Czy 🇷🇺 Rosja i 🇮🇷 Iran zastawiły wielką pułapkę na Imperium, poddając Syrię? Analiza.

 

1. Czy  Rosja i  Iran zastawiły wielką pułapkę na Imperium, poddając Syrię?
   Analiza.
   Przypomnijmy sobie, jak Zachód w końcu rozbił Związek Radziecki. Dokładnie w ten sam sposób – zostali wciągnięci do Afganistanu.
   Myślę, że jest to ta sama pułapka zastawiona na Cesarstwo Zachodnie.
   8 grudnia ,w wiadomościach podano, że Syria upadła.
   Nie mogłem w to uwierzyć ani ująć tego w żadne sensowne ramy, ponieważ między początkiem ataku HTS (grupy terrorystycznej Hayat Tahrir al Sham, alias StSt ) a upadkiem Damaszku i obaleniem Bashara al- Assada minęło 11 dni.
   Czy to logiczne?
   Władze samorządowe i portale społecznościowe są zasypywane wyjaśnieniami – wszystko oczywiste: korupcja, armia nie chciała walczyć, upadek systemu, nie byli gotowi, zaskoczono ich …
   To wszystko nie ma sensu .I to nawet nie musi być do końca prawdą…
   To ta sama Syria, pod rządami tego samego Bashara al-Assada, która oparła się wspólnemu atakowi amerykańskich wasali, Anglii, Al-Kaidy, Dżabat al-Nusra, ISIS, przy pełnym wsparciu całej Ligi Arabskiej – stawiała opór własnym siłom opozycji przez cztery lata. W 2015 r. w końcu przyszła na ratunek Rosja. A teraz ta sama Syria, ten sam Bashar al-Assad upadł w ciągu 10-11 dni…
   W grudniu 2016 roku ostatecznie siły rządowe przerwały oblężenie Aleppo i od tego czasu mieli osiem lat na odbudowę, przegrupowanie, wzmocnienie obrony i wiedzieli o siatce terrorystycznej w Idlib. Niezrozumiałe jest, że nie wiedzieli, że ten Muhammad ben al-Jalani, czy Jolani , jakkolwiek się nazywa, który zmienia się co kilka lat, krzyczał, że zajmie Aleppo i pojedzie aż do Damaszku. Wiedzieli o tym.
   Jalani od 2013 r. znajduje się na liście organizacji terrorystycznych Departamentu Stanu USA. Od 2018 r. Al Nusra, pod nową nazwą HTŠ, znajduje się na liście organizacji terrorystycznych Departamentu STANU.
   Jak zmieniła się sytuacja w tym regionie od 2016 roku, osiem lat temu?
   Rosja i Iran przeszły od wzajemnie chłodnych stosunków do przyjaznych, stając się bliskimi sojusznikami, w pełni wspierając Syrię.
   Iran i Arabia Saudyjska nie są już wrogami. Liga Arabska, z wyjątkiem Kataru, wspierała Bashara al-Assada. I wszystko przepada w ciągu 10 dni.
   Nie rozumiem tego.
   Po „przetrawianiu” tego wszystkiego przez dwadzieścia cztery godziny od usłyszenia tego w wiadomościach doszedłem do wniosku, że może nie Syria, ale Iran i Rosja zastawiły pułapkę na Imperium. Ponieważ ta bitwa z pewnością nastąpi. Według amerykańskich doniesień HTS, jako największa grupa terrorystyczna, atakuje pozycje syryjskie nieprzerwanie od 2022 roku. Nikogo więc to nie zdziwiło. Historia niespodzianki jest dla mnie niezrozumiała. To, że Rosjanie podpisali rozejm z Erdoğanem, który wielokrotnie pokazywał, że czasami wbija nóż w plecy, a potem całkowicie dali sobie spokój z regionem, myśląc, że nie ma się czym martwić – też jest dla mnie niezrozumiałe.
   Dlatego dla mnie jedynym sensownym wyjaśnieniem jest to, że to wszystko zostało zaprojektowane. Ponieważ sposób, w jaki armia syryjska się poddała – nie odbył się tylko w jednym miejscu, ale w jednym, potem drugim, potem trzecim… To było skoordynowane – otrzymali rozkaz wycofania się i demobilizacji. Wtedy pojawia się pytanie dlaczego? Ponieważ nawet w takich miejscach jak Aleppo i Hama ich najlepsze jednostki znajdowały się w Hamie – gdyby ci ludzie z HTS musieli zaangażować się w wojnę miejską, pokonanie oporu zajęłoby im tygodnie lub miesiące. I byli dobrze wzmocnieni…
   Z tego co czytam, armia syryjska była dziesięć razy liczniejsza – miała pod bronią dwieście tysięcy ludzi w porównaniu do piętnastu do dwudziestu tysięcy, którzy rozpoczęli inwazję…
   Nawet jeśli założymy, że HTS liczyło trzydzieści tysięcy, musiałoby być liczniejsze niż jednostki broniące się, które spodziewały się ataku. Musi więc istnieć powód, dla którego nakazano im demobilizację, po prostu wpuszczenie ich.
   A jaki może być powód?
   Po pierwsze, musimy zrozumieć, że ten konflikt jest częścią tego samego konfliktu, co Ukraina. Dwa dni po rozpoczęciu ataku w środę 27 listopada i w piątek 29 listopada Putin odpowiedział na pytanie dziennikarza dotyczące Ukrainy i powiedział: „Chcę tylko jasno powiedzieć, że na Ukrainie nie zaakceptujemy zawieszenia broni ani zamrożenia konfliktu wzdłuż jakichkolwiek linii separacji – dążymy do ostatecznego rozwiązania, tylko to nas interesuje”. Co ma na myśli mówiąc „ostateczne rozwiązanie”? Myślę, że jest to całkowita rekonfiguracja architektury bezpieczeństwa kontynentu euroazjatyckiego. Obecnie architekturę bezpieczeństwa definiuje anglosaska geopolityka – Mackindera.
   Zawsze chodziło o to, aby zapobiec wiodącej potędze Rosji, która wychowała i stworzyła kolejne imperium. Dlatego należy ją otoczyć kryzysowymi półksiężycami, od Morza Śródziemnego po Koreę, aby zawsze była pogrążona w bagnach – Czeczenii, Dagestanie, Afganistanie, Syrii, Ukrainie i tak dalej – aby zawsze krwawiła i osłabła. Rosjanie chcą, żeby to się skończyło. I to nie tylko Rosjanie. Już cała Szanghajska Organizacja Współpracy. Irańczycy, cała Oś Oporu na Bliskim Wschodzie, Chińczycy, Korea Północna, teraz Hindusi – wszyscy mają w tym żywotny interes, a częścią tej gry, być może najważniejszą w tej chwili, jest Bliski Wschód i Syrii. Teraz wciągnęli amerykańskiego wasala – Turcję, Syryjską Armię Ludową i HTŠ oraz Francję – czyli grupę tych jednostek i organizacji dżihadystycznych, które również są wobec siebie wrogie. A teraz toczą ze sobą wojnę – Turcy rzekomo zamrozili już fundusze HTS. HTS istnieje tylko dzięki temu, że inkubowali je Turcy – jutro mogą je zamknąć.
   To ponownie rodzi pytanie, w jaki sposób Syria mogła poddać się takiemu papiestwu. Jedyne, co ci ludzie mają po swojej stronie, to przemoc. Włamali się do Syrii pickupami i improwizowanymi pojazdami opancerzonymi, nawet nie prawdziwymi pojazdami opancerzonymi i czołgami, więc powinni być łatwym celem, ale z jakiegoś powodu ich wpuścili. Potem wkracza Izrael, czego również się spodziewano. Izrael rozpoczął bombardowanie przejścia między Libanem a Syrią tego samego dnia, w którym podpisał rozejm z Hezbollahem, czyli tego samego dnia, w którym HTSH najechał Syrię. Jedyne do czego można się w ten sposób dostać to pułapka.
   Przypomnijmy sobie, jak Zachód w końcu rozbił Związek Radziecki. Dokładnie w ten sam sposób – zostali wciągnięci do Afganistanu. Może się mylę, ale myślę, że pomiędzy Rosjanami, Irańczykami i armią syryjską została podjęta decyzja o uniknięciu rozlewu krwi, wciągnięciu ich do kraju, a najpierw ich jednostki się rozproszą, co już się dzieje, a potem zniszczą ich, a następnie skonsolidują Syrię, która prawdopodobnie znajdzie się pod rządami Iranu. Widziałem już raporty, że izraelski wywiad i wojsko stały się bardzo podejrzliwe, a teraz widzą, że prawdopodobnie wpadli w pułapkę.
   Czy Hezbollah nie straci linii zaopatrzenia przez Syrię?
   Zrobią to, ale nawet Hamas nie miał linii zaopatrzenia od października ubiegłego roku, znajduje się w swego rodzaju izolacji, ale Izrael nie był w stanie ich pokonać. Nie muszą pokonać Izraela, muszą po prostu przetrwać i myślę, że Hezbollah jest gotowy przetrwać w dłuższej perspektywie bez dostaw. Nie zawali się jak domek z kart.

   cdn.
2. 

   cd.

   C.d. ANALIZY : Ta sytuacja ma dla mnie sens tylko wtedy, gdy istnieje inny plan. Próbowałem wziąć pod uwagę opcję, że Erdogan również bierze w tym udział , ponieważ jeśli wbije nóż w BRICS, SCO, Chińczyków, Rosjan, Irańczyków i potencjalnie narazi się na gniew narodu tureckiego, który jednomyślnie sprzeciwia się wspieraniu Izraela i zachodnie szaleństwa na Bliskim Wschodzie – to też nie ma sensu.
   Rosjanie robią interesy z Erdoganem. Wyznaczyli Turcję jako główny hub energetyczny dla rynków zachodnich, co stawia ich na bardzo potężnej pozycji, właśnie kończą budowę elektrowni jądrowej w Turcji, rosyjscy inżynierowie szkolą tureckich inżynierów w jej obsłudze,
   Chińczycy przynoszą ogromne inwestycje. Turcja buduje fabrykę samochodów wartą miliard dolarów w zachodniej Turcji, Alibaba inwestuje dwa miliardy i tak dalej, i tak dalej. Są to niezbędne inwestycje, a Turcja jest bardzo zainteresowana pozostaniem w BRICS i utrzymaniem przyjaznych stosunków z Rosją, Azerbejdżanem, Iranem, Chinami… Co zyskują wbijając wszystkim nóż w plecy?
   Pozostaje tylko to, że Erdogan jest całkowicie szalony i że ma absolutnie irracjonalną obsesję na punkcie Wielkiego Turanu, mimo że jest on trudny do osiągnięcia, oraz zdobycia Aleppo, zajęcie terytorium.
   W Idlib jest około czterech milionów Syryjczyków, z których dziewięćdziesiąt procent jest zależnych od pomocy humanitarnej przybywającej codziennie z Turcji. Wymaga to ogromnych zasobów i myślę, że chce się go pozbyć. Jest także podatny na irańskie zbrojenie Kurdów przeciwko siłom tureckim. Na południowej i wschodniej granicy znajduje się także wrogi podmiot.
   Wszystko jest całkowicie nie na miejscu.
   Czy wszyscy oszaleli, czy to jakaś pułapka?
   Jest jeszcze rosyjski sposób prowadzenia wojny. Rosjanie nie przywiązują zbyt dużej wagi do terytorium. Ważne jest dla nich zachowanie siły roboczej i broni. Kiedy Napoleon najechał ich , nie mogli go pokonać w bezpośredniej bitwie, więc wpuścili go aż do Moskwy, a następnie pokonali go wyczerpaniem.
   Kiedy Hitler najechał z największymi siłami, jakie kiedykolwiek zgromadzono, wpuścili go i pokonali wyczerpaniem. Być może właśnie to doprowadziło do wydania rozkazu rozwiązaniu jednostek syryjskich –„wpuśćcie ich, z czasem ich wykończymy”.
   Nie wiem – dla mnie to ma sens. Czas pokaże.
   Być może się mylę – przekonamy się z czasem.
   Czy Rosja nie traci w ten sposób dostępu do ciepłych mórz?
   Potencjalnie tak, ale nie wiem – nadal mają Krym, mają zdolności militarne dalekiego zasięgu, a także mają sojusz z Iranem, który jest bardzo obecny w tym regionie i ma wielu wasali, w tym Hezbollah. To nie musi być strata, której nie będę w stanie odrobić. Mają dostęp do Morza Czarnego. Są zaskakująco łagodni wobec Turcji w tym sensie, że nie zareagowali gwałtownie i nie oskarżyli Erdogana o zdradę stanu. Nie wiem, dowiemy się.
   Czy może to być pułapka dla Zachodu?
   Syria jest dla nich niezwykle ważna – po pierwsze, aby zabezpieczyć Izrael, po drugie, jako szansa na ewentualne rozbicie Iranu, po trzecie, jako bezpieczne terytorium dla tranzytu ropy i gazu z Kataru. Wygrali to bardzo łatwo. Teraz może stać się ofiarą wymagającą coraz większych zasobów do utrzymania i obrony. Teraz będą mieli motyw, żeby zapewnić to i tamto, sprowadzą armię, broń, będą dawać coraz więcej zasobów tym grupom dżihadystów… A te grupy dżihadystów to głównie najemnicy i zwykle trafiają do tego, kto oferuje najwięcej , nie mają lojalności. Jeśli Rosjanie, Irańczycy i Chińczycy zaoferują im lepszą ofertę, mogą z dnia na dzień zmienić stronę.
   Myślę, że dla Rosjan, Irańczyków, Chińczyków, całej SzOW jest niezwykle ważne, aby w końcu wypędzić zachodnie interesy z Bliskiego Wschodu. Myślę, że jest to sposób na osiągnięcie tego.
   Spróbujmy zrozumieć znaczenie tego wszystkiego.
   W tej chwili wydaje się, że Amerykanie, Anglicy, Francuzi, Turcy, Izraelczycy są czystymi geniuszami. Właśnie odnieśli wielkie zwycięstwo w ciągu dziesięciu dni, czego nikt się nie spodziewał. Dosłownie nikt nie spodziewał się, że tak się stanie. Myślę, że to przynęta.
   Ale jeśli cofniemy czas jeszcze trochę, o około trzydzieści lat, i cofniemy się do roku 1993 – doktryna Wolfowitza obowiązywała. Została napisana, gdy Stany Zjednoczone znajdowały się w zenicie – militarnie, dyplomatycznie, ekonomicznie, pod każdym względem. Uważano ich za niemal niepokonanych. Cała doktryna polegała na zachowaniu tej jednobiegunowości – pozostaniu niekwestionowaną potęgą światową, której nikt nie będzie mógł się oprzeć ani przeciwstawić. Czy od tego czasu, 31–32 lata później, są bliżej tego, Nowego Amerykańskiego Stulecia , czy też są od tego dalej? Z tego, co widzę, są od tego lata świetlne. Rosja nie powinna była wyrosnąć na godnego przeciwnika, Chiny powinny zostać powstrzymane, Iran powinien zostać przejęty i zmienić reżim, przegrywają na Ukrainie, która była dla nich niezwykle ważna. Była to najważniejsza bitwa całego konfliktu. I nie tracą tego – już to stracili. W dobrych czasach stracili Gruzję, co powinno otworzyć kolejny front przeciwko Rosji.
   A teraz nagle wielka nagroda, Syria, wpada w ich ręce.
   Tylko co jeśli tak nie jest? A jeśli to pułapka? A jeśli ta kość utknie im w gardłach?
   I to ma sens, bo tak właśnie upadł Związek Radziecki – w Afganistanie. Amerykanie ich oszukali, chwycili przynętę, weszli i zostali zniszczeni przez wyczerpanie. Sprowadzali coraz więcej środków wojskowych, mieli coraz więcej ofiar, aż w końcu musieli się poddać. Myślę, że to ten sam chwyt, ta sama pułapka zastawiona na Cesarstwo Zachodnie.
   Siergiej Karaganow , którego słów słucha Putin, sformułował strategię ze strony rosyjskiej, mówiąc coś w rodzaju „musimy pomóc Stanom Zjednoczonym w przejściu od globalnego hegemona do normalnego superpotęgi”, sprawić, aby to przejście było jak najbardziej pokojowe i bezkrwawe, a następnie całkowicie powstrzymać Europę i siły europejskie, aby uporać się z własnymi problemy. To pasuje do tego, co robią w Syrii.
   Ale powtarzam, to tylko przypuszczenie, może się mylę, a czas pokaże.
   Ale co to oznacza dla reszty z nas?
   Myślę, że może to oznaczać znacznie wyższe ceny energii, ponieważ jeśli mówimy o wojnie na wyniszczenie, mówimy o latach, a nie tygodniach. Oznacza to również poważne przerwy w dostawach ropy, utratę kontroli nad tym, dokąd trafia ta ropa…
   Stoimy w obliczu dużej niestabilności i powiedziałbym, że bardzo prawdopodobne są wyższe ceny ropy i metali szlachetnych, a co do reszty trudno powiedzieć, ale powiedziałbym dalszy spadek zachodnich walut, zwłaszcza euro, jena i funta brytyjskiego , dolar mógłby być proporcjonalnie lepszy, dalsza podwyżka stóp procentowych, ponownie szczególnie w Europie, Wielkiej Brytanii i Japonii, w w mniejszym stopniu w USA. I myślę, że widzieliśmy to już wcześniej. W jakiś sposób zacząłem zakładać, że zacznie się to dziać od dnia opuszczenia Afganistanu przez USA.
   Od tego czasu obserwowałem niemieckie obligacje, brytyjski dług, amerykańskie obligacje skarbowe – przewidywałem, że wszystkie zaczną spadać. Jednak amerykańskie obligacje skarbowe spadły o połowę w porównaniu z brytyjskimi i europejskimi w ciągu trzech lat – od sierpnia 2021 r. do dzisiaj, czyli wystarczająco długo, aby można było zaobserwować rozwój dynamiki.
   Myślę, że Stany Zjednoczone zasadniczo wykorzystują Europę, Wielką Brytanię i Japonię jako amortyzator tego krachu.
   Autor analizy to Alex Krainer – ekspert ekonomiczny, właściciel Krainer Analytics ; urodzony w Rijece, studiował i mieszkał w Szwajcarii i USA, obecnie mieszka w Monako. Autor kilku książek.