Na szczycie NATO w Madrycie Finlandia została zaproszona do przyłączenia się do sojuszu. Co to oznacza dla Finlandii?

 

1. Na szczycie NATO w Madrycie Finlandia została zaproszona do przyłączenia się do sojuszu. Co to oznacza dla Finlandii?

   Jeśli rosyjski prezydent Władimir Putin przekroczy 830-milową granicę fińską, Stany Zjednoczone staną w obronie Helsinek i będą walczyć z Rosją po fińskiej stronie.

   Co dla Ameryki oznacza członkostwo Finlandii w NATO?

   Jeśli Putin dokona militarnego ruchu w Finlandii, Stany Zjednoczone rozpoczną wojnę z największym narodem świata, dysponującym arsenałem od 4500 do 6000 pól bitewnych i strategiczną bronią jądrową.

   Żaden prezydent z czasów zimnej wojny nie marzył o podjęciu takiego zobowiązania – zaryzykowania przetrwania naszego narodu w celu obrony terytorium kraju oddalonego o tysiące mil, który nigdy nie był żywotnym interesem USA.

   Pójście na wojnę ze Związkiem Radzieckim o zachowanie fińskiego terytorium byłoby postrzegane jako szaleństwo podczas zimnej wojny.

   Przypomnijmy: Harry Truman odmówił użycia siły w celu przełamania blokady Berlina przez Józefa Stalina. Dwight Eisenhower odmówił wysłania wojsk amerykańskich, by ratowali węgierskich bojowników o wolność, rozwalanych przez sowieckie czołgi w Budapeszcie w 1956 roku.

   Lyndon B. Johnson nie zrobił nic, by pomóc czeskim patriotom zmiażdżonym przez armie Układu Warszawskiego w 1968 roku. Kiedy Solidarność Lecha Wałęsy została rozbita na rozkaz Moskwy w Polsce w 1981 roku, Ronald Reagan złożył odważne oświadczenia i wysłał kserokopiarki.

   Podczas gdy Stany Zjednoczone wydawały coroczne deklaracje poparcia w czasie zimnej wojny dla „zniewolonych narodów” Europy Środkowej i Wschodniej, wyzwolenie tych narodów spod kontroli sowieckiej nigdy nie było uważane za tak istotne dla Zachodu, aby uzasadnić wojnę z ZSRR.

   Rzeczywiście, w ciągu 40 lat zimnej wojny NATO, które rozpoczęło się w 1949 r. z 12 państwami członkowskimi, dodało tylko cztery kolejne — Grecję, Turcję, Hiszpanię i Niemcy Zachodnie.

   Jednak wraz z zaproszeniem Szwecji i Finlandii do przyłączenia się jako 31. i 32. narody, aby otrzymać gwarancję wojenną z Artykułu 5, NATO podwoiło swoje członkostwo od czasu, co uważano – z pewnością przez Rosjan – za koniec zimnej wojny .

   Wszystkie narody niegdyś będące częścią Moskiewskiego Układu Warszawskiego – Niemcy Wschodnie, Polska, Węgry, Czechy, Słowacja, Rumunia, Bułgaria – są teraz członkami NATO kierowanego przez USA – skierowanego przeciwko Rosji.

   Trzy byłe republiki ZSRR — Estonia, Łotwa i Litwa — są teraz również członkami NATO, sojuszu wojskowego utworzonego w celu związania i powstrzymywania narodu, do którego należały podczas zimnej wojny.

   Litwa, zamieszkana przez 2% ludności Rosji, ogłosiła właśnie częściową blokadę towarów przemieszczających się przez jej terytorium do Kaliningradu, rosyjskiej enklawy nad Morzem Bałtyckim.

   Na protest Putina Wilno przypomniało Moskwie, że Litwa jest członkiem NATO.

   Jest nakazem polityki geostrategicznej, że wielkie mocarstwo nigdy nie powinno ustąpić słabszemu mocarstwu zdolności do wciągnięcia go w wielką wojnę.

   W 1914 roku kajzerowskie Niemcy dały swojemu austriackiemu sojusznikowi „czek in blanco”, aby ukarać Serbię za udział w zabójstwie arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, następcy tronu austriackiego. Wiedeń spieniężył kajzerski czek i zaatakował Serbię, a Wielka Wojna 1914-1918 trwała.

   W marcu 1939 Neville Chamberlain udzielił Polsce gwarancji wojennej. Gdyby Niemcy zaatakowały Polskę, Wielka Brytania walczyłaby po stronie Polski.

   Wzmocnieni tą gwarancją wojenną od Imperium Brytyjskiego, Polacy zablokowali Hitlera, odmawiając rozmów z Berlinem w sprawie niemieckich roszczeń do miasta Gdańska, odebranych mu na paryskiej konferencji pokojowej w 1919 roku.

   1 września 1939 r. Hitler zaatakował i Wielka Brytania wypowiedziała wojnę, wojnę, która trwała sześć lat i śmiertelnie zraniła Imperium Brytyjskie.

   A Polska? W Jałcie w 1945 roku Winston Churchill zgodził się, że okupowana przez Sowietów Polska powinna pozostać w areszcie Stalina.

   Putin jest rosyjskim nacjonalistą, który uważa rozpad ZSRR za największe nieszczęście XX wieku, ale nie tylko on odpowiada za nieszczęsne stosunki między naszymi krajami.

   My, Amerykanie, odegraliśmy wiodącą rolę w tym, co kształtuje się jako druga zimna wojna, bardziej niebezpieczna niż pierwsza.

   W ciągu ostatniego ćwierćwiecza, po tym, jak Rosja rozwiązała Układ Warszawski i pozwoliła ZSRS rozbić się na 15 państw, wepchnęliśmy NATO, stworzone, by osaczać i powstrzymywać Rosję, do Europy Środkowej i Wschodniej.

   W 2008 roku neokonserwatyści skłonili Gruzję do ataku na Osetię Południową, prowokując rosyjską interwencję i rozgrom armii gruzińskiej.

   W 2014 roku neokoni skłonili Ukraińców do obalenia wybranego prorosyjskiego reżimu w Kijowie. Kiedy im się to udało, Putin zajął Krym i Sewastopol, które przez wieki były macierzystą bazą rosyjskiej floty czarnomorskiej.

   W 2022 roku Moskwa poprosiła USA o zobowiązanie się do niewprowadzania Ukrainy do NATO. Odmówiliśmy. A Putin zaatakował. Jeśli Rosjanie wierzą, że ich kraj został przyparty do muru przez Zachód, czy możemy ich winić?

   Amerykanie zdają się lekceważyć mrocznych rosyjskich ostrzeżeń, że zamiast zaakceptować porażkę na Ukrainie, upokorzenie ich narodu, ich okrążenie i izolację, uciekną się do taktycznej broni jądrowej.

   Czy naprawdę mądrze jest odrzucać te ostrzeżenia jako „grzechotanie szabelką”?

   Patrick J. Buchanan jest autorem „Wojny Nixona w Białym Domu: Bitwy, które stworzyły i złamały prezydenta i podzieliły Amerykę na zawsze”.