LWP w błękitnych hełmach. Polacy na Synaju i Wzgórzach Golan

 LWP w błękitnych hełmach. Polacy na Synaju i Wzgórzach Golan

Od wielu lat udział żołnierzy polskich w misjach zagranicznych jest kluczową formą aktywności Wojska Polskiego. Wszyscy słyszeli o Iraku i Afganistanie, a wcześniej o Bałkanach. Pierwsza duża misja pokojowa był jednak organizowana jeszcze przez Siły Zbrojne PRL dokładnie 40 lat temu…

PRL na straży pokoju
Jedną z głównych ról międzynarodowych pełnionych przez Polskę w okresie powojennym była rola rzecznika pokoju międzynarodowego. Warszawa odwoływała się tu do swojej tragicznej historii najnowszej, która miała zobowiązywać Polaków do podejmowania działań na rzecz realizacji hasła „Nigdy więcej wojny!”. Oprócz licznych akcji o charakterze propagandowym (Kongresy Obrońców Pokoju, podpisywanie apelu sztokholmskiego w 1950 r.) Polska podejmowała też starania na rzecz rozbrojenia w Europie (Plany Rapackiego i Gomułki) oraz unormowania stosunków z Niemcami (oczywiście w sposób korzystny dla PRL)…

Pierwszą zmianę polskiego kontyngentu organizowano na bazie 6. Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej z Krakowa, wchodzącej w skład Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Jednostka ta, powstała w 1957 r., stanowiła elitę ówczesnego LWP prezentowaną przy wszystkich militarnych i politycznych okazjach – od manewrów Układu Warszawskiego do defilad z okazji rocznicy ludowego państwa. W 1968 r. wykorzystano ją także (w drugim rzucie) podczas operacji „Dunaj” w Czechosłowacji. Nie dziwi więc fakt, że „czerwone berety” wykorzystano także do szybkiego formowania kontyngentu pokojowego na Bliskim Wschodzie – pierwszego w historii pochodzącego z bloku socjalistycznego. Oczywiście kontyngent wzmocniono także specjalistami z innych jednostek (głównie inżynieryjnych) WOW, kompanię transportową sformowano zaś na bazie 10. Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu. Dowódcą pierwszej zmiany został płk Jerzy Jarosz, szef sztabu 6. PDP.

Półwysep Synaj – miejsce działania Polskiej Wojskowej Jednostki Specjalnej (ze zbiorów University of Texas Libraries, Perry-Castañeda Library Map Collection, domena publiczna). W skład Polskiej Wojskowej Jednostki Specjalnej na Bliskim Wschodzie wchodziło jednorazowo ok. 1000 żołnierzy (826 na pierwszej zmianie i 1014 na ostatniej). Każdą z dwunastu zmian, odbywających półroczną służbę, wystawiały na zmianę kolejno Warszawski, Pomorski i Śląski Okręg Wojskowy. Rotacji dokonywano zwykle w maju i listopadzie. Łącznie w okresie trwania misji przez Synaj przewinęło się 11629 osób. Żołnierze polscy stacjonujący na Bliskim Wschodzie aż do 1989 r. nie mogli w czasie trwania swojej zmiany wyjeżdżać z kraju stacjonowania a także być odwiedzanymi przez bliskich.

Oddziały polskie po przybyciu na Synaj od razu zostały wyznaczone do dwóch zadań: przygotowania stacji uzdatniania wody oraz zabezpieczenia tzw. 101 kilometra szosy Kair-Suez, na którym odbywały się rozmowy egipsko-izraelskiej grupy roboczej, która pod egidą ONZ ustalała szczegóły rozejmu. Polscy sprawdzili to miejsce pod kątem materiałów wybuchowych a żandarmi z WSW pilnowali porządku i bezpieczeństwa miejsca spotkań. Na Synaju przez cały okres służby stale stacjonowali tylko saperzy i żołnierze zajmujący się uzdatnianiem wody, reszta oddziałów znajdowała się w dużych miastach (Suez, Port Said) bądź w bazie Al Ghala. Jak podawały oficjalne statystki, Polacy w czasie służby na Synaju wykryli i zniszczyli 14 791 sztuk min, bomb i pocisków artyleryjskich oraz 282 654 sztuk amunicji strzeleckiej, które zalegały w piaskach półwyspu, będącego świadkiem kilku konfliktów egipsko-izraelskich. Polscy kierowcy przewieźli też 419 532 tony różnego rodzaju ładunków, zaś specjaliści od uzdatniania wody przygotowali na potrzeby UNEF II ponad 383 tys. metrów sześciennych wody. Prowadzono też liczne pracy inżynieryjne, przede wszystkim drogowe i budowlane.

https://histmag.org/LWP-w-blekitnych-helmach-Polacy-na-Synaju-i-Wzgorzach-Golan-8778

Miejscami trąci antygierkowską propagandą aleee, warto wiedzieć o wielu faktach z czasów powojennej military Polski.