Czym zajmowali się Żydzi w latach 30-tych ubiegłego wieku?
Ten esej jest ćwiczeniem w łączeniu kropek, łączeniu pozornie różnych wydarzeń, które są w rzeczywistości połączone w jakiś znaczący sposób, próbując dać czytelnikom możliwość umieszczenia wydarzeń na świecie w kontekście i wyłonienia całego spójnego obrazu z tych pozornie oddzielnych elementów. Treść tego eseju jest następująca:
(1) Wielki Kryzys lat 30. XX wieku
(2) Krajowe konfiskaty złota w USA
(3) Ustawa o zakupie srebra z 1934 r.
(4) Wielki Chiński Rabunek Złota dokonany przez Citibank
(5) Światowy rabunek złota – amerykański FED
(6) Żydowskie wypowiedzenie wojny i bojkot gospodarczy Niemiec w 1933 r.
(7) Próba żydowskiego przewrotu faszystowskiego w Ameryce w 1933 r.
(8) Przejęcie Chin
(9) Przygotowania do II wojny światowej przeciwko Niemcom
(1) Wielki Kryzys lat trzydziestych XX wieku
Ben Strong i Montagu Norman
Nie jest tajemnicą, że jedną z najgorszych zalet prywatnej własności banku centralnego kraju jest to, że Żydzi mają całkowitą kontrolę nad tymi gospodarkami. Ponieważ kontrolują oni zarówno podaż pieniądza, jak i stopy procentowe, z łatwością mają władzę nad gospodarkami i czerpią ogromne zyski w każdym cyklu. Robią to za każdym razem w ten sam sposób – obniżając stopy procentowe do zera lub prawie do zera, jednocześnie ogromnie pompując podaż pieniądza i udzielając niemal nieograniczonych kredytów, tworząc w ten sposób duże bańki zadłużenia, na rynkach akcji, rynkach mieszkaniowych itd. Następnie poważnie ograniczają podaż pieniądza i wszystkie kredyty, jednocześnie podnosząc stopy procentowe, bankrutując w ten sposób niezliczone tysiące banków, firm i rodzin oraz wykupując za grosze, za dolara – wszelkiego rodzaju aktywa, gdy krew płynie po ulicach. Nie jest również tajemnicą, że wszystkie takie recesje były celowo zadawane zachodnim gospodarkom przez tych żydowskich bankierów przez ostatnie 200 lat lub dłużej. Załamanie z 1929 roku i wynikający z niego Wielki Kryzys z lat 30. był tylko jednym z nich. Miało to miejsce wiele razy przed rokiem 1929 i miało miejsce wiele razy później.
Na początku lat 30. chazarscy Żydzi w londyńskim City właśnie rozpętali najbardziej gorzką recesję w historii. Montagu Norman, szef należącego do Rothschildów Banku Anglii, spotkał się z należącym do Rothschildów FED i Stowarzyszeniem Bankierów USA, a wkrótce potem cała światowa gospodarka załamała się. Senator Robert Owen, współautor ustawy o Rezerwie Federalnej, zeznał przed komisją Kongresu, że bank, którego był właścicielem, otrzymał zawiadomienie od Narodowego Stowarzyszenia Bankierów, w którym stwierdzono: „Natychmiast wycofasz jedną trzecią swojego obiegu i wezwiesz do spłaty połowy swoich pożyczek”.
W ten właśnie sposób Rothschild i żydowscy bankierzy centralni wywołują recesje: natychmiastowe zmniejszenie podaży pieniądza w kraju o 35% lub więcej i zmniejszenie całkowitej akcji kredytowej o 50%. Nieuniknionym rezultatem jest bankructwo tysięcy korporacji i banków oraz ogromny spadek wartości giełdowych i aktywów korporacyjnych wszelkiego rodzaju, które są teraz dostępne do kupienia za grosze za dolara. Omówiłem skutki, w tym wywołane recesje, banków centralnych będących własnością Żydów w poprzednim artykule zatytułowanym „Miejmy kryzys finansowy: Najpierw potrzebujemy banku centralnego”[1]. Pokrótce omówiłem to również w innym wcześniejszym artykule, „Najbogatszy człowiek na świecie”, część (8) Recesje i depresje[2].
Wielki Kryzys nie tylko wymagał planowania z wyprzedzeniem, ale także działania podczas recesji były zniechęcające. Jedno ze źródeł podaje, że w latach 30. upadło 1100 amerykańskich banków, podczas gdy inne źródła twierdzą, że upadło ich „kilka tysięcy”. Nie badałem tych liczb, ale nawet przy mniejszej liczbie, jest to ogromna liczba banków do posortowania w ramach przygotowań do przejęcia – co niewątpliwie było jednym z celów wywołania kryzysu. Nie można jednak dopuścić do sytuacji, w której inne strony przybywają pierwsze i wybierają atrakcyjne aktywa, co oznacza posiadanie wielu ludzi na miejscu, wypełnionych osobami znającymi się na bankowości i finansach, a także na prawie. Nie mam wiarygodnego potwierdzenia liczby upadłych banków, które zostały kupione, skradzione, połączone, połknięte lub wchłonięte, ale musiał to być duży procent całości w takiej czy innej formie.
Banki nie stają się bezwartościowe tylko dlatego, że ich gotówka jest wycofywana z obiegu, a wiele z nich, jeśli nie większość, mogło znów przynosić zyski. Rothschild i jego chazarscy przyjaciele z londyńskiego City z pewnością mieli dostęp do wszystkich informacji bankowych przechowywanych przez FED, a także dostęp do podobnych informacji i danych za pośrednictwem Stowarzyszenia Bankierów USA, a zatem byliby wtajemniczeni w ogromną ilość poufnych informacji na temat stanu każdego banku. Jednak wykupienie śmietanki wszystkich tych upadłych banków nie jest czymś, co robimy z trzema lub czterema osobami. Planowanie i wykonanie wymagałoby zaangażowania dużej liczby „agentów”, nawet biorąc pod uwagę, że J.P. Morgan był lokalnym i zdecydowanie agentem Rothschilda, podobnie jak inne żydowskie banki.
Ale nie tylko banki były w tym czasie zagrożone. W miarę trwania kryzysu większość korporacji doświadczała różnych stopni trudności gospodarczych, a te produkujące towary o wysokiej elastyczności (niepotrzebne lub luksusowe produkty lub usługi, których sprzedaż podlega znacznym wahaniom w zależności od warunków gospodarczych) doświadczały najwyższych poziomów trudności, co czyniło je idealnymi celami do tanich przejęć. Na przykład sprzedaż Coca-Coli gwałtownie spadła w tym czasie, ale firma cudem przetrwała, a nawet wchłonęła konkurentów. Jest całkowicie możliwe, że jeden z agentów z londyńskiego City nabył wówczas pakiet kontrolny w firmie, a bardzo często, gdy tak się dzieje, „Gentile Front” pozostaje na swoim miejscu, a opinia publiczna nigdy nie dowiaduje się o faktycznej zmianie właściciela. Wiele firm istnieje dziś w ten sposób, a ostateczna korzystna własność jest całkowicie zamaskowana przez istnienie różnego rodzaju trustów, spółek numerowanych offshore, rajów podatkowych, funduszy inwestycyjnych i wielu innych mechanizmów.
Jedną z firm w tej kategorii, która powinna przyciągnąć naszą uwagę, jest General Motors. W ciągu dekady poprzedzającej kryzys, GM straciło ogromne sumy pieniędzy, 65 milionów dolarów tylko w jednym roku i inne duże kwoty w późniejszych latach. W latach 1927-1933 sprzedaż głównych marek GM, Chevroleta i Buicka, spadła odpowiednio o 50% i 80%. Nie było wątpliwości, że GM jest u kresu sił i szybko zmierza ku bankructwu przed końcem lat 30-tych. Ale nagle GM ożyło i praktycznie zmieniło krajobraz społeczny i transportowy Ameryki Północnej. GM nagle rozpoczął niewiarygodnie duży program mający na celu zabicie całego transportu publicznego w USA, wykupując i złomując tabor kolejowy prawie 1000 amerykańskich linii kolejowych. Omówiłem tę historię z wieloma szczegółami w poprzednim artykule „Amerykanie i samochody: Kapitalizm i propaganda”[3], który zawiera wiele szczegółów, na które nie ma tu miejsca.
Ale jak mogłoby do tego dojść? Czy masz pojęcie, ile pieniędzy potrzeba, aby wykupić wszystkie lokomotywy elektryczne i wszystkie elektryczne wagony tramwajowe znajdujące się na 1000 linii kolejowych? A ten ogromny wydatek nie przypominał budowy nowej fabryki, od której można by oczekiwać wysokich zysków w ciągu roku, ponieważ z zakupami nic nie zrobiono. Cały ten tabor został po prostu zezłomowany, a pieniądze przepadły na zawsze. Ale GM był w zasadzie bankrutem, więc skąd miałyby pochodzić te pieniądze, aby nie tylko pozostać w produkcji, ale także rozpocząć to ekstrawaganckie przedsięwzięcie, które miało jakiekolwiek przychody lub zyski w przyszłości? Wymagane sumy byłyby ogromne, niezwykłe, a nikt w USA nie miał tego rodzaju luźnej gotówki podczas Wielkiego Kryzysu, a już na pewno nie po to, by ją po prostu wyrzucić. Jedynym źródłem funduszy tej wielkości byliby żydowscy bankierzy z londyńskiego City.
Od tego czasu GM jest zasadniczo organizacją przestępczą, specjalizującą się raczej w pieniądzach niż samochodach, z niemal szalonym poziomem chciwości, wykazującą wszystkie typowe oznaki zorganizowanej przestępczości chazarskiej / mafijnej, w tym zastraszanie, wymuszenia, oszustwa, celowe obniżanie jakości i zdumiewającą pogardę dla życia swoich klientów. Nie mam udokumentowanych dowodów na to, że ci żydowscy bankierzy przejęli własność GM w tym czasie, ale wszystkie znaki wskazują w tym kierunku, a wszystkie fakty doskonale pasują do tego obrazu, zwłaszcza pod względem wynikającego z tego charakteru GM i postaw biznesowych.
Ale wymieniłem tutaj tylko dwie firmy z dosłownie tysięcy – banki, firmy farmaceutyczne, producenci żywności i odzieży, sieci hoteli, linie kolejowe, parowce, raczkujące linie lotnicze, korporacje motoryzacyjne i przemysłowe. Pod koniec dziesięcioletniej recesji wiele z nich znalazłoby się w trudnej sytuacji i byłoby dostępnych do przejęcia po cenach sprzedaży, a wiele z nich z pewnością tak skończyło. Nie zapominajmy też, że Wielki Kryzys dotknął nie tylko Stany Zjednoczone, więc możliwości istniały w wielu miejscach. Pomyślmy o logistycznym planowaniu i organizacji niezbędnej do realizacji takiego planu oraz o rodzajach i liczbie „agentów” niezbędnych nie tylko do wywołania recesji gospodarczej, ale także do wszystkich grabieży, które miały miejsce, gdy krew płynęła na ulicach.
Kolejne cztery części tego eseju, oznaczone numerami od 2 do 5, zostaną tutaj omówione jedynie pokrótce. Omówiłem je bardziej szczegółowo w poprzednim eseju zatytułowanym „Najbogatszy człowiek na świecie”[4] i znacznie obszerniej w części 5 e-booka zatytułowanego „Jak USA stały się bogate”[5]. Możesz uzyskać dostęp do tych źródeł, aby uzyskać więcej informacji i odniesień. Oto kolejne cztery części:
(2) Amerykańskie konfiskaty złota
(3) Ustawa o zakupie srebra z 1934 r.
(4) Wielki rabunek złota przez Citibank
(5) Międzynarodowe konfiskaty złota
(2) Krajowe konfiskaty złota przez amerykański FED
30 stycznia 1934 r. Prezydent Franklin Roosevelt podpisał ustawę o rezerwie złota
We wczesnych latach po utworzeniu FED należącego do Rothschildów Stany Zjednoczone nadal obowiązywał standard złota dla swojej waluty; nowe pieniądze mogły być emitowane przez FED tylko wtedy, gdy miały co najmniej 40% tej kwoty w złocie. Ale, jak to zawsze robili żydowscy bankierzy w każdym kraju, emitowali papierową walutę znacznie przekraczając dozwolone limity. Do 1933 r. FED posiadał w swoich skarbcach jedynie około 6000 ton metrycznych złota, co stanowiło około 50 000 ton za mało w stosunku do wyemitowanej waluty papierowej. Opinia publiczna była ogólnie świadoma tego, co się dzieje i obawiając się, że amerykańskie pieniądze papierowe staną się bezwartościowe, wydawała papier i gromadziła złote monety i sztabki, podczas gdy małe banki i firmy gromadziły złoty kruszec. Pod ich naciskiem Roosevelt uchwalił słynny przepis 1602, który skonfiskował całe prywatne złoto (we wszystkich formach; monety, sztabki, kruszec) w USA, a wszyscy obywatele zostali zmuszeni do oddania swojego złota FED-owi pod karą 10 000 dolarów grzywny i 10 lat więzienia. Należy zauważyć, że złoto nie zostało oddane Departamentowi Skarbu USA, ale prywatnemu FED’owi. Złoto zostało wymienione na papierowe pieniądze, co oznacza, że właściciele FED wykorzystali władzę rządu USA do skonfiskowania całego prywatnego złota w USA, kosztem jedynie druku papieru. Po tym wydarzeniu dolar amerykański znacznie stracił na wartości.
Była to jedna z najbardziej zdumiewających kradzieży w historii, dokonana przez prezydenta USA na własnym narodzie. W środku najbardziej gorzkiej depresji w żywej pamięci, Roosevelt skonfiskował całe prywatne złoto w kraju i przekazał je za darmo żydowskim właścicielom FED.
(3) Amerykańska ustawa o zakupie srebra z 1934 r
1934 – Srebrny certyfikat 10$ VF
Żydowscy bankierzy powtórzyli tę zdradę w następnym roku, a Roosevelt naciskał na wdrożenie kolejnej ustawy administracyjnej dotyczącej konfiskaty całego prywatnego srebra (we wszystkich formach; monet, sztabek, kruszcu) w USA na tej samej podstawie – w celu pozbawienia obywateli ich rzeczywistych aktywów i zastąpienia ich papierami wartościowymi, przy czym te srebrne aktywa były również przekazywane bezpłatnie do FED. To działanie również odkurzyło miliardy rzadkich funduszy rządowych w głębi Wielkiego Kryzysu, kiedy większość Amerykanów walczyła o przetrwanie i uniknięcie głodu i bankructwa.
Akt ten składał się jednak z dwóch części. Pierwsza część, w Stanach Zjednoczonych w 1934 r., polegała na wymuszonej sprzedaży całego prywatnego srebra w USA po ówczesnej cenie rynkowej, zastępując je papierem, który szybko tracił na wartości. Druga część, trwająca od 1934 do 1939 roku, która musiała wydawać się całkowicie dziwaczna dla osób żyjących w tamtym czasie, była instrukcją dla Departamentu Skarbu USA, aby kupował srebro „od innych krajów” po cenie, która była około trzykrotnie wyższa od ówczesnej ceny rynkowej srebra. Jedynym podanym powodem, który był oczywiście fałszywy, była ochrona amerykańskich producentów srebra. Wkrótce jednak okazało się, że powód był inny.
Powinienem tu wtrącić uwagę historyczną. Chiny przez ponad 100 lat cierpiały z powodu opiumowej parodii, którą narzucili im Żydzi, głównie Rothschild, Sassoon i Kadoorie, ale także wielu innych Żydów. Chińczycy również ogromnie cierpieli z powodu porwań i handlu niewolnikami, które ci sami Żydzi (i ich przyjaciele) zadawali krajowi w tym samym okresie. Nie jest tajemnicą, że Rothschild porwał około 70 000 Chińczyków, którzy zostali wysłani do Afryki Południowej i innych krajów jako niewolnicza siła robocza do pracy w jego kopalniach złota, nie mówiąc już o tym, że to samo zrobiono, aby zapewnić siłę roboczą dla (finansowanych przez Żydów) amerykańskich i kanadyjskich linii kolejowych, Kanału Panamskiego i linii kolejowej, wydobycia Guano w Peru i wielu innych podobnych przedsięwzięć. Dopiero pierwsza wojna światowa położyła temu kres, dając Chińczykom wreszcie wolność od obcego ucisku i możliwość zastanowienia się nad odbudową swojego narodu. Ale Żydzi byli bardzo niezadowoleni z utraty swojej nagrody i byli zdeterminowani, aby zagrabić wszystko, co pozostało w Chinach.
Do tego czasu w Chinach przez setki lat obowiązywał standard srebrnej waluty, jedynej waluty na świecie w pełni opartej na metalach szlachetnych i odpowiedzialnej za stworzenie stabilnej bazy ekonomicznej, pozwalającej Chinom całkowicie uniknąć Wielkiego Kryzysu, który pustoszył resztę świata. Wkrótce stało się jasne, że Amerykanie nie kupowali srebra od „obcych krajów” na otwartym rynku, jak sugerowały amerykańskie przepisy, ale tylko w Chinach za pośrednictwem żydowskich banków amerykańskich i agentów Rothschildów, takich jak Citibank, Morgan i Chase, ponieważ byli oni odporni na chińskie przepisy eksportowe. Ta amerykańska polityka dotycząca srebra oczywiście zadała druzgocący cios tej wielowiekowej stabilności, ponieważ ci amerykańscy agenci oferowali chińskim obywatelom trzykrotność ceny rynkowej za ich srebro, co naturalnie spowodowało zalew srebra napływającego do tych banków, a stamtąd wysyłanego do USA na amerykańskich statkach wojskowych.
Finansowanie tych zakupów srebra w Chinach jest ciekawostką, ponieważ odbyło się w całości za pomocą fałszywej waluty. Ani Departament Skarbu USA, ani należące do Żydów amerykańskie banki nie mogły kupować srebra od chińskich obywateli za dolary amerykańskie, ponieważ dolar nie był w powszechnym użyciu i z pewnością nie zostałby zaakceptowany przez chińskich obywateli jako zapłata za ich srebro. Jedynym źródłem funduszy – w chińskich juanach – byłyby żydowskie banki działające wówczas w Chinach. Banki te mogły emitować chińską walutę tylko tak długo, jak długo posiadały złoto lub srebro jako pełne zabezpieczenie, ale żydowskie banki naruszyły tę zasadę, a sam Citibank wyemitował miliardy chińskich juanów bez żadnego zabezpieczenia w postaci metali szlachetnych. Wierzę, że inne żydowskie banki działały w podobny sposób.
Tak więc Żydzi wkroczyli do Chin z precyzyjnym zamiarem całkowitego bankructwa gospodarki i zniszczenia kraju, robiąc to poprzez drukowanie nieograniczonych miliardów w fałszywej walucie i płacenie chińskim obywatelom trzykrotności ceny rynkowej za ich srebro. Byli tak skuteczni, że srebrne wsparcie dla chińskiej waluty spadło z praktycznie 100% do zaledwie około 4% w niektórych głównych obszarach. Chińska waluta została oczywiście zniszczona, gospodarka upadła, a kraj został wrzucony w głębiny Wielkiego Kryzysu, którego do tego czasu całkowicie uniknął. Ci żydowscy bankierzy, Rothschild i inni właściciele FED, wyssali niezliczone miliardy dolarów srebra z Chin za niewielką cenę drukowania bezwartościowych kawałków papieru, oczywiście przy uprzejmej pomocy rządu i wojska USA. Drugą częścią tego planu był celowy plan wpędzenia Chin w intensywną hiperinflację, tak jak ci sami żydowscy bankierzy zrobili to w Niemczech zaledwie kilka lat wcześniej. Omówię to bardziej szczegółowo poniżej.
Można się zastanawiać, dlaczego żydowscy bankierzy z FED nie próbowali w ten sam sposób wykupić całego złota w Chinach. W rzeczywistości zrobili to dokładnie w tym samym czasie i osiągnęli to bez konieczności drukowania fałszywej waluty. Patrz Citibank, poniżej.
(4) Wielki rabunek chińskiego złota dokonany przez Citibank
Chińczycy zawsze gromadzili złoto i robili to, gdy Citibank wszedł do Chin na skraju bankructwa i potrzebował sprytnego sposobu na odbudowę swojej bazy aktywów. Citi go znalazł. Bank reklamował w całym kraju niepewność związaną z trzymaniem sztabek złota w skarpecie pod łóżkiem i zdołał przekonać co najmniej 100 milionów Chińczyków do zdeponowania złota w skarbcach Citibanku, gdzie będzie bezpieczne, wymieniając prawdziwe złoto na małe kawałki papieru rzekomo będące „certyfikatami złota”. Citi i inne żydowskie banki robiły to przez kilka dziesięcioleci, ale praktyka ta eksplodowała w latach trzydziestych XX wieku. Pod koniec dekady, gdy zbierały się chmury wojenne, Citi załadował dosłownie dziesiątki amerykańskich statków wojskowych całym tym chińskim złotem, po czym po prostu zamknął swoje drzwi i wyjechał. Złoto, oczywiście, zostałoby przekazane do FED Rothschilda w zamian za papier. Dziś ludzie wciąż próbują odzyskać swoje złoto od Citibanku. Omówiłem to szczegółowo w poprzednim artykule, który warto przeczytać[6].
W tej historii jest znacznie więcej, ponieważ Citibank i inne żydowskie banki wykonały ten sam wyczyn w co najmniej kilkunastu krajach. Jeśli działa to w jednym miejscu, powinno działać wszędzie. W tym samym czasie, gdy Citi (Międzynarodowa Korporacja Bankowa) zarejestrowała się w Chinach, otworzyła również operacje bankowe w Manili, Kalkucie, Singapurze, Jokohamie, Brazylii, Argentynie i innych krajach. Ilość złota skradzionego przez żydowskich bankierów i Citibank obywatelom wszystkich tych krajów musiała być liczona w dziesiątkach miliardów, a wszyscy najwyraźniej pracowali według standardowego szablonu używanego na całym świecie.
(5) Światowy rabunek złota – amerykański FED
Jak zauważyłem we wcześniejszym eseju The World’s Richest Man, jest to jedno z najbardziej zdumiewających oszustw, jakie kiedykolwiek popełniono w historii świata, które wydaje się być wymazane ze wszystkich naszych podręczników historii do tego stopnia, że wątpię czy jedna osoba na milion ma jakąkolwiek wiedzę na ten temat. Jak wszystkie dobre oszustwa, było to proste: od 1932 do początku II wojny światowej rząd Stanów Zjednoczonych i żydowskie media ekstrawagancko siały strach na całym świecie, że albo Japonia, albo Niemcy dokonają inwazji na każdy naród i nieuchronnie splądrują wszystkie ich banki centralne i komercyjne. Oferowane rozwiązanie polegało na tym, że wszystkie banki we wszystkich krajach świata przekazały wszystkie swoje rezerwy złota amerykańskiemu FED’owi na przechowanie do zakończenia wojny. I zrobili to. Każdego dnia New York Times wiernie odnotowywał transporty złota w sztabkach o wartości milionów dolarów ze wszystkich tych krajów do Stanów Zjednoczonych. Jeden z artykułów New York Times twierdził, że siedem amerykańskich niszczycieli marynarki wojennej załadowanych 125000 ton chińskiego złota popłynęło do Stanów Zjednoczonych w 1938 roku, jeden z wielu takich, a transfery te pochodziły zarówno od przyjaciół, jak i wrogów, a Kanada i kraje zachodnie uległy tej samej propagandzie. Te „depozyty” były potwierdzone certyfikatami złota wystawionymi przez Departament Skarbu USA, chociaż złoto faktycznie trafiło do amerykańskiego FED.
Wydaje się jednak, że nie ma ani jednego wiarygodnego przypadku, aby jakiekolwiek złoto zostało kiedykolwiek zwrócone właścicielom. W każdym przypadku FED stwierdził, że oferowane certyfikaty były albo fałszerstwami z oczywistymi błędami ortograficznymi i innymi błędami, albo po prostu „nie mogły potwierdzić wydania certyfikatów” z tymi numerami seryjnymi i odmówiły ich wykupu.
Ale potem nastąpiły bardzo dziwne wydarzenia. W filipińskiej dżungli odkryto rozbity samolot CIA, zawierający biliony dolarów tych samych certyfikatów, wyraźnie oryginalnych, a nie podrobionych. Po tym odkryciu, wraz z towarzyszącym mu rozgłosem i pojawieniem się obszernych i zdecydowanych roszczeń o umorzenie tych certyfikatów, FED wpadł w panikę, co doprowadziło do czegoś naprawdę dziwacznego: FED nagle zdecydował się przetopić i przekształcić cały swój zasób złota w celu „preferowania posiadania wszystkich sztabek złota w tym samym kształcie”. Nie zaoferowano żadnych wyjaśnień, ale tak naprawdę nie było to konieczne.
Przetopienie setek tysięcy ton złota jest ogromnym przedsięwzięciem, skomplikowanym i bardzo kosztownym i nigdy nie zostałoby wykonane z głupiego powodu zmiany kształtu sztabek. Niezależnie od deklarowanego przez FED celu, głównym rezultatem było to, że przetopione złoto nie zawierało już oryginalnych oznaczeń, co oznaczało, że nie było już żadnego sposobu na zidentyfikowanie pierwotnego źródła tego złota. A to oznaczało, że nikt nigdy nie mógł udowodnić, że złoto przechowywane przez FED było złotem, które zostało w rzeczywistości skradzione prawie z każdego kraju na świecie. Omówiłem to pokrótce w wyżej wymienionym artykule, odnośnik[4], i obszernie w wyżej wymienionym e-booku, odnośnik[5]. Zachęcam do przeczytania dłuższej wersji. To fascynująca historia. Mówiąc najprościej, żydowscy bankierzy zabrali na „przechowanie” większość złota z banków centralnych i banków komercyjnych w większości krajów świata i zrobili to absolutnie bez zamiaru jego zwrotu.
Jednym ze słynnych przykładów były zapasy złota z chińskiego banku centralnego. Kiedy Chiang Kai-Shek przegrał chińską wojnę domową i uciekł na Tajwan, jego ostatnim aktem było zrabowanie całego złota z banku centralnego Chin kontynentalnych i banków komercyjnych i zabranie ton kruszcu ze sobą na Tajwan – pod ochroną Amerykanów. Aby zwiększyć swoją ochronę, Stany Zjednoczone przekonały Chianga, aby pozwolił im zabrać złoto do USA „na przechowanie” na wypadek, gdyby Chiny zaatakowały Tajwan i ukradły „jego” złoto. Kruszec ten nigdy nie został zwrócony. W rzeczywistości, długo po śmierci męża i aż do dnia swojej śmierci, pani Chiang kłóciła się, walczyła, błagała i pozywała rząd USA i FED o zwrot „jej” złota. Nie udało jej się i sprawa ucichła. Dzisiejszy Tajwan nic o tym nie wie.
(6) Żydowskie wypowiedzenie wojny i bojkot gospodarczy Niemiec w 1933 r.
Source: https://imgur.com/a/R0m5a
Krótko mówiąc, Hitler zabił należący do Rotszylda prywatny Niemiecki Bank Centralny i wyrzucił wszystkich Żydów z niemieckiego systemu bankowego i rządu, usuwając ich z większości miejsc, w których mogliby nadal szkodzić niemieckiej gospodarce. W odwecie międzynarodowe żydostwo wprowadziło ogólnoświatowe embargo gospodarcze mające na celu zdławienie niemieckiej gospodarki i zagłodzenie na śmierć dużej części niemieckiej populacji, ponieważ Niemcy mogły wyprodukować tylko tyle, by wyżywić około 70% swojej populacji, a dzięki embargu kraj ten (miejmy nadzieję) miałby dochody w obcej walucie znacznie niewystarczające na zakup niezbędnej żywności.
W tym czasie wielu dużych i małych sprzedawców detalicznych (w wielu krajach) było Żydami, większość dużych hurtowników była własnością Żydów, podobnie jak większość dużych importerów i większość statków lub linii żeglugowych. Plan zakładał, że żadna żydowska firma (ani żadna nieżydowska firma, na którą Żydzi mogliby wywierać wpływ bankowy lub inny) nie będzie handlować żadnymi niemieckimi towarami. Co więcej, Żydzi i banki należące do Żydów odmówiłyby finansowania jakiejkolwiek części przepływu niemieckich towarów, a żydowskie firmy ubezpieczeniowe odmówiłyby ubezpieczenia towarów lub przewożących je statków. Brokerzy odmawiali handlu akcjami niemieckich firm. Ponadto duża część ówczesnych możliwości przewozowych należała do Żydów i żaden żydowski statek nie przewoził niemieckich towarów.
Tam, gdzie Żydzi nie byli właścicielami lub nie kontrolowali firm, mogli wywierać duży wpływ i presję na bankowość i finanse, na reklamę, na transport i praktycznie zmuszać nieżydowskie firmy do podporządkowania się ich życzeniom, podobnie jak robią to dzisiaj za pomocą „sankcji” i innych nacisków. Embargo miało być ogólnoświatowe i całkowite. Żydzi umieścili wiele reklam w publikacjach medialnych, niezależnie od tego, czy były one własnością żydowską, czy też nie, błagając wszystkich obywateli każdego narodu o całkowity bojkot wszystkich niemieckich towarów. Nie będę tutaj podawał dalszych szczegółów. Temat ten został szczegółowo omówiony w poprzednim artykule, do którego można uzyskać dostęp tutaj[7].
(7) Próba żydowskiego przewrotu faszystowskiego w Ameryce w 1933 r.
President Franklin D. Roosevelt, and Secretary of the Treasury Henry Morgenthau, Jr.
Chazarscy Żydzi z londyńskiego City, działając za pośrednictwem grupy amerykańskich finansistów (w tym ojca George’a H.W. Busha, Prescotta Busha), podjęli w 1934 r. nieudaną próbę obalenia rządu USA i zainstalowania faszystowskiej dyktatury. Generał Smedley Butler[8] był bardzo odznaczonym i uwielbianym bohaterem wojennym w USA, szczególnie czczonym przez wszystkich ówczesnych żołnierzy i to właśnie tego człowieka spiskowcy wybrali na szefa swojego nowego, faszystowskiego rządu. Ze wszystkich części historii świata, które zostały głęboko pogrzebane, to jedno wydarzenie zostało tak dokładnie oczyszczone przez media, wydawców książek i czasopism, biblioteki, a nawet instytucje edukacyjne, że mogło być brak osób, w których pamięci zachowałyby się te informacje.
Jednakże, niejasny urzędnik w Bibliotece Kongresu przypadkowo natknął się na oryginalną kopię przesłuchania Kongresu w sprawie tego wydarzenia i w niewytłumaczalny sposób wysłał ją do publikacji. Podjęto ogromne wysiłki, aby ponownie ukryć to wydarzenie i nadal bardzo niewiele osób zdaje sobie z niego sprawę, ale przynajmniej jest ono teraz w świadomości publicznej. Opublikowałem wcześniejszy artykuł na temat tego wydarzenia, który jest dostępny tutaj[9].
Kabała spiskowców zaoferowała Butlerowi 3 miliony dolarów na zebranie armii liczącej 500000 ludzi w celu obalenia rządu Roosevelta, po czym zainstalowaliby faszystowską dyktaturę z Butlerem jako symboliczną głową. Roosevelt zostałby zmuszony do rezygnacji ze stanowiska prezydenta i powołałby Butlera do gabinetu na nowo utworzone stanowisko „sekretarza ds. ogólnych”, pozostawiając mu rządzenie krajem, podczas gdy Roosevelt pozostałby figurantem. Wiceprezydent i sekretarz stanu podali się do dymisji, a Butler objął dodatkową funkcję sekretarza stanu.
Prywatne zeznania różnych osób zawarte w oddzielnych dokumentach twierdzą, że gdyby Roosevelt odmówił realizacji planu, zostałby zabity. Spiskowcy powiedzieli Butlerowi, że mają 300 milionów dolarów w gotówce i aż 800 milionów dolarów, jeśli będzie to konieczne do osiągnięcia ich celu. Pieniądze miały zostać przeznaczone na opłacenie tymczasowej armii Butlera, a także dla firmy Remington Arms, która chętnie dostarczała potrzebną broń. Niestety dla bankierów, Butler był bardziej lojalny niż chciwy i poinformował Roosevelta o planie, a następnie złożył pełne zeznania pod przysięgą w Kongresie.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wolumeny pieniądza. W wielu przypadkach porównywanie dzisiejszej wartości waluty z tą z wcześniejszej daty, po prostu stosując dominującą stopę deprecjacji w czasie, nie służy żadnemu użytecznemu celowi, ponieważ inne porównania są o wiele ważniejsze i bardziej znaczące. Weźmy pod uwagę 3 miliony dolarów zaoferowane Butlerowi za poprowadzenie tego programu. Tabele statystyczne mówią nam, że dolar z 1934 roku byłby dziś wart około 22 dolarów, ale należy pamiętać, że na początku lat trzydziestych XX wieku typowa pensja przeciętnego pracującego człowieka wynosiła niewiele ponad 1000 dolarów rocznie. Oznacza to, że 3 miliony dolarów w „gotówce z góry” zaoferowane Butlerowi jako łapówka stanowiły w rzeczywistości około 2500 do 3000 lat pensji przeciętnego człowieka. W podobnym świetle można rozpatrywać kwoty 300 i 800 milionów dolarów.
Kongres USA przeprowadził oficjalne dochodzenie – komisja McCormack-Dickstein[10][11], potwierdzając jako prawdę wszystko, co powiedział im Butler, ale opublikował tylko starannie oczyszczony raport, który potwierdził wydarzenie, usunął nazwiska spiskowców, a następnie zatuszował całą sprawę. Kontrolowane przez Żydów media zignorowały tę historię, z wyjątkiem otwartego wyśmiewania Butlera za próbę oszustwa a następnie zdecydowanie pozwoliły tej sprawie umrzeć. Dostęp do oryginalnego dokumentu Kongresu można uzyskać tutaj, w dwóch wersjach. [11][12] BBC przeprowadziło dochodzenie i wyprodukowało dość nudny program dokumentalny na ten temat[13].
W raportach końcowych stwierdzono: „Dochodzenia w tajemniczy sposób zamieniły się w opary, gdy nadszedł czas, aby wezwać ich do złożenia zeznań”, a sam Butler potępił Kongres USA za ich tchórzostwo, mówiąc: „Podobnie jak większość komisji, zarżnął on małych i pozwolił wielkim uciec. Wielcy nie zostali nawet wezwani do złożenia zeznań. Wszyscy zostali wymienieni w zeznaniach. Dlaczego wszystkie wzmianki o tych nazwiskach zostały usunięte z zeznań?”.
Ale jest tu coś jeszcze, niezwykle interesującego. W jednym z dokumentów potwierdzających twierdzenia Butlera stwierdzono, że „spiskowcy albo (1) pozostali za granicą i poza zasięgiem komisji, (2) wprost zaprzeczyli twierdzeniom Butlera przed komisją, albo (3) po prostu twierdzili, że są nieświadomi i nie są w stanie rozliczyć się z dużych sum pieniędzy”. Rothschild i inni żydowscy bankierzy z londyńskiego City nie są wymieniani z nazwiska w pismach Butlera, ale z jego zeznań w Kongresie jasno wynikało, że ruch ten powstał w Europie, a w samym środku Wielkiego Kryzysu w 1934 roku, kto inny miał takie pieniądze?
Przejęcie Chin
T.V. Soong ze swoją siostrą, panią Chiang Kai Shek
Żydzi nie byli w stanie nawrócić Mao Zedonga na swoją psychopatyczną wersję dzikiego komunizmu, tak jak z powodzeniem zrobili to w Rosji, więc porzucili Mao i postawili na Chiang Kai-Sheka. Finansowali Chianga i pomogli mu dojść do władzy, ponieważ mieli w rękach nieświadomą marionetkę, dzięki której mogli przejąć całe Chiny. I, z gorliwą pomocą zdradzieckiego T. V. Soonga, prawie im się to udało. Za pośrednictwem Chianga i Soonga przejęli chiński bank centralny i prawie wszystkie banki komercyjne w kraju, a Chiang finansował swoje wojskowe przejęcie całkowicie na kredyt, zmuszając banki komercyjne do zakupu ogromnych ilości obligacji rządowych, które nie miały absolutnie żadnej nadziei na spłatę lub wykup. W rzeczywistości drukowali tak dużo pieniędzy, że doprowadzili Chiny niemal do masowej hiperinflacji, w którym to momencie masowo wkroczyliby do kraju i kupili prawie wszystko, co miało wartość, za dosłownie grosze – tę samą okrutną katastrofę, którą zadali Niemcom zaledwie kilka lat wcześniej.
Żydzi byli zdeterminowani, aby nie tylko kontrolować całe Chiny w kategoriach bezwzględnych (poprzez swoją marionetkę Chianga), ale także splądrować cały naród, całkowicie zniszczyć i załamać chińską gospodarkę, a ostatecznie posiadać i kontrolować ją w całości. Prawie im się to udało. Po prostu nie liczyli na ogromne poparcie społeczne dla Mao i nie spodziewali się, że Mao wygra wojnę domową i wypędzi Chianga z kraju.
Jest to źródło wszystkich żydowskich twierdzeń, które widzimy dzisiaj – o tym, że w chińskim rządzie byli „niezliczeni Żydzi”, o ich wpływie na rozwój Chin i o tym, jak Żydzi „w znacznym stopniu przyczynili się” do „stworzenia Nowych Chin”. Jako dowód widzimy dziś wszystkie zdjęcia (wszystkie przygotowane przez Żydów) rzekomo przedstawiające Żydów doradzających różnym chińskim przywódcom. Ale ci historyczni rewizjoniści pomijają jeden niezaprzeczalny i niepodważalny fakt: że po wojnie Mao wyrzucił każdego pojedynczego, ostatniego Żyda z Chin – i skonfiskował cały ich nieuczciwie zarobiony majątek przy wyjeździe.
Nie wiem jak dla ciebie, ale dla mnie to nie brzmi, jak ktoś głęboko doceniający „wkład” Żydów w „tworzenie nowych Chin”. Żydowskie strony internetowe poświęcone historii mówią nam, że Żydzi „szybko opuścili Chiny” po wojnie, ale bez podania powodów lub okoliczności, w jakich wyjechali. Prawdą jest, że było kilku żydowskich złośliwców, którzy wrócili do Chin po wojnie, ale kiedy ich agendy zostały w pełni ujawnione, oni również zostali eksmitowani.
Przygotowania do II wojny światowej
Również w latach trzydziestych XX wieku Żydzi w londyńskim City prowadzili już szeroko zakrojone przygotowania do II wojny światowej, której celem było po części ostateczne zniszczenie Niemiec, a także stopniowe rozproszenie rasy niemieckiej. Od prekursorów Instytutu Tavistock nadchodziła istna powódź antyniemieckiej propagandy, typowych fałszywych i oburzających opowieści, które zaczęliśmy nazywać „okrutnym porno”, a wszystko to stanowiło ogromną „kampanię nienawiści” przeciwko Niemcom w taki sam sposób, jak w celu wywołania I wojny światowej.
Ten ostatni temat omówiłem szczegółowo w rozdziale 2 e-booka zatytułowanego „Bernays and Propaganda”[14], który, jeśli nie jesteś z nim zaznajomiony, obudzi cię na część świata o której istnieniu mogłeś nie wiedzieć. Nalegam z całą powagą, abyś przeczytał ten rozdział. Bez tego tła nie można właściwie zrozumieć dzisiejszych wydarzeń w Rosji, Chinach i Iranie. Nie można. Jest to tak niezwykle ważne dla naszych dzisiejszych światowych spraw, że wzywam cię do uznania tej lektury za obowiązkową.
Jeden z czytelników zamieścił komentarze na temat wykorzystania hollywoodzkich filmów w kontekście podżegania do wojny, stwierdzając: „Obecnie jest to w dużej mierze zapomniane, ale w krajach anglosaskich pod koniec lat dwudziestych i od początku do połowy lat trzydziestych XX wieku pojawiło się wiele filmów, z których każdy mówił nam (warunkował nas?), że w konkretnym roku „1940” dojdzie do wojny światowej, zazwyczaj jasno wskazując, że Niemcy będą głównym przeciwnikiem. Znam trzy z nich, choć prawie na pewno były też inne”. Wymienia te trzy:[15][16][17]
Łączenie punktów
W jaki sposób wszystkie te wydarzenia są ze sobą powiązane? Są ze sobą powiązane, ponieważ chazarscy Żydzi w londyńskim City realizowali je wszystkie jednocześnie. Podczas gdy właśnie wywołali najbardziej gorzką depresję w żywej pamięci i planowali późniejsze połknięcie światowych banków i korporacji przemysłowych, jednocześnie realizowali wcześniejszy plan konfiskaty całego złota i srebra znajdującego się w prywatnych rękach w USA.
W tym samym czasie ich banki były mocno zaangażowane w kradzież całego złota znajdującego się w prywatnych rękach w innych krajach, zabierając złoto do „bezpiecznego depozytu” w zamian za certyfikaty, których nie miały zamiaru nigdy wykupić. Równolegle, wraz z Departamentem Skarbu USA, byli również zaangażowani w kradzież całego srebra znajdującego się w prywatnych rękach w Chinach, w zamian za fałszywą walutę. W tym samym czasie wraz z Departamentem Skarbu USA, Departamentem Stanu i wojskiem byli zaangażowani w kradzież całego złota przechowywanego w światowych bankach centralnych i bankach komercyjnych, ponownie w zamian za „certyfikaty”, których nie mieli zamiaru kiedykolwiek wykupić.
Równolegle z tym realizowali swój bojkot ekonomiczny mający na celu dosłowne „uduszenie Niemiec na śmierć”, konfiskując niemieckie aktywa za granicą, a jednocześnie uruchomili planowane obalenie rządu USA i zainstalowanie faszystowskiej dyktatury pod pełną żydowską kontrolą. W tym samym czasie Żydzi zakończyli ostateczne przejęcie Chin, umacniając swoją własność Chiang Kai-Sheka oraz chińskich banków centralnych i komercyjnych, jednocześnie próbując doprowadzić Chiny do bezprecedensowej hiperinflacji, aby umożliwić hurtową grabież całego majątku przemysłowego tego narodu. W tym samym czasie Żydzi rozpoczęli przygotowania do II wojny światowej z pomocą podporządkowanych im mediów, które niemal codziennie biły w bębny wojenne.
Myślę, że możemy uczciwie stwierdzić, że Żydzi w londyńskim City byli naprawdę bardzo zajęci w latach trzydziestych.
Rozważ planowanie, logistykę i kontrolę wymagane do realizacji
Wykupienie śmietanki wszystkich upadłych banków i korporacji przemysłowych nie jest czymś, co robimy z trzema lub czterema osobami. Planowanie i realizacja wymagałyby dość dużej liczby „agentów” przeszukujących krajobraz w poszukiwaniu odpowiednich celów w wielu krajach.
Podobnie, przejęcie całego prywatnego złota i srebra w USA nie było planem zaplanowanym beztrosko w swobodnej rozmowie. Plan był dobrze przemyślany, z reklamami umieszczonymi zarówno przez rząd, jak i FED i przy pełnym wsparciu żydowskich mediów. Można mieć pewność, że został on zaplanowany w londyńskim City i przedstawiony Rooseveltowi dopiero wtedy, gdy był gotowy do realizacji. Pomyślmy przez chwilę o machinacjach, które musiały mieć miejsce za kulisami, aby doprowadzić taki plan do skutku. Roosevelt nie był głupim człowiekiem. Musiał wiedzieć, co robi uchwalając tę ustawę i jaki będzie ona miała wpływ na i tak już zubożałych obywateli kraju. A jednak to zrobił, choć nawet sądy orzekły, że ustawa była niezgodna z konstytucją. Jak wielką władzę musieli mieć Żydzi nad Rooseveltem, by zmusić go do popełnienia takiego aktu zdrady wobec własnego narodu? Jak duży wpływ musieli mieć na wybranych członków nawet wtedy, aby Kongres potulnie siedział cicho i zaakceptował tę parodię bez skargi?
I jak dużą kontrolę nad środkami masowego przekazu nawet wtedy, aby stworzyć publiczne poparcie dla takiego przedsięwzięcia? To są poważne kwestie do rozważenia, a nie pytania, które można odrzucić.
Dodajmy do tego równania równoczesne – i bardzo celowo zaplanowane – wydobycie całego srebra w Chinach, upadek waluty tego kraju i celowe zniszczenie gospodarki, a wszystko to dokonane za pomocą fałszywej waluty. Pomyślmy również o machinacjach i planowaniu wymaganym do skoordynowania wszystkich „prywatnych” banków będących własnością Żydów, aby uruchomić zasadniczo ogólnoświatowy program kradzieży wszystkich możliwych zasobów złota w rękach prywatnych, nie tylko w Chinach, ale we wszystkich krajach drugiego i trzeciego poziomu na świecie. Nie był to również przypadkowy lub niezależny wysiłek jednego banku w jednym kraju, ale raczej wielu banków należących do Żydów w wielu krajach – a wszystko to odbywało się w tym samym czasie i przy użyciu fałszywej lokalnej waluty. Nie ma wątpliwości, że wszystko to było szeroko zakrojonym planem przestępczym, który miał zostać zrealizowany na ogromną skalę.
Dodajmy do tego oczywiście zaplanowany i sprytnie zrealizowany plan kradzieży całego możliwego złota z banków centralnych i banków komercyjnych na całym świecie, zarówno przyjaciół, jak i wrogów, oraz intensywną koordynację, która musiała być konieczna z różnymi gałęziami rządu USA, Białym Domem, ambasadami i wojskiem USA, a także przytłaczającymi prowokacjami ze strony żydowskich mediów. Nie jest to przedsięwzięcie, które planuje się na odwrocie koperty w kawiarni.
Dodajmy do tego intensywne planowanie i koordynację niezbędną do uruchomienia ogólnoświatowego bojkotu Niemiec, gorączkową aktywność, która musiała być konieczna do uruchomienia takiego przedsięwzięcia w ciągu zaledwie kilku miesięcy. Pomyśl także o ogólnoświatowej koordynacji wszystkich żydowskich mediów wspierających to przedsięwzięcie oraz o wysiłkach wymaganych do zorganizowania masowych wieców i demonstracji w setkach miast na całym świecie, często z udziałem od 40000 do nawet (jak się twierdzi) 100 000 osób.
Następnie należy wziąć pod uwagę bardzo staranne planowanie, które musiało zostać podjęte przy próbie faszystowskiego zamachu stanu, zdumiewająco śmiałego planu przejęcia przez tych Żydów kontroli nad rządem USA w faszystowskiej dyktaturze – aczkolwiek starannie wykonanego (jak zawsze) przy użyciu „Frontu Gojów”, tak aby niewielu Amerykanów, jeśli w ogóle, było świadomych tożsamości etnicznej swoich nowych panów. Dodajmy do tego jednoczesne i całkowite przejęcie rządu i gospodarki Chin, a także współmierne plany intensywnej hiperinflacji i późniejszej grabieży narodu.
Rozważmy ilość planowania i finansowania, które musiały być niezbędne do tak ogromnego przedsięwzięcia, jakim było przejęcie kontroli nad całym ogromnym narodem, takim jak Chiny, oraz zakres kontroli, jaki osiągnęli, nie tylko kupując i posiadając Chianga, ale mając tak kompetentnych i zdradzieckich kompradorów, jak T. V. Soong, aby pomóc im w grabieży i zniszczeniu ich własnego narodu. To również nie jest rodzaj planowania wykonanego na odwrocie koperty w kawiarni; wymagałoby to wielu lat planowania, wielu kontaktów i konwersji osób oraz dużej ilości aktywnego, praktycznego zarządzania, aby osiągnąć coś takiego. Nawet sama grabież systemu bankowego i gospodarki wymagałaby wielu wcześniejszych przemyśleń i planowania, nie mówiąc już o finansowaniu i przeprowadzeniu wojny domowej. Był to ogromny projekt, który w rękach wielu zdolnych żydowskich poruczników posunął się tak daleko. Odbywało się to równolegle z wydobywaniem całego srebra z kraju, które stanowiło podstawę ówczesnej waluty. Samo w sobie było to ogromne przedsięwzięcie, wymagające aktywnego udziału zarówno Żydów, jak i wewnętrznych zdrajców, takich jak Soong.
Podczas gdy to wszystko się działo, ci sami Żydzi byli zajęci finalizowaniem planów II wojny światowej.
Pomyślmy o całym planowaniu wymaganym do urzeczywistnienia każdego z tych oddzielnych planów, o niezbędnej logistyce, współpracy między tak wieloma częściami międzynarodowego żydostwa i mediów we wszystkich krajach. Pomyślmy o wpływie i praktycznie absolutnej kontroli, jaką ci ludzie musieli mieć nad rządem USA, nawet w latach trzydziestych XX wieku, aby nie tylko wymusić takie okrucieństwa na rządzie USA, ale także uzyskać to, co wydaje się być chętnym udziałem Amerykanów w tych kryminalnych psychopatycznych planach tak powszechnej kradzieży na skalę międzynarodową.
Ilu ludzi, o jakich możliwościach i poziomie kompetencji, byłoby potrzebnych do zaplanowania i wykonania wszystkich tych planów jednocześnie? W rzeczywistości prawdopodobnie kilkadziesiąt tysięcy we wszystkich dziedzinach i na wszystkich poziomach, aby wszystkie te rzeczy się wydarzyły. Ale kiedy weźmiemy pod uwagę ogrom tych przestępczych przedsięwzięć i ich ogromny zasięg, to jest tak, jakby praktycznie cała masa światowego żydostwa, 15 milionów lub więcej ludzi w tamtym czasie, dzieliła wspólne marzenie nie tylko o grabieży wszystkich narodów świata, ale także o ich podporządkowaniu i kontrolowaniu, przy czym wszyscy Żydzi czytali z tego samego zatwierdzonego scenariusza i wszyscy chętnie przyczyniali się do powodzenia tych planów.
Epilog
Nie różni się to w swej istocie od tego, co dzieje się obecnie w naszym świecie z Rosją, Chinami i Iranem i nie różni się w swej istocie od tego, co wydarzyło się w niedawnej przeszłości w Jugosławii, Grecji, Iraku, Libii, Syrii i innych krajach. Wszystko to odzwierciedla te same postawy, te same ambicje i te same psychopatyczne zamiary przestępcze.
A gdybyśmy mieli dokładniej zbadać przeszłość, ignorując fałszywe, przepisane lub usunięte historie, jednym z okresów, który wymagałby naszej uwagi, byłyby lata od około 1800 do 1900 roku, kiedy Rothschild i Sassoon byli w kwiecie wieku i zaprojektowali całkowitą grabież i prawie całkowite zniszczenie Indii i Chin, jednocześnie angażując się w największe przestępcze przedsięwzięcie handlu narkotykami w historii świata. Był to również czas wojen burskich, kolonizacji Filipin, żydowskiego finansowania północnoamerykańskich linii kolejowych, finansowania Kanału Panamskiego i Kolei Panamskiej oraz wielu innych przedsięwzięć, którym towarzyszył zdumiewający poziom porwań milionów chińskich niewolników do pracy we wszystkich tych kopalniach i dostarczania darmowej niewolniczej siły roboczej dla tych przedsięwzięć.
Epoka ta zawiera niemal niewyobrażalną ilość rzezi ludzi spowodowanych zarówno egzekucjami, jak i planowanymi klęskami głodu, przy czym w samych Indiach z łatwością udokumentowano ponad 100 milionów ofiar śmiertelnych, a niektóre szacunki podwajają tę liczbę. Ci sami Żydzi w tym samym czasie w Chinach rozpoczęli odwet na Taipingach, co doprowadziło do najkrwawszej wojny w historii ludzkości z udokumentowaną liczbą od 70 do 90 milionów zabitych – tylko po to, by chronić zyski z narkotyków Rothschilda i Sassoona. Ten okres zawiera jeszcze wiele więcej, zbyt wiele, by je tu wymienić.
Wojny burskie były historią brytyjską, ale manuskrypt został w całości napisany pismem żydowskim. W podobny sposób dwie wojny światowe, Brytyjskie i Holenderskie Kompanie Wschodnioindyjskie, niewybaczalne grabieże, głód i rzezie w Indiach oraz chiński wiek opium z jego ogromnymi okrucieństwami rzezi, nędzy i handlu niewolnikami były „brytyjskimi historiami”, ale manuskrypty do nich również zostały w całości napisane żydowskim pismem. Podobnie dzisiejsze historie Jugosławii, Grecji, Iraku, Libii i Syrii są „historiami amerykańskimi”, ale one również zostały napisane w całości żydowskim pismem.
Tak, chazarscy Żydzi w londyńskim City byli rzeczywiście bardzo zajęci w latach trzydziestych XX wieku, ale nie był to jedyny czas, kiedy byli zajęci, ani jedyny czas, kiedy realizowali podobne plany z podobnymi rezultatami. Proces ten w żadnym wypadku nie zwalnia, a tym bardziej nie ustaje. Ale tylko wtedy, gdy jesteśmy w pełni świadomi ich historii i ich przeszłych wyczynów, mamy ramy, w których możemy umieścić wydarzenia z innych ram czasowych i dokładnie zobaczyć cały obraz.
Pisarstwo Larry’ego Romanoffa zostało przetłumaczone na 32 języki, a jego artykuły opublikowano na ponad 150 obcojęzycznych stronach internetowych z wiadomościami i polityką w ponad 30 krajach, a także na ponad 100 platformach anglojęzycznych. Larry Romanoff jest emerytowanym konsultantem ds. zarządzania i biznesmenem. Zajmował wysokie stanowiska kierownicze w międzynarodowych firmach konsultingowych i był właścicielem międzynarodowej firmy importowo-eksportowej. Był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Fudan w Szanghaju, prezentując studia przypadków w sprawach międzynarodowych w starszych klasach EMBA. Pan Romanoff mieszka w Szanghaju i obecnie pisze serię dziesięciu książek ogólnie związanych z Chinami i Zachodem. Jest jednym z autorów nowej antologii Cynthii McKinney „When China Sneezes”. (Rozdział 2 – Radzenie sobie z demonami).
Jego pełne archiwum można zobaczyć pod adresem:
>https://www.bluemoonofshanghai.com/ + https://www.moonofshanghai.com/
Można się z nim skontaktować pod adresem:
2186604556@qq.com
Źródło / Source : https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/9968/
Tłumaczył / Translated by: FMforLXM – (Bitomat)
Odnośniki:
[1] Miejmy kryzys finansowy: Najpierw potrzebujemy banku centralnego
[2] Najbogatszy człowiek na świecie
[3] Amerykanie i samochody: Kapitalizm i propaganda
[4] Najbogatszy człowiek na świecie
[5] Narody zbudowane na kłamstwach – Tom 1 – Jak USA stały się bogate; Część 5 – Kradzież aktywów i przestępstwa finansowe
Click to access ENGLISH-NATIONS-BUILT-ON-LIES-VOLUME-1-How-the-US-Became-Rich.pdf
[6] Citibank – Wielki rabunek złota
[7] Żydowska deklaracja wojny z Niemcami – bojkot gospodarczy z 1933 r.
[8] Wojna to hulaszczy proceder, gen. Smedley Butler
Click to access WarIsARacket.pdf
[9] Próba żydowskiego przewrotu faszystowskiego w Ameryce w 1933 r.
[10] Komitet McCormack-Dickstein (1934-1935)
http://coat.ncf.ca/our_magazine/links/53/committee.html
[11] Spisek mający na celu obalenie FDR: Biuro Druku Rządowego
Click to access McCormack-Dickstein_Committee.pdf
[12] Komisja McCormacka-Dicksteina – Plan obalenia FDR: Biuro Druku Rządowego
Click to access McCormack-Dickstein-Committee-Wikisource-the-free-online-library.pdf
[13] BBC Radio 4 – Document, The White House Coup, 1933 (27 minutowy podcast)
https://www.bbc.co.uk/programmes/b007tbs0
[14] Bernays i propaganda
Click to access BERNAYS-AND-PROPAGANDA-.pdf
[15] High Treason wydany 9 września 1929 roku:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/High_Treason_(1929_British_film)
[16] Men Must Fight, wydany w Stanach Zjednoczonych 17 lutego 1933 r.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Men_Must_Fight
[17] Things to Come wydany 20 lutego 1936 roku:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Things_to_Come
Tłumaczenie powinno się w wielu miejscach poprawić…
Admin
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz