzie budowę Globalnego Kaganatu Rothschildowie stworzyli system pozarządowych organizacji i funduszy, wśród których miejsce szczególne zajmuje Fundusz Bezpieczeństwa Globalnego.

Fundusz Bezpieczeństwa Globalnego to ogromny kryminalny fundusz Iluminatów. Jego kapitał stanowi kwota 65 trylionów dolarów. Fundusz ten został założony dla realizacji celów przestępczych -korumpowania rządów, zabójstw, sponsorowania organizacji terrorystycznych oraz przestępczych itd.

Ashley Mouth (ASHLEY MOTE – błąd w tłumaczeniu – red GW) z Unii Europejskiej podczas swojego wystąpienia na jednym z forum tej organizacji zadał następujące pytanie odnośnie działalności tego funduszu:

„Panie Przewodniczący, chcę zwrócić pana uwagę na Fundusz Bezpieczeństwa Globalnego (Global Security Fund), założony na początku lat 90. pod kierownictwem Jacoba Rothschilda. Fundusz znajduje się w Brukseli i jest to niezwykły fundusz. Nie prowadzi handlu, nie jest nigdzie zarejestrowany i jego cel jest całkowicie specyficzny. Jest on wykorzystywany do celów geopolitycznego konstruowania pod kierownictwem służb specjalnych. Wcześniej już zadawałem pytanie odnośnie ewentualnego wciągnięcia zasobów wywiadowczych Unii Europejskiej do zarządzania funduszami, przeznaczonymi na cele przestępcze, łapówki i przekupstwo, oraz mającymi konta w strefach off shore. Ale nie otrzymałem odpowiedzi. Do tego pytania dodam jeszcze jedno: „Jakie są związki Unii Europejskiej z Funduszem Bezpieczeństwa Globalnego i jakie są jego relacje z instytucjami Unii Europejskiej?”

Pan Mote nie otrzymał jednak odpowiedzi na swoje pytanie. Natychmiast potem trafił do wykazu pierwszej dziesiątki osób podlegających likwidacji.

Obecnie pozycja Rothschildów jest bardzo mocna w Europie, Azji, szczególnie w Chinach, Indiach, a także w Brazylii. Włączyli się do wielkich interesów w USA, związanych z restrukturyzacją z powodu bankructwa. Dzisiejszy sprowokowany przez chazarskich bankierów kryzys finansowy wyraźnie wzmógł te bankructwa, a co za tym idzie i potrzebę tego rodzaju usług. Jest to ten przypadek, kiedy bankructwo daje pieniądze.

Ci bankierzy to przestępcy, którzy dokonali i planują dokonywać globalnych przestępstw wobec ludzkości. Spróbujmy jeszcze raz przeanalizować, gdzie są ich korzenie? Owszem, pod względem geopolitycznym w Chazarii. Ale duchowo, czyje przestępstwo oni kontynuują?

W Ewangelii według Św. Jana (12, 1-6) jest napisane:

„Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał go wydać: Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodzie­jem, i mając trzos, wykradał to, co składano”.

Mógł on wziąć tyle, ile chciał. Lecz jemu wciąż było mało. I, żeby dostać jeszcze 30 srebrników, sprzedał Chrystusa. „Dla złodzieja i chciwca droższe od dużych pieniędzy są tylko… bardzo duże pieniądze”.

Judasz, przypomnę, był z pokolenia Dana, które w efekcie stało się duchowym przywódcą Chazarii, najpierw widzialnej, a potem niewidzialnej. Pokolenie Dana oddało hołd i oddaje idolowi – złotemu cielcowi. Po wymieszaniu się z Chazarami zatraciło swoją etniczność, ale zachowało swojego ducha zdrady, złodziejstwa, podstępu i judaszostwa. Teraz w osobie bankierów duch pokolenia Dana sprzedaje i okłamuje całą ludzkość, popycha ją na drogę oddawania czci złotemu cielcowi. Sprowokowany przez bankierów kryzys finansowy skierowany jest ku temu, by ludzie w poszukiwaniu chleba powszedniego przestali myśleć o Bogu, a żeby myśleli tylko o sferze materialnej – pieniądzach. O tym, jak zarobić je na różne sposoby, nawet za cenę przestępstwa, za cenę zdrady Chrystusa, żeby tylko znaleźć sobie pożywienie.

Na tę właśnie drogę bankierzy Dana popychają ludzkość. W tym właśnie zawarta jest istota duchowa obecnego kryzysu finansowego oraz cel bankierów chazarskich – przekształcić wszystkich w Judaszy z pokolenia Dana. Judasz sprzedał Zbawcę z powo­du bezpośredniej namowy diabła: „Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu. Poszedł więc umówił się z arcykapłanami i dowódcami straży, jak ma im Go wydać” (Ewangelia według Św. Łukasza 22, 3 – 4).

Wiadomo, jest to droga samodestrukcyjna, samobójcza – droga uwielbienia Antychrysta, droga śmierci.

Jest to powodem różnego rodzaju prognoz pesymistycznych odnośnie przyszłości USA.

Istnieje jeszcze jedna paralela. Judasz mógł posłużyć się skradzionymi pieniędzmi ze Wspólnoty Dóbr Apostolskich tylko pod jednym warunkiem: jeśli Wspólnota przestanie istnieć. I osiągnął swoje. Po Pojmaniu Jezusa praktycznie wszyscy Jego uczniowie w strachu uciekli.

Bankierzy-Danowie, którzy przejęli od Judasza sztafetę duchową, chcą zawładnąć bogactwem USA, ale zdają sobie sprawę, że jest to możliwe tylko wtedy, kiedy państwo to przestanie istnieć, tylko wtedy, jeśli wszystkie państwa przestaną istnieć.

Jak twierdzą teologowie, największą namiętnością Judasza była miłość do bogactwa – chciwość. A najskrytszym życzeniem, być może – stanowisko ministra finansów w Królestwie Mesjasza, gdzie mógłby kraść takie kwoty, o jakich nie śnili nawet najbardziej sprytni złodzieje świata. Ale Chrystus nie chciał stać się liderem religijnym i politycznym Izraela. On w ogóle unikał bezpośredniego konfliktu z władzami. Pogląd, że Zbawiciel odmówi Niesienia Krzyża, skusiwszy się królestwem ziemskim, istotnie jest satanistyczny. Po ukrzyżowaniu Chrystusa największą stratą dla Judasza z pewnością było to niespełnione bogactwo, które Judasz uważał już za swoje. W swoich marzeniach już rozdzielał strumienie pieniędzy płynące do skarbu państwa Mesjasza ze wszystkich stron świata. Zbawiciel nie wszczął walki o władzę ziemską.

Bankierzy chazarscy z pokolenia Dana wchodzą w bezpośredni konflikt z władzami, pragnąc zagarnąć władzę w ziemskim globalnym królestwie. Dla nich państwo to wróg. Chcą oni przy pomocy sprowokowanego przez siebie bankructwa w państwach osiągnąć bankructwo państwowości narodowej, żeby uformować swoje ministerstwo finansów w królestwie Antychrysta, którego dla realizacji tego swojego najskrytszego marzenia doprowadzą do władzy jako lidera religijnego i politycznego.

Koniec chazarskich bankierów będzie taki sam, jak koniec chciwca i zdrajcy Chrystusa, Judasza, o którego zdradzie Jan Złotousty j napisał tak:

„Chciwcy, zwróćcie uwagę i zastanówcie się co się stało ze zdrajcą? Że i pieniądze utracił, i zgrzeszył, i własną duszę zgubił.  To tyrania chciwości! Ani srebra nie wykorzystał, ani życia prawdziwego nie użył, ani nie miał przyszłości, i… powiesił się”.

http://gazetawarszawska.com