Nieczystość przeciwko przyrodzeniu.

 

1. 

   Robi Za Syzyfa DO jÓZEFA BIZONIA

   
   

   Panie Józefie, raczy nas Pan tekstami,

   których z pewnością sam Pan nie czytał, 

   ale jeżeli się jednak mylę, to bardzo proszę sprecyzować,

   co dla Pana w nich jest tak najważniejsze,

   wtedy łatwiej mi będzie zrozumieć,

   po co nas Pan je tak pracowicie wkleja.

   Bo jeżeli chodzi o List o homozbokach,

   to wystarczy wiedzieć, że Kościół Katolicki nazwał je

   grzechami przeciwko przyrodzeniu,

   podobnie jak zoofilię, kazirodztwo, czy inne wybryki chorych umysłów,

   i zaliczył je do grzechów wołających o pomstę do Pana Boga.

   I tak:

   Drugim grzechem wołającym opomstę do Boga jest:

   Nieczystość przeciwko przyrodzeniu.

   Sodoma i Gomora są tu źródłem wszelkiej rozpustnej cielesności, a jak wielką obrazą Boga są te wszeteczności, niech nam uzmysłowi Kara, jaką Pan Bóg nałożył na tych, co grzechu tego się nie ustrzegli-sodomitów. Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo, dał mu rozum i wstydem wyposażył, a ten, który w rozpustnej cielesności wszelkiego rodzaju, czy to z cudzołożnicą, czy to ze sobą samym, z kimś swego rodzaju, aż po rzeczy, które go gorszym od bydląt, bestią po prostu czynią. Grzech to tym cięższy, bo walka z nim jest bardzo trudna, gdy raz już w sercu przyzwolenie damy! Pisze o nim św. Augustyn, że: „Za trzy grzechy śmiertelne klątwą karać i ciężką pokutą zadośćuczynić trzeba:  Za niewstydliwość,

   Za bałwochwalstwo lub oddawanie ofiar diabłu,   oraz Za zabójstwo.” – Oto ciężar tych grzechów został przez św Augustyna zrównany.   

   Niech to będzie dla nas wielką przestrogą. ( za Nauki katechizmowe z 1872 roku).

   Proszę mi znaleźć choć jedno zdanie przypominające o powyższej nauce, bardzo proszę , bo może jestem w wielkim błędzie?!

   A co do tego Listu JPII do Rodzin,

   to Św. Paweł ma dużo różniące się zdanie na temat Małżeństwa i Macierzyństwa,

   mogę je najprościej skwitować:

   „kto nie chce pracować powinien nie jeść” – więc kto nie chce mieć dzieci

   powinien żyć w absolutnym celibacie – nieprawdaż?!

   Więc proszę mi podać, co w tym liście znalazł Pan takiego szczególnego,

   że go nam Pan poleca?!

   Dodam kilka cytatów z Syllabusa, aby ukazać precyzyjny język,

   jakim tam Papież operuje i porównać do tych kwiecistych mów,

   o których Św. Pius X tak się wyraził:

   Drodzy Bracia ( Kapłani) głosicie wiele wspaniałych mów,

   które są niczym oracje Hamletowe, ale serca, Serca Bracia pozostają puste,  

   i cóż z nich mogą mieć za pożytek zwykli, prości ludzie?!

   A tak brzmi to w Syllabusie, podaję pierwsze 10 punktów tak dla zachęty,

   A dla uniknięcia nieporozumień, teksty są tak skonstruowane,

   Że kto je głosi jest potępiony, tak jak ktoś,

    kto łamie jedno przykazanie tym samym łamie wszystkie,

   więc przed każdym punktem trzeba dodać:

   Błędem jest twierdzenie że:

   I. Nie istnieje żadne najwyższe, najmądrzejsze i w pełni sprawujące swą opatrzność Bóstwo różniące się od całego świata, i dlatego Bóg jest tym samym co cała rzeczy natura, a przeto podlega zmianom. Bóg też rzeczywiście istnieje w człowieku i w świecie, i wszystko jest Bogiem oraz posiada najwłaściwsze dla Boga przymioty. Jedną i tą samą rzeczą jest świat i Bóg, a zatem duch i materia, konieczność i wolność, prawda i fałsz, dobro i zło, sprawiedliwość i niesprawiedliwość.

   II. Należy zaprzeczyć, że Bóg podejmuje jakiekolwiek działanie w stosunku do ludzi i do świata.

   III. Rozum ludzki, nie biorąc zupełnie pod uwagę Boga, jest jedynym sędzią wyrokującym o dobru i złu, prawdzie i fałszu, sam dla siebie jest prawem i dzięki swym naturalnym siłom jest w stanie zatroszczyć się o dobro poszczególnych ludzi i wszystkich narodów.

   IV. Wszystkie prawdy religijne wypływają z przyrodzonej rozumowi ludzkiemu siły; stąd rozum jest główną normą, dzięki której człowiek może i powinien osiągnąć znajomość wszystkich prawd jakiegokolwiek rodzaju.

   V. Objawienie Boże jest niedoskonałe i dlatego podlega ustawicznemu i nieokreślonemu rozwojowi, który odpowiada rozwojowi ludzkiego rozumu.

   VI. Wiara Chrześcijańska sprzeciwia się rozumowi ludzkiemu; objawienie Boże nie tylko że nie pomaga, ale nawet szkodzi doskonaleniu się człowieka.

   VII. Proroctwa i cuda przedstawione i opisane w Piśmie Świętym są wymysłem poetów, a tajemnice wiary chrześcijańskiej są całościowym zestawieniem badań filozoficznych: w księgach jednego i drugiego Testamentu zawarte są zmyślone wątki: sam Jezus jest taką fikcją legendarną.

   VIII. Ponieważ rozum ludzki należy postawić na równi z religią, przeto nauki teologiczne winny być traktowane tak jak filozoficzne.

   IX. Wszystkie bez różnicy dogmaty religii chrześcijańskiej są przedmiotem naturalnej wiedzy bądź filozofii i ludzki rozum, wykształcony jedynie w naukach historycznych podług swych naturalnych sił i zasad, może dojść do prawdziwej wiedzy o wszystkich, nawet pełnych tajemnicy dogmatach, byleby tylko te dogmaty były poddane rozumowi jako przedmiot jego badań.

   X. Ponieważ czym innym jest filozof, a czym innym filozofia, on ma prawo i obowiązek poddania się autorytetowi, który uzna za prawdziwy; filozofia natomiast ani nie może ani nie powinna poddawać się jakiemukolwiek autorytetowi.

   Ma Pan może jakieś pytania?!