pieniądz nie śmierdzi.

 

1. 

   Józef Bizoń do

   Re. (...) – Osoba prywatna

   Tak się składa, że swego czasu z ks. Stehlinem miałem przyjemność osobiście rozmawiać ponad godzinę czasu.
   Wyznaje on zasadę, że pieniądz nie śmierdzi.
   Biskupi FSSPX noszą w sobie osobistą urazę do Jana Pawła II za ich ekskomunikę. Wyklucza to obiektywną ocenę.

   Bliźnim jest każdy człowiek z uwagi na sam fakt jego człowieczeństwa, co nie oznacza, że czyny jego nie podlegają osądowi oraz ziemskiej karze właśnie w trosce o bliźnich.
   Tworzycie sobie talmudyczne pojęcie „bliźni” według własnego uznania i w zależności od własnych potrzeb.
   ———-

   A tu zwolennik dnia judaizmu.

   „Ks. dr Jacek Stefański: Język hebrajski jest moim językiem ojczystym, ponieważ urodziłem się w Izraelu, gdzie spędziłem pierwsze 16 lat mojego życia. Moi rodzice zaś urodzili się w Polsce. Rodzina taty wywodzi się z Ostrowa Wielkopolskiego.

   Rodzice mamy byli ortodoksyjnymi Żydami spod Kalisza i zostali zamordowani przez Niemców w getcie warszawskim. Mama przeżyła II Wojnę Światową, bo została adoptowana przez bezdzietnych Polaków mieszkających w Lublinie.

   O tę adopcję zatroszczył się jej dziadek, ortodoksyjny Żyd mówiący doskonale po niemiecku, który przekonał okupantów, że jest Polakiem wywodzącym się z pruskiego zaboru.
   Przybrani rodzice mojej mamy zadbali o jej katolickie wychowanie. Później przeprowadziła się z nimi do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie też poznała mojego tatę i tam się pobrali. Na zaproszenie wspomnianego dziadka mieszkającego wówczas pod Tel Awiwem Rodzice przeprowadzili się do Izraela w 1963 roku.„

   „Deklaracja watykańska Nostra aetate idzie jego tokiem myślenia, gdy zaznacza, że należy „ożywić i zalecić obustronne poznanie się i poszanowanie, które osiągnąć można zwłaszcza przez studia biblijne i teologiczne oraz przez braterskie rozmowy” (NE 4). Zwróćmy uwagę na słowo „obustronne”. Co prawda są podejmowane z Żydami braterskie rozmowy, dyskusje i kontakty, dzięki którym udało się też pozbyć niektórych uprzedzeń, stereotypów i błędów, ale czy po obu stronach? Po naszej stronie, na pewno. A po stronie żydowskiej?

   W bardzo małej mierze. A co ze wspólnym pochyleniem się nad Starym Testamentem w odniesieniu do Osoby Pana Jezusa? Ortodoksyjnych Żydów to nie interesuje. Nie mają „dnia katolicyzmu”, bo judaizm zabrania dyskusji na temat Jezusa. W związku z tym, czy nie zbyt łatwo pogodziliśmy się z tą sytuacją? Czy nie odeszliśmy od kierunku wyznaczonego przez Świętego Pawła oraz Nostra aetate?

   Hasłem tegorocznego Dnia Judaizmu są słowa „Moje myśli nie są myślami waszymi” z Księgi proroka Izajasza (55,8), jak można je odczytać z perspektywy chrześcijan i Żydów?

   Należy te słowa odczytać z wiarą i ufnością, że Bóg ma sposoby na to, aby przekonać Żydów, iż Pan Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym i jedynym Zbawicielem.
   Dowodem na to są Żydzi, którzy przeszli i przechodzą na katolicyzm, jak naczelny wojenny rabin Rzymu Eugenio Zolli. Bardziej współczesnym przykładem jest były ortodoksyjny francuski rabin Jean-Marie Setbon.
   Są to osoby, które uznały konieczność modlenia się o uznanie przez Żydów Chrystusa w Kościele katolickim. Ich świadectwa i pisma potwierdzają, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.”

   .https://opoka.org.pl/biblioteka/I/IR/opiekun202202-judaizm