Język prasłowiański – matka wszystkich języków słowiańskich

 

Język prasłowiański – matka wszystkich języków słowiańskich

Język prasłowiański (psł.) to hipotetyczny język będący przodkiem wszystkich języków z podrodziny słowiańskiej rodziny indoeuropejskiej.

Nie jest poświadczony bezpośrednio (nie mamy żadnych zapisanych tekstów w tym języku), ale rekonstruuje się go za pomocą metody porównawczej [link to term: „Metoda porównawcza”].

Nie należy mylić go z językiem staro-cerkiewno-słowiańskim (scs.), który jest tylko jednym z języków słowiańskich (zwykle zaliczanym do języków południowosłowiańskich).

Scs. jest najwcześniej zapisanym językiem słowiańskim (IX w.), a zatem pełni kluczową rolę przy rekonstrukcji języka psł.

Często – zwłaszcza w terminologii angielskiej – oddziela się język prasłowiański (Proto-Slavic) od wspólnego języka słowiańskiego (Common Slavic). Język prasłowiański używany był do ok. VI wieku, później zaczyna się on coraz bardziej różnicować dialektalnie, ale poszczególnie dialekty aż do X wieku (a może i dłużej) były prawdopodobnie jeszcze wzajemnie zrozumiałe, dlatego ten okres niektórzy nazywają wspólnym językiem słowiańskim.

Można by więc uznać język staro-cerkiewno-słowiański za jeden z dialektów wspólnego słowiańskiego, podobnie jak język, jakim mówił np. Mieszko I.

Język psł. wywodzi się z języka praindoeuropejskiego [link]. Dziś zdecydowana większość językoznawców zgadza się co do tego, że ogniwo pośrednie między nimi stanowił język prabałtosłowiański [link], od którego pochodzą – oprócz języków słowiańskich – także języki bałtyckie.

Rodowód języka polskiego

Język prasłowiański rozwinął się według niektórych szacunków na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e.

Przez długi czas swojego istnienia (prawdopodobnie około 2000 lat) język prasłowiański podlegał różnym zmianom. Na język prasłowiański wpływały języki ludów sąsiednich, zwłaszcza germańskie (gocki) i celtyckie, jak też irańskie (scytyjski), tureckie i ugrofińskie. Fakt ten, a także różne rozumienie procesów językowych przez różnych lingwistów, jest przyczyną istnienia różnych rekonstrukcji form prasłowiańskich. Niektórzy próbują wyróżniać kilka faz rozwojowych tego języka, najczęściej trzy, nie jest to jednak podejście powszechne.

Warto w tym miejscu wspomnieć o próbach utworzenia języka międzysłowianskiego, łatwego do nauczenia się i zrozumienia przez wszystkie narody słowiańskie. Poniżej kilka znaczących przykładów wsród dziesiątków innych:

Język międzysłowiański (medžuslovjansky/меджусловјанскы), także: nowosłowiański, wszechsłowiański:
>http://steen.free.fr/interslavic/index.html
>https://interslavic-language.org/
>https://linktr.ee/interslavicmedzuslovjansky
Język ten posiada własną społeczność, strony na Facebooku i innych mediach społecznych.
Poniżej improwizowana wersja „Jožin z bažin” w języku międzysłowiańskim

Slovio: 
>https://www.slovio.com/

Slovo:
>http://web.archive.org/web/20021225182018/www.sweb.cz/slovanic/